پرتره جلال مقامی؛ صدایی که در ۵ آبان ماندگار شد
به مناسبت سالمرگ جلال مقامی، در ادامه مروری خواهیم داشت به زندگی و فعالیت او در حوزه دوبله.
فرارو- فروغ فرخزاد معتقد بود که: «تنها صداست که می‌ماند.» اگر به این گفته فروغ فرخزاد معتقد باشیم، باید جلال مقامی را یکی از ماندگارترین افراد در تاریخ سینما و دوبله ایران بدانیم.
به گزارش فرارو، جلال مقامی، دوبلور، گوینده، مدیر دوبلاژ و بازیگر ایرانی بود. او یکی از مهم‌ترین چهره‌های دوره طلایی دوبله ایران به شمار می‌رود.
زندگی جلال مقامی
حتی اگر تا به امروز نامی از جلال مقامی نشنیده باشیم، بعید به‌نظر می‌رسد که از صدای گرم او خاطره‌ای در ذهن نداشته باشیم. مقامی از سال 1337 کار دوبله را شروع، و سال‌های زیادی را صرف این کار کرد. او که در مردادماه سال 1320 در تهران متولد شده بود، خیلی زود و درحالی‌که تنهاوتنها 17 سال داشت، وارد جهان حرفه‌ای دوبله شد.
خانواده‌اش در اصل از اهالی قزوین بودند؛ باوجوداین، مقامی در تهران متولد شد. در سال 1334 به بازیگری علاقه‌مند شد و در همان سال برای اولین بار حضور در تئاتر را تجربه کرد. در ادامه و به‌سبب صدای گیرایی که داشت، با تشویق حیدر صارمی به دوبله رو آورد و خیلی زود در این حرفه به موفقیت رسید.
مقامی در طول سال‌های فعالیتش با بسیاری از استادان دوبله زمانه‌اش همکاری کرد و از هرکدام از آن‌ها چیزی آموخت. رفته‌رفته خود او نیز به یکی از چهره‌های شاخص دوبله در ایران بدل شد و علاوه‌بر اشتغال به کار دوبله، از سال 1345 به‌عنوان مدیر دوبلاژ و بازیگر نیز به فعالیت پرداخت.
مقامی علاوه‌بر دوبله صدای بازیگران خارجی، صدای بسیاری از بازیگران ایرانی را نیز دوبله کرد. همچنین اجرای برنامه «دیدنی‌ها» در دهه 1360 باعث شد تا نام و صدای جلال مقامی برای بسیاری از مردم ایران آشنا به‌نظر برسد.
باوجوداینکه مقامی در سال‌های فعالیتش، سریال‌‌ها و فیلم‌های سینمایی زیادی را دوبله کرد، شاید یکی از ماندگارترین نقش‌آفرینی‌های او به‌عنوان دوبلور را بتوان به دوبله فیلم‌های رابین ویلیامز نسبت داد؛ تاجایی‌که در سال‌های دهه هشتاد، بسیاری از مردم ایران رابین ویلیامز را با جلال مقامی و جلال مقامی را با رابین ویلیامز به یاد می‌آوردند.
بااین‌وجود، جلال مقامی در سال‌های پایانی عمرش، چندان به آینده دوبله در ایران خوش‌بین نبود و معتقد بود که با شرایطی که پیش آمده است، آینده دوبله در ایران چندان که باید و شاید روشن نخواهد بود.
مقامی در نهایت در 5 آبان سال 1401 از براثر ایست قلبی از دنیا رفت.
