ناجی پرسپولیس از «نیمکت» می‌آید؟
شاید وحید هاشمیان با تغییری جزئی بتواند ایراد بزرگ تیمش را حل و فصل کند.
پرسپولیس، یکی از تیم‌های مدعی قهرمانی در لیگ برتر ایران، شروع چندان خوبی در لیگ 25 نداشته است. پرسپولیس که بیشتر بازی‌های ابتدای فصل را در تهران به میدان رفته، فقط یک برد در کارنامه داشته و با 3 تساوی دیگر، امتیازات مهمی را از دست داده است. درست است سرخ‌پوشان تهرانی امکان استفاده از ورزشگاه آزادی را ندارند ولی در این مدت، حمایت هواداران خودی را داشته و در مقایسه با سایر رقبا، سفر بین شهری کمتری داشته‌اند؛ امری که میزان احتمالی مصدومیت بازیکنان این تیم را کاهش داده است.
با این وجود اما وحید هاشمیان بهره چندانی از این فرصت نبرده؛ او هر 3 بازی تیمش در تهران را مساوی کرده و در دیدارهایی که روی کاغذ باید از پیش برنده می‌شده، 6 امتیاز را از دست داده است. از آن بدتر اینکه سبک‌وسیاق نمایش پرسپولیس، تحت هدایت وحید هاشمیان، چندان به دل ننشسته تا نتیجه‌اش شود همان اتفاق ناگواری که خیلی زود گریبانش را گرفت: شعار سکوها علیه او.
نمایش با شرط احتیاط
از زمانی که وحید هاشمیان زمام امور فنی در این باشگاه را به دست گرفته، پرسپولیس نمایش سراسر هجومی نداشته است. تیم او محافظه‌کار نشان داده و اولین پیامدش میزان پایین گلزنی است. پرسپولیس در 4 بازی لیگ برتر، فقط 3 بار گلزنی کرده که کارنامه قابل قبولی برای تیمی مدعی محسوب نمی‌شود. روی دیگر این سکه ولی برایش بد نبوده؛ این تیم در این مدت 2 بار کلین‌شیت داشته و فقط 2 بار هم دروازه‌اش باز شده است. هرچند که این موضوع با توجه به قدرت تیم‌هایی که وحید هاشمیان مقابلش به میدان رفته، چندان دستاورد بزرگی به شمار نمی‌رود.
به عبارت ساده‌تر، به غیر از سپاهان، پرسپولیس در 4 هفته نخست مقابل تیم‌هایی به میدان رفته که تقریبا در زمره مدعیان قهرمانی همیشگی نبوده‌اند. البته کم‌رنگ بودن پرسپولیس در خط حمله، بی‌ارتباط با تاکتیک وحید هاشمیان هم نیست. او علاقه زیادی به بازی کم‌ریسک، با ضریب احتیاط بالا دارد و چندان علاقه‌ای به فوتبال سراسر هجومی نشان نداده. این مورد شاید در جدال با تیم‌های مدعی به کارش بیاید ولی در بازی با تیم‌های میانه جدولی، به غیر از هدر دادن امتیازات، آورده دیگری برایش نداشته است.
عمده ایرادی که از هاشمیان در این مدت گرفته شده، استفاده از 2 هافبک دفاعی صرف در میانه میدان است. او از هافبک خلاق با قابلیت ریسک‌پذیری در فاز هجومی چشم‌پوشی کرده تا تمرکزش روی امور دفاعی باشد. اینجا دقیقا همان امری است که باعث شده انتظارات هجومی از تیمی مثل پرسپولیس برآورده نشود.
سروش از نیمکت به میانه میدان؟
وحید هاشمیان، به دلیل همین احتیاط بیش از اندازه، مورد انتقاد قرار گرفته و حالا اگر می‌خواهد از گزند برچسب فوتبال دفاعی در امان باشد و وعده‌اش برای ساختن تیمی هجومی را عملی کند، ناگزیر به تغییر در میانه میدان است. درست است در بازار نقل‌وانتقالاتی، تمرکز پرسپولیس روی خریدن انبوهی از وینگرها بوده ولی همین حالا سروش رفیعی می‌تواند هاشمیان را در این امر کمک کند. او در زمره معدود هافبک‌های خلاق و بازیساز پرسپولیس به شمار می‌رود که چندان فرصت بازی در ترکیب اصلی تیم را به دست نیاورده است.
سروش رفیعی فصل پیش با زدن 3 گل و دادن 7 پاس گل، تبحرش در فاز هجومی را به رخ کشیده ولی در برنامه‌های وحید هاشمیان، حداقل تا به الان جایی نداشته و در دیدارهای اخیر بیشتر در نیمه دوم به عنوان بازیکن جانشین وارد زمین شده است. فشار روحی بر وحید هاشمیان برای رسیدن به کسب برد و البته یک دیدار خانگی دیگر، این بار مقابل ملوان در تهران، شاید هاشمیان را به این فکر بیندازد این بار قید استفاده از 2 هافبک دفاعی را بزند و از همان ابتدا به سروش، فرصتی برای بازی دهد.
