در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۴۴ مطلب
آورده‌اند منیرالسلطنه که ۲۰۰ مغازه در بازار تهران را وقف مسجد و مدرسه علمیه کرد، در ایام محرم به طلاب مدرسه بشقاب شیرینی و در زمستان خاک زغال می‌داد. مسجد امامزاده سید ناصرالدین سال ۱۳۵۰ هجری شمسی در حال تخریب بود، اما شخصی به نام حاج اکبر معمار که تولیت امامزاده را برعهده داشت، با کمک خیّران محله مسجد را بازسازی و دیواری دور حیاط مسجد کشید.
اگرچه مسجد‌های روستای پونک با کمک و همدلی اهالی ساخته شد، اما وجود زنی پارسا در روستا کمک زیادی به توسعه و ساخت مسجد، حسینیه و مدرسه در این روستا کرد.
در همان بدو ورود به محوطه مسجد فخرالدوله، معماری متفاوت آن جلب توجه می‌کند. «نیکلای مارکوف» معمار گرجستانی‌الاصل، سازنده این بنای زیباست. هنر دست استاد محمدعلی کاشی‌تراش اصفهانی که با خط خوش استاد ابراهیم طالقانی تلفیق شده است نیز از رموز زیبایی این مسجد تاریخی به شمار می‌رود.
مسجد توحید با مساحت حدود هزار متر مربع، بنای ساده و بی‌آلایشی دارد. شبستان کوچک مسجد هنوز هم مثل گذشته‌ها میزبان نمازگزارانی از بازار‌های اطراف است. نگاهی به تاریخچه مسجد نشان می‌دهد که شبستان کنونی مسجد در گذشته حیاط بود و حیاط فعلی آن در زمان نوسازی به دست مهد علیا شبستان بوده است.
تصویر زیر مربوط به یکی از خیابان‌های تهران در سال ۱۳۲۸ است.
وقتی در کوچه پس کوچه‌های امانیه قدم می‌زنید، می‌توانید در خیالتان صورت غم‌زده بیماران تیمارستان چهرازی، شیطنت همره با ترس عاشقانه دهه ۶۰ و ۷۰ در پارک ملت و یا ذوق و شوق بچه‌ها در راه باغ‌وحش را تصور کنید... اینجا پر از لایه‌های غم‌انگیز است... از آن دست جا‌هایی که شهر در گذشته، امروز و آینده‌اش زنده به نظر می‌آید.
محله سرچال به ویژه کوچه هفت‌کنیسه همواره در بعد از ظهر‌های جمعه، حال و هوای دیگری داشت. اهالی محل قبل از ظهر دست به کار شده و سراسر کوچه و در دیوار‌ها را تمیز و پاک می‌کردند گویی تحول بزرگی در پیش است سپس با بقچه‌ای راهی حمام می‌شدند.
این دو عکس کمتر دیده شده از میدان فردوسی تهران مربوط به اوایل دهه چهل هستند.
هنوز محله سرتخت نام خود را از آن روز‌ها یدک می‌کشد، روز‌هایی که در این محدوده پرقدمت به امور تجاری و دادو ستد‌های مردمی رسیدگی می‌شد. این نام از اوایل دوران قاجاریه براین محل گذاشته شده. از آنجا که شهرری یکی از آبادترین و غنی‌ترین شهر‌های ایران بوده است، محل رفت و آمد بزرگان و داد و ستد‌های کلان بوده و محله سرتخت نیز از این رفت و آمد‌ها بی‌نصیب نبوده است.
