ابوالقاسم حالت؛ شاعر اولین سرود ملی بعداز انقلاب ۵۷
ابوالقاسم حالت، شاعر اولین سرود ملی ایران بعداز انقلاب ۵۷ بود. او در سال ۱۲۹۲ در تهران زاده شد و در ۳ آبان ۱۳۷۲ نیز درگذشت.
فرارو- در تاریخ ادبیات فارسی، هستند چهره‌هایی که بیشتر شهرتشان را مدیون یکی از سروده‌هایشان باشند. ابوالقاسم عبدالله فرد، متخلص به ابوالقاسم حالت، یکی از این چهره‌هاست.
به گزارش فرارو، ابوالقاسم حالت تحت عناوینی از قبیل شاعر، مترجم و طنزپرداز شناخته می‌شود. با وجود این، او امروزه بیشتر شهرتش را مدیون سرودن شعرِ اولین سرود ملی ایران بعد از انقلاب 57 است.
زندگی ابوالقاسم حالت
ابوالقاسم حالت در سال ۱۲۹۲ در تهران زاده شد. پس‌از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه، به استخدام شرکت ملی نفت ایران درآمد و تا زمان بازنشستگی در همان‌جا خدمت کرد. او در جوانی به آموختن زبان عربی پرداخت و از سال ۱۳۱۴ به شعر و شاعری روی آورد. از او تعدادی مثنوی و غزل و قصیده و رباعی به جا مانده است.
حات، از سال ۱۳۱۷ با مجلهٔ طنزآمیز «توفیق» همکاری داشت و بحر طویل‌هایش را با نام «هدهد میرزا» و اشعارش را با تخلص‌هایی چون «گاو»، «شوخ»، «فاضل‌مآب» و «ابوالعینک» منتشر می‌کرد. حالت در ترانه‌سرایی نیز دستی بر آتش داشت و ترانه‌های طنز و انتقادی‌اش بازتابی از اوضاع اجتماعی و سیاسی زمانه بود. او با نشریات مختلفی همکاری داشت و به دعوت ملک‌الشعرای بهار در کنگرهٔ نویسندگان ایران شرکت کرد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ نیز از سوی انجمن ادبی ایران، نخستین سرود ملی پس از انقلاب را سرود.
داستان نخستین سرود ملی بعداز انقلاب 57
پس‌از انقلاب سال 57، دست‌اندرکاران وقت، دستور به ساخت سرودی جدید به‌عنوان سرود ملی جمهوری اسلامی ایران دادند. محمد بیگلری‌پور به‌عنوان آهنگساز و ابوالقاسم حالت به‌عنوان شاعر در ساخت این سرود همکاری داشتند. فرآیند تولید سرود از 25 بهمن سال 57 تا 15 اسفند همان سال ادامه پیدا کرد. بعداز اجرا به‌وسیله ارکستر سمفونیک و گروه کر ملی، برای اولین بار در تاریخ 12 فروردین سال 1358 و بعداز اعلام نتایج همه‌پرسی، این سرود به‌شکل رسمی منتشر شد. این سرود که با نام «پاینده بادا ایران» شناخته می‌شود، بین سال‌های 1358 تا 1371 سرود ملی رسمی جمهوری اسلامی ایران، بود.
متن اولین سرود ملی بعداز انقلاب 57
شُد جمهوری اسلامی به پا
که هم دین دهد هم دنیا به ما
از انقلاب ایران دِگر
کاخ ستم گشته زیر و زِبَر
تصویر آیندهٔ ما، نقش مراد ماست
نیروی پایندهٔ ما، ایمان و اتحاد ماست
یاریگر ما دست خداست
ما را در این نبرد او رهنماست
در سایهٔ قرآن جاودان
پاینده بادا ایران
