سلیمی: سانسور و بازبینی در تئاتر صعودی بوده است
بعداز شكل گيري انقلاب اسلامي ايران؛ لزوم تشكيل مركزي بجاي اداره تئاتر براي بسط و گسترش تئاتر در كشور احساس مي‌شد اما با گذشت سي سال از عمر مركز هنرهاي نمايشي، اين مركز همچنان نگرش‌هاي اوليه بعداز فروپاشي نظام پيشين را دنبال مي‌كرد. درنتيجه سياست‌هاي سليقه‌اي مديران اين مركز، هنرمندان را سرخورده و اين هنر را به ورطه فراموشي و نابودي كشاند.
سهراب سليمي گفت: «مديريت در مركز هنرهاي نمايشي ارشاد تعريفي ندارد.»
اين كارگردان تئاتر در نقد عملكرد مركز هنرهاي نمايشي از زمان تولد تا امروز گفت: «مركز هنرهاي نمايشي در 30 سال فعاليت؛ نگرش خطي، سليقه‌اي، اقتدارگرايانه و جنبه‌هاي منيت زورمداري را بجاي طرح توسعه‌اي و قانون مداري كه از پشتيباني فرهنگي در تئاتر كشور برخوردارباشد، حاكم كرده است.»
وي اضافه كرد: «تعدد مديريت‌ها در مركز هنرهاي نمايشي ارشاد در يك جمع‌بندي نشان از آن دارد كه آمارها همچنان صفحات پي در پي را نشان مي‌دهند اما نتايج اين آمارها صحبت‌هايي است كه هنرمندان تئاتر از نابساماني عرصه تئاتر مي‌كنند.»
سهراب سليمي توضيح داد: «در جمع‌بندي واقع‌بينانه در فعاليت 30ساله مركز هنرهاي نمايشي به اين نتيجه مي‌رسيم كه مديريت‌ها اگر تعريفي داشته باشند، هرگز اين سوال دست‌كم براي خود من مطرح نمي‌شد كه؛ مديري كه انتخاب مدير بالادست خود است چرا بعداز مدتي به او مي‌گويد ما از نظر فكري با يكديگر تفاهم نداريم و اختلاف سليقه داريم؟»
وي بيان كرد: «مانند اين مسائل در تئاتر ما زياد است و ما مديران مركز هنرهاي نمايشي را مثال مي‌زنيم كه از تعداد انگشتان دست خارج شده‌اند اما؛ وقتي به دستاوردهاي اين مديران نگاه مي‌كنيم مثلا درخصوص توسعه سالن‌هاي تئاتري متوجه مي‌شويم كه همچنان در همان اعداد و ارقام گذشته باقي مانده‌ايم.»
سليمي با اشاره به اينكه بعداز دگرگوني‌هايي كه در هر نظامي به وجود مي‌آيد؛ اين انتظار را نبايد داشت كه در مدت زمان كوتاهي همه مسائل در برنامه‌اي اقتدارگرا و با اهداف كاملا مشخص گنجانده شود، گفت: «نقد عملكرد مركز هنرهاي نمايشي بعداز 30 سال اينجاست كه امروز مسائلي در حوزه‌ي مديريت تئاتر مطرح مي‌شود كه از همان نگرش‌ها و شرايط متغير روزهاي اول انقلاب بيرون آمده است و هنوز به بستر مشخصي نرسيده است.»
كارگردان نمايش نواي اسرارآميز افزود: «مشكل تئاتر امروزه به اين منتهي مي‌شود كه "نگاه من به تئاتر آن چيزي بايد باشد كه ديگران بايد از آن پيروي كنند" غافل از اينكه تئاتر يك مفهوم جامع‌الشرايط است و انگاره‌هاي متفاوت، سلايق مختلف و قانون‌مندي خاصي را درون خود جاي مي‌دهد و از اصولي پيروي مي‌كند كه در يك نگاه بسته و در ديواري انحصاري نمي‌توان آن را گنجاند بلكه بايد ازآن انتظار تحول داشت.»
رئيس انجمن كارگردانان خانه تئاتر بار ديگر در نقد عملكرد مديران مركز هنرهاي نمايشي ارشاد بيان كرد: «مديران مركز نمايشي ارشاد آمارهاي زيادي درباره رشد تئاتر در زمان‌هاي مختلف ارايه مي‌دهند ولي هيچكدام از اين موارد ملاك، سند و مثالي براي پيشروي چشم‌انداز آينده‌ي تئاتر نيستند و نمي‌توان براساس آنها طرح نويي براي تئاتر ريخت.»
سليمي به نقش سالن‌هاي آمفي تئاتر در شهرستان‌ها هم اشاره كرد و افزود: «مديران مركز هنرهاي نمايشي در تمام اين مدت از احداث سالن‌هاي آمفي تئاتر صحبت مي‌كنند اما اين سالن‌ها آيا به راستي وظايف خود را همانطور كه در سردر آنها نوشته شده يعني "سالن آمفي تئاتر" انجام مي‌دهند؟! بررسي سالن‌هاي احداث شده در گذشته، نشان از آن مي‌دهد كه اين سالن‌ها كاركردي غيراز تئاتر دارند و محفلي براي ديگر مراكز ازجمله كنكور و ثبت نام حج و... شده‌اند.»
وي در بخش ديگري از صحبت‌هايش به سانسور و مميزي نيز پرداخت و خاطرنشان كرد: «سانسور و برش سليقه‌اي در دوران‌هاي مختلف مديران مركز هنرهاي نمايشي سير صعودي پيدا كرده است و مي‌توان ادعا كرد امروزه اين مسئله بيداد مي‌كند. مديران اين مركز ادعا مي‌كنند كه سانسور و بازبينِي‌ها براساس مصوبات شوراي عالي انقلاب است اما در طول اين سي سال؛ هرگز جزييات اين مصوبات به هنرمندان اعلام نشده است.»
كارگردان نمايش خرده جنايت‌هاي زن وشوهري گفت: «مديران مركز هنرهاي نمايشي در اين سي سال؛ تئاتر را در تعريفي بسته ازنظر خودشان قرار داده‌اند و امنيت خاطري را براي هنرمندان فراهم نكرده‌اند.»
سليمي در ادامه بيان كرد: «در گذشته؛ اداره تئاتر پشتيبان گروه‌هاي تئاتري بود ولي اگر امروز فعاليت و اجراي يك گروه تئاتري درحين اجرا متوقف شود و هيچ حمايتي از آن نه در مركز هنرهاي نمايشي صورت مي‌گيرد و نه اداره تئاتر.»
