قلهک یکی از آن محله‌هاست که اگر امروز با خیابان‌ها و خانه‌های اعیانی‌اش شناخته می‌شود، اما هنوز هم با گذر از محدوده پل رومی، زیارت آستان مقدس امامزاده اسماعیل (ع) و مرور تاریخچه قنات‌هایش می‌توان به روزگار گذشته این محله سفر کرد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۴۴ مطلب
قلهک یکی از آن محله‌هاست که اگر امروز با خیابان‌ها و خانه‌های اعیانی‌اش شناخته می‌شود، اما هنوز هم با گذر از محدوده پل رومی، زیارت آستان مقدس امامزاده اسماعیل (ع) و مرور تاریخچه قنات‌هایش می‌توان به روزگار گذشته این محله سفر کرد.
عداز ماجرای شهریور ۱۳۲۰ و رفتن رضا شاه از ایران فضا برای انجام یک سری فعالیت‌های روشنفکری از جمله فعالان اجتماعی باز شد. در این دوره یک سری از پزشکان و روشنفکران انجمن مبارزه با مصرف الکل و تریاک را راه انداختند. براساس اسناد موجوددر اوایل دهه بیست ۱۵ تا ۲۰ درصد تهرانی‌ها تریاک مصرف می‌کردند.
طبق گزارش مطبوعات آن زمان، این هتل در ١۵ طبقه، با ارتفاع ٨٠ متر، ٤١٠ اتاق یک‌نفره، ١٨٨ اتاق دونفره، ٢٧ شاه‌نشین و لژ‌های مخصوص سلاطین و روسای جمهوری، ٩ مغازه، ٣ رستوران مجلل، ٢ تالار غذاخوری با هزینه‌ای بالغ‌بر ٦۵٠ میلیون تومان ساخته و به‌عنوان بزرگ‌ترین آسمان‌خراش ایران به جهانیان معرفی شد.
در اسناد قدیمی سرپل تجریش محلی برای به جا آوردن آداب و رسوم تهرانی‌ها و شمیرانی‌ها بود. قدیمی‌ها می‌گویند میان اهالی تجریش و حتی تهرانی‌ها رسم بود بعد از مراسم عروسی با ماشین عروس به سرپل تجریش می‌رفتند و بخشی از مراسم پایکوبی و شادی شب عروسی در این محل انجام می‌شد.
گشت و گذار در تهران قدیم و بازخوانی تصاویر جالب از دوره‌های گذشته حتما می‌تواند برای شما هم جذاب باشد.
یافت‌آباد روستای وسیعی بود که در دوران مظفرالدین‌شاه به شاهزاده مقتدر آن عصر، «عبدالحسین میرزا فرمانفرما»، فروخته شد.
باغ نگارستان به دلیل وجود عمارت‌ها، آثار و ابنیه بسیار مهم که روایت‌کننده بخشی از تاریخ ایران و تهران در ٢٠٠ سال پیش است مهم است، اما مهم‌تر از آن قتلی است که در این باغ رخ داده، آن هم قتل قائم‌مقام فراهانی، وزیر لایق فتحعلی‌شاه.
تصویر آبخوری قنات فرمانفرما در خیابان حافظ تهران در سال ۱۳۳۰ را نشان می‌دهد.
زبان اصلی مردم تهران، فارسی است. اما در بعضی نقاط زبان‌های محلی نیز دیده می‌شود که در مجموع از لهجه‌های فارسی محسوب می‌شوند. به طور کلی زبان و گویش‌های دیگری مانند آذری، گیلکی، لری، مازندرانی نیز به دلیل مهاجرت‌ها به آن افزوده شده است.
در گذشته، گاهی جاروکردن و آب‌پاشی بیان‌کنندۀ معنا و مفهومی خاص نیز بوده است؛ به‌طور مثال، اگر فردی به شغل یا منصبی خاص دست می‌یافت، فراش‌هایش کوچه و سرتاسر گذر، بازارچه و جلوخان خانۀ او را جارو و آب‌پاشی می‌کردند و از این‌طریق، اهالی متوجه تغییر منصب او می‌شدند و پیشکش‌های خود را به خانۀ او می‌فرستادند.