کوروش بزرگ: داستان فتح بابل و عدل پادشاه عادل ایران‌زمین
به‌هرحال و با وجود روایت‌های مختلفی که در مورد کوروش بزرگ وجود دارد، نمی‌توان انکار کرد که او غلاوه‌بر اینکه نابغه‌ای نظامی بود، فردی عادل نیز بوده است. فردی که پس‌از قریببه ۲۵۰۰ سال، همچنان مورد احترام ملل و اقوام و ادیان مختلف است.
فرارو- مهدی دهقان؛ کوروش بزرگ، اگر مهم‌ترین و بزرگترین پادشاه همه دوران‌ها نباشد، یکی از بزرگترین‌هاست. تفاوت مهم کوروش با سایر پادشاهان باستانی و پساباستانی جهان، در نبوغ و عدالت اوست.
به گزارش فرارو، به نقل از منابع مختلف، کوروش بزرگ در بین سال‌های 600 تا 529 پیش‌از میلاد زندگی می‌کرد. او به‌عنوان بنیانگذار اولین پادشاهی جهان شناخته می‌شود که در بین سال‌های 559 تا 529 پیش‌از میلاد، بر مناطق گسترده‌ای از زمین حکومت می‌کرد.
داستان فتح بابل و عدل پادشاه عادل ایران‌زمین
«و خداوند کوروش را برگزید و به او توانایی‌هایی بخشید تا پادشاه شود و سرزمین‌ها را فتح کند و پادشاهان مقتدر را شکست دهد.» (آیات اول تا سوم از فصل چهل و پنجم کتاب اشعیا)
از شخصیت کوروش بزرگ، در باور عوام و خواص تعابیر متفاوتی وجود داشته و دارد. نام کوروش برای گعده‌ها و قبایل و ملیت‌ها و معتقدین به ادیان مختلف، بیانگر تعابیر ویژه‌ای است؛ از مسلمانان گرفته که کوروش را با ذوالقرنین در قرآن یکی می‌دانند تا یهودیان که معتقدند کوروش با عنایت یهوه بر بابل پیروز شد تا منجی قوم یهود باشد.
باوجوداین، آنچه تا به امروز در مورد کوروش بر بسیاری از مردم جهان مشخص شده، این است که کوروش بزرگ، بنیانگذار نخستین پادشاهی جهان، نابغه‌ای نظامی و فردی عادل بوده است.
کوروش حاصل ازدواج کمبوجیه، شاهزاده پارس و ماندانا، دختر اژی‌دهاک یا آستیاگ (پادشاه ماد)، بود. در مورد چگونگی زندگی کوروش در دوران کودکی‌اش روایت‌های متفاوتی دیده می‌شود که یکی از معروف‌ترین این روایت‌ها متعلق به هرودوت، تاریخ‌نگار یونانی، است. بنابر روایت هرودوت، پس‌از تولد کوروش، آژی‌دهاک، پدر بزرگ او و پادشاه ماد، خواب می‌بیند که از شکم دخترش آبی روان شده و تمام جهان را درمی‌نوردد. آژی‌دهاک پس‌از چاره‌جویی از معبران، تصمیم می‌گیرد تا کوروش را به قتل برساند. در ادامه او را به چوپانی سپرده و از او می‌خواهد تا کوروش را بکشد. اما چوپان از دستور آژی‌دهاک سرپیچی کرده و کوروش را نزد خود بزرگ می‌کند و...
به‌هرحال و صرف‌نظر از روایت‌ها گوناگون که بیشتر به افسانه‌های معمول آن روزگار شبیه هستند، کوروش در سال 559 پیش‌از میلاد، به‌جای پدرش کمبوجیه، بر تخت پادشاهی پارس می‌نشیند. او در ادامه و در سال 550 پیش‌از میلاد، با پیروزی بر اژی‌دهاک –که در اواخر عمرش به پادشاهی بیدادگر بدل شده بود- اولین پادشاهی تاریخ بشر را به وجود می‌آورد. کوروش در سال‌های بعد، بخش بزرگی از جهان را فتح کرده و درعین پیروزی بر دشمنانش، با آن‌ها و با مردم سایر نقاط فتح‌شده در کمال عدل و انصاف برخورد می‌کند.
یکی از مهم‌ترین فتوحات کوروش، فتح بابل و آزادسازی تعداد زیادی از بردگان اسیرشده در این منطقه بود. کوروش بزرگ، در سال 539 پیش‌از میلاد به بابل لشکر کشید و با امپراطوری بابل به جنگ برخاست. مطابق با سیاست‌های کوروش، او هرگز از خونریزی استقبال نمی‌کرد و بنابر نوشته‌های ثبت شده بر «رویدادنامه نبونید» که در خود بابل نگاشته می‌شد، او بدون کمترین خونریزی، بابل را فتح کرد؛ این‌همه درحالی اتفاق می‌افتاد که مردم بابل از بیدادگری‌های پادشاه زمانه‌شان، نبونید، به‌تنگ آمده بودند.
پس‌از اینکه کوروش بابل را فتح کرد، بنابر عدلی که از ابتدای حکومتش پیشه کرده بود، بردگان را –که عموم آن‌ها از قوم یهود بودند- آزاد کرد و به مردم بابل نیز مانند مردمان دیگر سرزمین‌های تحت حاکمیتش، آزادی عقیده و تفکر داد. پس‌از فتح بابل، به دستور کوروش بزرگ منشوری به زبان بابلی نگاشته شد که بعدها به‌عنوان اولین منشور حقوق‌بشر از آن یاد شد. این منشور در سال 1897 کشف شد و مورد توجه قرار گرفت.
به‌هرحال و با وجود روایت‌های مختلفی که در مورد کوروش بزرگ وجود دارد، نمی‌توان انکار کرد که او علاوه‌بر اینکه نابغه‌ای نظامی بود، فردی عادل نیز بوده است. فردی که پس‌از قریببه 2500 سال، همچنان مورد احترام ملل و اقوام و ادیان مختلف است.
