چرخش موضع جوزف عون؛ تاکتیک یا عقب‌نشینی؟
لبنان و اسرائیل در آستانه انفجار
جوزف عون پس از موضع اولیه مقابله با نفوذ اسرائیل، اعلام کرد لبنان آماده مذاکره است. اسرائیل با حملات هوایی، تهدیدات مرزی و تلاش برای پایان مأموریت یونیفل، در پی افزایش فشار سیاسی و نظامی بر بیروت است. هدف واشنگتن و تل‌آویو، واداشتن لبنان به مذاکره مستقیم است، بدون آنکه لزوماً جنگی گسترده را آغاز کنند.
فرارو- اعلامیه‌ای در ۳۰ اکتبر از سوی جوزف عون، رئیس‌جمهور لبنان منتشر شد و طی آن از فرمانده ارتش خواسته بود با هرگونه نفوذ نظامی اسرائیل مقابله کند، او چند روز بعد از موضع قبلی خود عقب نشست و اعلام کرد که لبنان آماده مذاکره با اسرائیل است؛ مذاکره‌ای که آن را «گزینه‌ای ملی و مورد توافق لبنانی» توصیف کرد.
به گزارش فرارو به نقل از روزنامه القدس العربی، در نشست روز پنجشنبه دولت لبنان با حضور جوزف عون و نخست‌وزیر نواف سلام، فرمانده ارتش گزارشی ارائه داد که محور اصلی آن فشارهای اسرائیل و ایالات متحده درباره اجرای طرح جمع‌آوری و محدودسازی سلاح در برخی مناطق لبنان بود؛ طرحی که در اوایل سپتامبر با صدور مصوبه دولت آغاز شده بود.
همزمان با برگزاری این نشست، اسرائیل حضور و پیام خود را به شکل آشکاری به نمایش گذاشت: پخش اعلامیه‌های تحریک‌آمیز علیه «حزب‌الله»، هشدار به ساکنان شهرها و روستاهای جنوبی برای تخلیه ساختمان‌ها و در ادامه انجام حملات هوایی.
نشانه‌های تشدید تنش؛ از مانورهای مرزی تا حملات پهپادی روزانه
اسرائیل در روزهای اخیر نشانه‌هایی بروز داده که می‌تواند حاکی از احتمال گسترش تنش باشد؛ از جمله برگزاری مانورهای نظامی در منطقه جلیل علیا در شمال فلسطین و در امتداد مرز لبنان و نیز افزایش ادعاهای تل‌آویو مبنی بر آنکه «حزب‌الله» بار دیگر در حال تقویت و تجهیز نیروهای خود است. همزمان، حملات پهپادی اسرائیل تقریباً به‌طور روزانه ادامه دارد و افرادی را که تل‌آویو آنان را فرمانده یا عضو حزب‌الله معرفی می‌کند، هدف قرار می‌دهد. این پرسش اکنون مطرح است که آیا این تحولات می‌تواند مقدمه‌ای برای تجاوزی تازه از سوی اسرائیل باشد.
نگرانی‌ها زمانی تشدید می‌شود که به تلاش اسرائیل (با پشتیبانی آمریکا) در پایان دادن به مأموریت نیروهای موقت سازمان ملل در لبنان (یونیفل) در ابتدای سال آینده توجه کنیم؛ تصمیمی که در عمل نظارت بین‌المللی در مناطق حساس مرزی را متوقف ساخته و راه را برای حضور و کنترل گسترده‌تر اسرائیل در بخش‌هایی از خاک لبنان باز می‌کند. چنین تغییری می‌تواند ابزار فشار بیشتری در اختیار تل‌آویو برای اعمال خواسته‌های سیاسی‌اش بر دولت لبنان قرار دهد.
با این حال، کنار گذاشتن احتمال برنامه‌ریزی دولت نتانیاهو برای تهاجمی جدید آسان نیست؛ دولتی که آشکارا رویکردی تهاجمی دارد و تقریباً هر روز این تمایل را در غزه، کرانه باختری، لبنان و سوریه به نمایش می‌گذارد. اما در مسیر انتقال از مرحله کنترل هوایی بر آسمان لبنان به عبور از رود لیتانی و آغاز جنگ زمینی مستقیم با «حزب‌الله»، موانع مهمی وجود دارد. چنین اقدامی می‌تواند خسارت‌هایی به همراه داشته باشد که پیش‌بینی آنها دشوار است و در عین حال، ریسک تضعیف ساختارهای حاکمیتی لبنان را نیز افزایش می‌دهد؛ امری که ممکن است انسجام نهادهای ریاست‌جمهوری، دولت و ارتش را دچار تزلزل کرده و توازن قدرت در لبنان و حتی منطقه را تغییر دهد.
آنچه از رفتار آمریکا برمی‌آید، تمرکز اصلی واشنگتن بر تحمیل روند مذاکره مستقیم بین لبنان و اسرائیل است. روشن است که آمریکا و اسرائیل بر این باورند که استمرار فشار نظامی می‌تواند دستاوردهای سیاسی در پی داشته باشد؛ با این حال، این تلقی به معنای آن نیست که واشنگتن به دنبال شعله‌ور شدن گسترده درگیری در لبنان یا ورود به یک رویارویی تمام‌عیار با «حزب‌الله» باشد.
