مهدی پازوکی در گفتگو با فرارو مطرح کرد:
دولت به جای راهکارهای پوپولیستی و رفرمیستی به دنبال ثبات اقتصادی باشد / درگیر ناترازی عقلی در تصمیم گیری های اقتصادی شده ایم

نظام کلان تصمیم گیری کشور، باید بر اساس نظرات کارشناسی، تصمیم گیری کند. ما درگیر ناترازی عقل در تصمیم گیری ها شده ایم. دولت باید سعی کند منطقی رفتار کند. مسئول توسعه استراتژی کشور، سازمان برنامه است. در حال حاضر وزارت جهاد کشاورزی به وزارت واردات تبدیل شده است. چرا عملکرد وزارتخانه های ما اینگونه است؟
فرارو- این روزها دولت چهاردهم روی طرحی متمرکز شده که نام آن را «دیپلماسی استانی» گذاشته است. هدف از این طرح نیز آمادگی کامل دولت برای همکاری با نهادهای مشارکتکننده، بهمنظور ارتقای توان استانها در تعاملات منطقهای و تعریف وظایف اختصاصی هر دستگاه در اجرای پروژههای بینالمللی اعلام شده است. درواقع گفته می شود قرار است در این طرح اختیارات استانداران افزایش پیدا کند و آنان بتوانند در مناطق مرزی در مسائل تجاری اقداماتی را ساماندهی کنند.
به گزارش فرارو، این موضوع که طرح دیپلماسی استانی تا چه حد و چگونه می تواند بر وضعیت اقتصاد کشور موثر باشد جای پرسش دارد. همچنین این پرسش مطرح است که چنین طرح یا طرح هایی برای موفقیت به چه پیش شرط هایی نیاز دارد. مهدی پازوکی اقتصاددان، در گفتگو با فرارو به بررسی این موضوع پرداخته است:
دیپلماسی استانی یک راهکار پوپولیستی است
مهدی پازوکی به فرارو گفت: «تا پیش از این تصمیم دولت نیز، بازارچه های محلی داشتیم، میزان اثربخشی این بازارچه ها چقدر بود؟ من معتقدم اول باید سلامت اقتصادی را به کشور باز گردانیم. چر که با این ایده های رفرمیستی، هیچ اتفاق ویژه ای در اقتصاد کشور رخ نمی دهد. این اقدامات، چه بسا منتهی به خروج بیشتر سرمایه از کشور می شود. اخیرا هم صحبت هایی در این خصوص مطرح شده که استان های مازندران و گیلان تبدیل به مناطق آزاد شوند. اگر داشتن مناطق آزاد خوب است، تجارت را در کل کشور آزاد کنید. این ایده که اختیاراتی را در مناطق مرزی در اختیار استانداران قرار دهیم، چاره کار نیست. اول باید بررسی کنیم، علت این که صادرات ایران در 6 ماهه اول سال جاری کاهش پیدا کرده چیست؟ درواقع آقای رئیس جمهور باید بداند تفکری که می گوید «مذاکره یعنی تسلیم» به دنبال ایجاد بن بست در اقتصاد کشور است. می دانیم که اسرائیل در تلاش است ما را به سمت انزوا سوق دهد. یکی از راهکارهای اولیه برای کاهش فشارهای اقتصادی و توسعه توان اقتصادی کشور، افزایش مذاکرات سیاسی و افزایش تعامل با دیگر کشورها است. »
وی افزود: «مشکل اقتصاد ایران این است که امورات مرتبط با تصمیم سازی اقتصادی در اختیار تکنوکرات ها نیست. از سالها قبل و حتی از دوران جنگ ما بازارچه های محلی داشتیم. پس توسعه روابط مرزی و این نوع رفتارها نمی تواند اقتصاد ما را نجات دهد. نکته دیگر این است که اقتصاد چمدانی، نجات دهنده اقتصاد کشور نیست. درست است که ما باید روابط خود را ابتدا با کشورهای همسایه و منطقه و سپس با دنیا بهبود ببخشیم. متاسفانه این روزها بسیاری از قرارهای حوزه تجاری ما در کشورهای همسایه و به ویژه در ترکیه و امارات منعقد می شود. این یعنی فرار سرمایه. یکی از مشکلات دیگر ما این است که وقتی سرمایه گذار خارجی وارد کشور می شود تا سرمایه گذاری کند، با برخوردهای نامناسبی رو به رو می شود. به اعتقاد من راهکارهای این چنینی، راهکارهای پوپولیستی است. مسئله این نیست که نباید به مناطق مرزی توجه کرد، اتفاقا باید به مناطق مرزی توجه کرد اما این موضوع نمی تواند تاثیر ویژه ای بر اقتصاد کشور بگذارد. مناطق آزاد درست شده بودند که به اقتصاد کشور ما کمک کنند اما در نهایت به سکوی واردات تبدیل شده اند.»
برنامه های رفرمیستی بدون ثبات اقتصادی به جایی نمی رسد
این اقتصاددان در ادامه گفت: «هرچه ممانعت و سد در راه تجارت خارجی ایجاد شود، باعث خروج سرمایه از کشور می شود. دولت باید سعی کند ثبات اقتصادی ایجاد کند چون از برنامه های رفرمیستی هیچ چیز در نمی آید. نظام کلان تصمیم گیری کشور، باید بر اساس نظرات کارشناسی، تصمیم گیری کند. ما درگیر ناترازی عقل در تصمیم گیری ها شده ایم. دولت باید سعی کند منطقی رفتار کند. مسئول توسعه استراتژی کشور، سازمان برنامه است. در حال حاضر وزارت جهاد کشاورزی به وزارت واردات تبدیل شده است. چرا عملکرد وزارتخانه های ما اینگونه است؟ وزارتخانه های ما از رویکرد مولد بودن به سمت واردات و تجارت رفته اند. دولت باید سیاستگذاری های خود را در بخش تجارت تغییر داده و به بخش خصوصی فرصت بیشتری دهد.»
وی افزود: «دولت باید دست از تصدی گری بردارد و سعی کند با سیاست گذاری های منطقی و علمی، زمینه را برای فعالیت های هر چه بیشتر بخش خصوصی آماده کند. سیستم مالیاتی کشور نیز باید بهبود پیدا کند. از دید من هیچ اشکالی ندارد اگر ببینیم کشورهای توسعه یافته چطور اداره می شوند و از این کشورها الگو بگیریم. بد نیست ببینیم ژاپن یا امارات چه کرده اند یا بندر دوبی چطور هزاران میلیارد و حتی سرمایه گذاران ایرانی را جلب کرده است. دولت اول باید سیاست گذاری های خود را بهبود ببخشد. بعد به دنبال دیپلماسی تجاری و تصمیم گیری در خصوص مرزها باشد. اصلاحات در حوزه سیاست های بازرگانی ما یک الزام است. نمی شود هزینه های تولید کننده بر اساس نرخ دلار بازار آزاد باشد اما خرید از تولید کننده به پایین ترین قیمت باشد.»