پایان عشق یکطرفه رامین و استقلال؛ عاقبتبخیری در کار نبود!
رامین رضاییان پس از یک فصل و نیم حضور در باشگاه استقلال، از این تیم جدا میشود.
به گزارش فوتبال 360، ماجراجویی رامین رضاییان در استقلال به پایان رسید؛ این خبرسازترین جمله ریکاردو سا پینتو، مرد پرتغالی آبیها، در کنفرانس خبری پس از شکست تیمش مقابل گلگهر بود. ریکاردو که برای 2 بازی متوالی رامین را از فهرست تیمش خط زده بود از علاقهاش به این بازیکن گفت؛ ولی مشخص شد چنین علاقهای منجر به تداوم رابطه نشده است. سا پینتو درهای خروج را به روی رامین باز کرد و از این گفت که به خواست این بازیکن احترام گذاشته است. به این ترتیب پس از یک نیمفصل پر از فرازوفرود، رامین پیراهن استقلال را به مقصد باشگاهی که هنوز مشخص نکرده، از تن درخواهد آورد.
عاشقانه نافرجام
نوشتن از حضور رامین در استقلال و یا تصور کردنش با پیراهن آبی، هنوز هم برای بسیاری از هواداران پرسپولیس غریب است؛ به ویژه اینکه رضاییان پیش از این بارها از قرمزتر بودن رنگ خونش حرف زده و گفته بود کاری نمیکند هواداران این باشگاه ناراحت شوند. با این وجود، در چشم بهمزدنی، رامین با دریافت پیشنهاد مالی مناسب، در ابتدای فصل گذشته، به باشگاه استقلال پیوست. آنهم با تعهد دادن و بالابردن دستهایش به نشانه قسم که هرچه در توان دارد، برای آبیهای پایتخت میگذارد.
مرور بخشی از اظهاراتش در آن روز خالی از لطف نیست. «قبل از هرچیزی من اینجا میخواهم به شرافتم قسم بخورم که با جان و با تمام وجودم و با قلبم تا آخرین روز قراردادم با باشگاه استقلال در زمین مستطیل سبز برای شما میجنگم و خیلی خوشحالم از این بابت کل خانواده استقلال از من خواستند که امروز اینجا حضور داشته باشم و قرارداد امضا کنم. از حضورم در باشگاه استقلال واقعا خوشحالم به خاطر این اتفاق احترام من حفظ شد...امیدوارم در باشگاه استقلال ما در کنار هم برای اهداف باشگاه با جان و قلبمان برای استقلال بجنگیم و در آینده به خوبی از یکدیگر یاد کنیم و این برای من مقدس و قابل احترام است».
با این حال، یک و نیمفصل پس از ابراز عشق رامین به استقلال، داستانش با تیم آبی تهران به پایان رسید؛ آنهم بدون اینکه در روزهای آخر اصلا در فهرست قرار داشته باشد. اینکه او بعدها دوباره از احترام و تقدس صحبت کند یا خیر، امری ثانویه است؛ ولی به طور مشخص، روزی که رضاییان عشقش را به استقلال ابراز میکرد، تصور چنین پایانبندی نافرجامی را نمیکرد.
بازوبند، بزرگی و خداحافظی سرد
حضور رامین رضاییان در استقلال از همان ابتدا، پتانسیل تبدیل شدن به فیلمی دراماتیک را داشت؛ دشمن دیروز، در قالب دوست قسمخورده امروزی پا به زمین گذاشت و خیلی زود سکوها را به تسخیر خودش درآورد. رامین از ابتدای فصل نشان داد برای دلبری از هواداران استقلال به آبوآتش میزند. او روند گلزنیهایش که از سپاهان بنا گذاشته بود را در استقلال هم ادامه داد. اگرچه بیشتر روی زدن ضربات پنالتی ولی باز به تنهایی در لیگ برتر در اولین فصل حضورش 10 گل زد! درخشش او در سال بد و تغییرات مکرر نیمکت استقلال، تنها دلگرمی هواداران استقلال شد؛ رامین در لیگ نخبگان یک بار و در جام حذفی هم 2 بار دروازه رقبا را گشود تا در مجموع پس از 42 بازی درفصل نخست، با آمار 13 گل به کارش پایان دهد. هرچند که خامه روی کیک برایش همان قهرمانی در جام حذفی بود که با توجه به احوالات این تیم، در دورترین رویای آبیها هم قابل تصور نبود.
در ادامه مسیر، دومین فصل حضور رامین در استقلال هم از راه رسید؛ اینبار با بازوبند کاپیتانی و رسمی شدن این عنوان در دل تیم. بزرگی رامین، توصیههایش به بقیه بازیکنان استقلال، دادوبیدادهای گاهگاهش در زمین و البته گلزنی در دومین دیدار فصل جدید در رقابتهای لیگ برتر، نشان از شروع روزهای خوب برایش بود؛ به ویژه اینکه اینبار ثبات هم به نیمکت برگشته و میتوانست با فراغ بال به هدف بالاترش فکر کند: تیم ملی. دست بر قضا، رامین در همین بازه زمانی به خواستهاش رسید و بعد از ماهها غیبت دوباره به تیم ملی هم رسید ولی دقیقا در چشم بهمزدنی، رابطه عاشقانهاش با استقلال شکرآب شد. او نه تنها فرصت بازی به دست نیاورد، بلکه به نیمکت دوخته شد و اندکی بعد حتی از فهرست این تیم هم بیرون ماند.
«سکونشینی» آخرین سکانسی بود که رامین رضاییان برای خودش در استقلال تصور میکرد. از آن بدتر، بعد از 53 بازی با پیراهن استقلال با واقعیت تلخی روبرو شد: اینکه عشقش به این تیم یکطرفه شده و جایی در برنامههای آتی مرد پرتغالی استقلال ندارد. به همین سرعت، یکونیم فصل حضور رامین در استقلال به پایان رسید تا او که آخرین فصول حضورش در سطح حرفهای را تجربه میکند، پس از یاغیگری، به فکر نوشتن داستان جدیدی برای دنیای حرفهایاش باشد.
