درخشش بارسلونا در سال ۲۰۲۵ با اتحاد یامال و فلیک!

از نظر رقابتی، سال ۲۰۲۵ برای بارسلونا به‌طور رسمی از زمانی به پایان رسید که خاویر آلبِرولا روخاس در ورزشگاه لا سرامیکا ویارئال، مسیر رختکن‌ها را نشان داد. سالی که از منظر آبی‌واناری‌ها باید آن را موفق و با نمره‌ای بالا ارزیابی کرد؛ هرچند همیشه جا برای پیشرفت وجود دارد و تکالیفی برای سال ۲۰۲۶ باقی مانده است. روزنامه اسپورت در این گزارش، به بررسی کلیدهایی می‌پردازد که باعث شدند تیم هانسی فلیک ۱۲ ماهی را پشت سر بگذارد که بار دیگر امید و هیجان را به هواداران بارسلونا بازگرداند.

۱- با هانسی فلیک، جام‌ها بازگشتند

لالیگا، کوپا دل‌ ری و سوپرجام اسپانیا. سه‌گانه داخلی که در سال ۲۰۲۵ به‌دست آمد، مهر تأییدی بود بر تصمیم درست خوان لاپورتا در استخدام سرمربی آلمانی. انتخاب او برای فوتبالی تهاجمی و پرسرعت نتیجه داد. سال با قهرمانی مقابل رئال مادرید در عربستان آغاز شد و با یک کامبک دیگر در لالیگا برابر سفیدپوشان به پایان رسید. تنها جامی که از دست رفت، لیگ قهرمانان اروپا بود. فلیک علاوه بر این، در مدت‌زمانی کوتاه توانست سبک و امضای خود را بر تیم تحمیل کند و به محبوبیت بالایی نزد هواداران برسد.

۲- هماهنگی لاپورتا، فلیک و دکو، فرمول موفقیت

یکی از رازهای این بارسا، هماهنگی کامل بین کادر فنی، مدیریت ورزشی و ریاست باشگاه است. برخلاف برخی رقبا، هر بخش کار خود را انجام می‌دهد و دخالت بی‌جا وجود ندارد. اگرچه هانسی فلیک و خوان لاپورتا ظاهراً شخصیت‌هایی کاملاً متفاوت دارند و حتی «زوجی عجیب» به نظر می‌رسند، اما نگاه مشترکشان به فوتبال و شفافیت در رفتار باعث شده به‌خوبی با هم کنار بیایند. در نهایت، این بارسلوناست که سود می‌برد.

۳- بارسلونای گلزن؛ آمار خیره‌کننده

اگر چیزی این بارسا را تعریف کند، قدرت گلزنی بالای آن است. تیمی با ضربه نهایی بسیار قوی که گل‌ها در آن به‌خوبی تقسیم شده‌اند، هرچند روبرت لواندوفسکی، فران تورس و رافینیا بیشترین سهم را دارند. بارسلونا در مجموع سال ۲۰۲۵، ۱۶۹ گل به ثمر رساند که پنجمین آمار برتر تاریخ باشگاه محسوب می‌شود. در لالیگا نیز رکوردی مربوط به سال ۱۹۴۳ تکرار شد: تیم فلیک در هر ۳۷ مسابقه‌ای که در این سال انجام داد، موفق به گلزنی شد.

۴- بارسلونای کامبک‌ها در لالیگا، حتی بهتر از قبل

وقتی به نظر می‌رسید بارسا در لالیگا امتیاز از دست می‌دهد و رئال مادرید در حال فاصله گرفتن است، داستان فصل گذشته تکرار شد؛ حتی بهتر از آن. بارسلونای فعلی پس از ۱۸ بازی، ۴۶ امتیاز دارد، در حالی که سال قبل در همین مقطع ۳۸ امتیاز کسب کرده بود. از نظر گلزنی، تیم فلیک یک گل بیشتر زده است (۵۱ در برابر ۵۰) و همان تعداد گل خورده (۲۰). شکست در ال‌کلاسیکوی برنابئو نقطه عطفی برای تیمی بود که به بازگشت عادت دارد و هرگز تسلیم نمی‌شود.

۵- امید در لیگ قهرمانان اروپا

لیگ قهرمانان بزرگ‌ترین چالش بارسلوناست. پس از سال‌هایی که تیم توان رقابت جدی برای قهرمانی را نداشت، در ۲۰۲۵ تا آستانه فینال پیش رفت و در نیمه‌نهایی مقابل اینتر میلان حذف شد؛ جایی که می‌توانست نتیجه به سودش رقم بخورد اما نشد. این فصل شروعی نوسانی داشته و تیم به سمت پلی‌آف می‌رود، اما با شایستگی‌هایش جایگاه خود را در میان مدعیان تثبیت کرده است.

