آزمون غلط دولت چهاردهم/ اما و اگرهای برگزاری آزمونی با هدف گزینش ۵۰۰ مدیر جوان
با مروری به دفترچه آزمون مذکور و تفکیک نیازهای ارگانها، استانها، رشتههای تحصیلی مربوط به هر موقعیت شغلی و… میتوان بیبرنامگی، شلختگی، عدم تخصصگرایی و موارد منفی متعدد دیگری را مشاهده کرد.
امید علیبابایی در شرق نوشت: چند روز پیش خبر برگزاری آزمونی با هدف گزینش ۵۰۰ مدیر جوان توسط مسئولان اعلام شد. بسیاری از افراد همیشه همراه با دولت، برگزاری این آزمون را در راستای اعتقاد دولت به جوانان و جوانسازی مدیریتی ساختار اجرائی کشور عنوان کرده و ماحصل پروسهای را که با این آزمون آغاز میشود، بهگونهای تبلیغ و تبیین کردند که گویا انقلاب نسلی در مدیریت دولتی اتفاق خواهد افتاد.
در این بین، ذکر برخی موارد درباره پروسهای که به واسطه این آزمون برای تزریق ۵۰۰ مدیر جوان به سیستم کهنسال مدیریتی کشور (چه از لحاظ کهنسالبودن مدیران و چه از لحاظ کهنسالبودن ساختار) قرار است انجام شود، خالی از لطف نیست:
۱. طبق صحبتهای مسئولان و متولیان برگزاری این آزمون، گویا در گذشته هم چنین آزمونی برگزار میشده است، با این تفاوت که در آزمون پیشرو، نیازی به داشتن سابقه کاری وجود ندارد. یعنی اینکه اگر صرفا برگزاری چنین آزمونی نشاندهنده اعتقاد سیاستگذاران دولت فعلی به جوانسازی بدنه مدیریتی کشور تلقی شود، نوعی بزرگنمایی تبلیغاتی است.
۲. تعداد مدیران در سطوح مختلف و در سازمانهای گوناگون طبق برخی آمار در دسترس (که متأسفانه هیچگاه آمار دقیقی از تعداد آنان وجود ندارد) بیش از ۴۵۰ هزار نفر تخمین زده شده است و این عدد ۵۰۰ مدیر یعنی چیزی حدود یکدهم درصد از ظرفیت مدیریتی کشور. عددی که حتی در برخی محاسبات آکادمیک و علمی، به عنوان تلرانس قابل چشمپوشی در نظر گرفته میشود و این یعنی از لحاظ کمّی، ماحصل پروسهای که قرار است با این آزمون اتفاق بیفتد، به هیچ میل میکند.
۳. با مروری به دفترچه آزمون مذکور و تفکیک نیازهای ارگانها، استانها، رشتههای تحصیلی مربوط به هر موقعیت شغلی و… میتوان بیبرنامگی، شلختگی، عدم تخصصگرایی و موارد منفی متعدد دیگری را مشاهده کرد که نشان از یک پیچیدهسازی بیفایده و حتی سرهمبندی نمایشی دارد تا بنای جوانسازی مدیریت کشور از همین ابتدا، کج خشتگذاری شود.
۴. یکی از مواردی که در برگزاری چنین آزمونی مورد بحث است، هزینه دریافتی بیش از یک میلیون تومانی بابت برگزاری این آزمون است. موشکافی اینکه در شرایط فعلی مبلغ یک میلیون تومان (تقریبا حدود ۱۰ درصد حقوق پایه وزارت کار) ممکن است هیچ ارزش مادی نداشته باشد و در عین حال مجموع مبالغ دریافتی از داوطلبان هم شاید به بیش از صد میلیارد تومان برسد، در این مطلب نمیگنجد، اما چرا دولت وقتی باید دست طلب به سمت جوانان متخصص و کوشا برای حل مشکلات فراوان کشور (که بسیاری از این مشکلات به خاطر مدیران کهنسال ناکارآمد اتفاق افتادهاند) دراز کند، با دریافت هزینه برای برگزاری چنین آزمونی، یک رفتار از موضع قدرت اختیار کرده و بهنوعی منت استفاده از جوانان برای رفع ناکارآمدی سیستم اجرائی کشور را بر سر خود جوانان میگذارد؟
۵. یکی از موارد مهم در نوع گزینش نهایی، مصاحبههای پس از قبولی و دورههایی است که قرار است برای یاددادن مدیریت باشد (اگر استادانی برای یاددادن اصول صحیح و کارآمدکردن سیستم مدیریتی وجود دارند، پس این همه بحران برای چیست؟).
۶. با نگاه واقعبینانه، در شرایطی که مدیران ردهمیانی و ردهبالایی ساختار اجرائی کشور نزدیک به سن بازنشستگی هستند و حتی برخی از آنان به معنای واقعی کلمه بازنشسته و کهنسال هستند، چگونه قرار است این ۵۰۰ جوان به تعامل با کسانی بپردازند که از جنبههای مختلف هیچ نقطه اشتراکی با هم ندارند و حتی به خاطر نزاع نسلی موجود در نهادهای کوچک و بزرگ جامعه، نوعی تقابل نیز با یکدیگر دارند؟ آیا این پروسه یادآور ضربالمثل ریختن یک سطل ماست در آب دریا برای درستکردن دوغ نیست؟
در کنار موارد بالا، بسیار نکات شایان ذکر دیگر برای نشاندادن بیفایده و نمایشیبودن این آزمون غلط و چنین پروسههایی وجود دارد. درواقع این پروسه نوعی وفاق دکوری با جوانان است تا تیک جوانگرایی در رزومه دولت چهاردهم زده شود و شاید در آینده مسئولان بتوانند روی این بخش از رزومه دولت مانور دهند.
در پایان باید اشاره کرد در شرایطی که دولت از مدیران تکراری و همیشه در صحنه (که اثر پیری بر نوع نگاهشان به راهحلها مشهود است) برای حل بحرانها استفاده میکند و همچنین سعی و خطا بخش جدانشدنی ساختار مدیریتی اجرائی کشور است، جوانگرایی و جوانسازی ساختار مدیریتی کشور نیاز به ۵۰۰ هزار مدیر جوان دارد، نه ۵۰۰ نفر.
