در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۷۰ مطلب
طبق گزارش مطبوعات آن زمان، هتل هیلتون در ١۵ طبقه، با ارتفاع ٨٠ متر، ٤١٠ اتاق یکنفره، ١٨٨ اتاق دونفره، ٢٧ شاهنشین و لژهای مخصوص سلاطین و روسای جمهوری، ٩ مغازه، ٣ رستوران مجلل، ٢ تالار غذاخوری با هزینهای بالغبر ٦۵٠ میلیون تومان ساخته و بهعنوان بزرگترین آسمانخراش ایران به جهانیان معرفی شد.
روزنامه اطلاعات ۱۰ مرداد ۱۳۵۲ در خبری آورده که تخلفاتی مانند دور زدن در محل ممنوعه، توقف در پیچها، توقف دوبله و استفاده از بوق شیپوری با ۱۰۰ تومان جریمه روبرو خواهند شد.
قدیمیها مثلی داشتند اینکه؛ رفتنت با خودت هست برگشتنات با خدا ساکن قدیمی محله یوسفآباد گویا در جوانی هوای رفتن به این محدوده نظامی را میکند و گشتی هم دردره ندید میزند تا ببیند این دره و تپه ترسناک که همه از آن صحبت میکنند چیست و خودش آن را تجربه کند که گیر ماموران میافتد و ضمانت چند نفر از اهالی و سالها بومی بودن خودش به دادش میرسد و باعث رهاییاش میشود.
روزنامه اطلاعات ۲۲ تیر ۱۳۴۲ در خبری نوشت که این جوان در میدان بار دو نفر را باچاقو زخمی کرده و در حالی که نعرههایی شبیه تارزان میکشید.
مرحوم محمدعلی نظام مافی املاک زیادی در محدوده روستای مهرآباد که در حال حاضر فرودگاه مهرآباد در آن محدوده وجود دارد داشت. برای همین غرب تهران را بهخوبی میشناخت و همین باعث شد تا بخش زیادی از زمینهای آن محدوده را بخرد.
خیابان تهران که میدان شهناز (امام حسین (ع) را به شرق تهران متصل میکرد، همه روزه شاهد تصادفات مختلف است.
خانشقاقی سالها بعد از ساخت بلندترین ساختمان ایران و تهران در خیابان شاهآباد (جمهوری)، در مصاحبه با فصلنامه آبادی در سال ١٣۷۴ گفته است: «شبهایی بود که تا صبح نمیخوابیدم و فکر میکردم که چطور مشکلات را یکییکی از سر راه بردارم بهخصوص وقتی به طبقات بالاتر رسیده بودم.»
در ابتدا، نام کوچه کنی نبود. این کوچه را با عنوان کوچه نزدیک به «باغ پوستی» میشناختند. باغ پوستی، باغی بود که در آن پوست دباغی شده گوسفندها را نگهداری میکردند، حتی پوست حیوانات شکاری را هم به این باغ منتقل میکردند. باغ پوستی محلی بود برای انبار پوستهای صادراتی به خارج از کشور.
برخی محققان معتقداند به کار گیری اتومبیل در نقش مسافرکش مربوط به سال ۱۳۰۶ است.
تهرانیها از این دروازه برای ورود و خروج به شمیران، قصران و تهران استفاده میکردند. این محدوده با وجود باغهای پامنار یا عودلاجان، بسیار زیبا و سرسبز بود. به همین خاطر نجیبزاده ایتالیایی که در قرن ۱۶ میلادی از این دروازه وارد تهران میشود در سفرنامهاش تهران را به عنوان شهر چنارها نامیده است.