۶- لامین یامال، تاج پادشاهی را بر سر گذاشته

اگرچه لامین یامال تنها با اختلافی اندک و پس از دمبله از کسب توپ طلا بازماند، اما پادشاه جدید بارسا دلایل زیادی برای جشن گرفتن دارد. حتی ناراحتی‌های ناشی از مصدمیتش که خوشبختانه برطرف شده، مانع پیشرفت این بازیکن نشد. او در این سال به سن قانونی رسید و بیش از پیش به گلزنی نزدیک شد.

۷- رافینیا و پدری، دو گنج قدرنادیده

هانسی فلیک وقتی می‌بیند رافینیا و پدری در جوایز فردی آن‌طور که باید دیده نمی‌شوند، ناراحت می‌شود. رافینیا دست‌کم جایزه بهترین بازیکن لالیگا را در مراسم گلوب ساکر گرفت، اما پدری به شکلی غیرقابل درک حتی در جمع ۱۰ نفر برتر توپ طلا هم قرار نگرفت. مهم نیست؛ بارسا خوش‌شانس است که این دو را در اختیار دارد و فلیک توانسته بهترین نسخه آن‌ها را به نمایش بگذارد.

۸- درو، آخرین پرچم‌دار لاماسیا

آخرین بازیکن آکادمی که زیر نظر هانسی فلیک به‌طور رسمی اولین بازی‌اش را انجام داد، درو بود. این بازیکن اهل گالیسیا از تیم جوانان به ترکیب تیم اول رسید. در عین حال، بازیکنان دیگری از لاماسیا مانند لامین یامال و پائو کوبارسی به چهره‌های کلیدی تبدیل شده‌اند. مربی آلمانی همچنان به استعدادهای جوان اعتماد دارد و تونی فرناندز و خوفره تورنتس نیز فرصت‌هایی برای بازی پیدا کرده‌اند.

۹- خوان گارسیا، دروازه‌بانی برای یک دهه

بارسلونا به یک دروازه‌بان برای سال‌های آینده نیاز داشت و تردید نکرد: خوان گارسیا انتخاب شد. دروازه‌بان اهل سالنت شجاعانه قدم جلو گذاشت، آن هم در شرایطی دشوار. مصدومیت مینیسک، ماه‌های نخست حضورش را تحت تأثیر قرار داد، اما پس از بازگشت نشان داد که شماره یک واقعی درون دروازه است؛ آن هم در شرایطی که هنوز پرونده مهمی به نام کاپیتان مارک آندره تراشتگن باید حل‌وفصل شود.

با وجود جهش کیفی ناشی از حضور خوان گارسیا، بارسا همچنان از نظر دفاعی مشکلی کلی دارد که کل تیم را در بر می‌گیرد، چرا که پرس از خط حمله آغاز می‌شود. درست است که تیم بیش از فصل گذشته گل نخورده، هرچند احساس آسیب‌پذیری بیشتر به چشم می‌آید. همچنین کاملاً مشهود است که بارسا پس از جدایی اینیگو مارتینز به مقصد فوتبال عربستان، فقدان اقتدار او را حس می‌کند.

۱۰- مارکوس رشفورد، یک انتقال قرضی سطح بالا

بازار نقل‌وانتقالات تابستان گذشته نام‌های پررنگی داشت؛ از «نه» عجیب نیکو ویلیامز پس از آنکه خودش پیش‌قدم شده بود، تا ناتوانی مالی برای جذب لوئیس دیاز. در نهایت انتخاب بارسا مارکوس رشفورد بود. او به‌صورت قرضی و به درخواست مستقیم هانسی فلیک آمد؛ مربی‌ای که مصمم است وینگر انگلیسی را دوباره به همان بازیکن درخشان دوران منچستریونایتد تبدیل کند. و موفق هم بوده است: ۷ گل و ۱۱ پاس گل در ۲۴ بازی، تا شایستگی ماندن را ثابت کند.

۱۱- بازگشت بارسا به خانه؛ جادوی اسپاتیفای نوکمپ

بزرگ‌ترین لحظه سال ۲۰۲۵، بازگشت بارسلونا به خانه‌اش، اسپاتیفای نوکمپ، پس از دوران تبعید در مونتجوئیک و بازی در ورزشگاه یوهان کرویف بود. تصادفی نیست که تمام بازی‌های خانگی در خانه جدید با پیروزی همراه بوده‌اند: اتلتیک بیلبائو، آلاوس، اتلتیکو مادرید، اینتراخت و اوساسونا همگی این را تأیید می‌کنند. این در حالی است که ظرفیت ورزشگاه هنوز محدود است و قرار است به ۶۰ هزار نفر برسد. نوکمپ، همچنان نوکمپ است.