ظریف: زمان تغییر پارادایم همین حالا است؛ تهران و واشنگتن «پیمان عدم تعرض» امضا کنند
ظریف خواستار ایجاد پیمان منطقه‌ای بر پایه تغییر راهبردی «از تفرقه به هم‌افزایی» تحت سازمان ملل متحد شد و گفت: «اکنون در چهارراه قرار داریم. انتخاب برای ایران، منطقه و قدرت‌های جهانی روشن است؛ ادامه گذشته فاجعه‌بار یا شجاعت برای ساختن آینده‌ای مشترک. زمان تغییر پارادایم، همین حالا است.»
محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین کشورمان با انتشار مقاله‌ای در نشریه آمریکایی «فارن پالیسی» با اشاره به حملات اسرائیل در غزه، سوریه و ایران خواستار تغییر پارادایم «تهدید ریشه‌دار» به پارادایم «فرصت‌های توانمندساز» و تقویت روابط کشورهای منطقه و ازسرگیری گفتگوها با اروپا و آمریکا شد.
به گزارش یورونیوز، محمدجواد ظریف در این مقاله با اشاره به حملات اخیر اسرائیل گفت که اقدامات اسرائیل «بنیان‌های نظم منطقه‌ای و جهانی را تهدید می‌کند و افزود: «هرچند دفاع قاطع ضروری است، اما یک راه‌حل پایدار نیازمند ابتکاری دیپلماتیک و جسورانه است. تغییری تاریخی برای ایران و منطقه، از یک پارادایم تهدید ریشه‌دار به پارادایم فرصت‌های توانمندساز، که شامل گسترش روابط با همسایگان و کشورهای جنوب جهانی، ایجاد شراکت تازه‌ای میان کشورهای مسلمان غرب آسیا، و ازسرگیری گفت‌وگو با اروپا و ایالات متحده می‌شود.»
ظریف با اشاره به چرخه درگیری‌های منطقه‌ای در خاورمیانه، «ساختن آینده‌ای متفاوت» را نیازمند اقدام برای رهایی از «جبر تاریخی» دانست و گفت: «این تغییر برای ایران از داخل آغاز می‌شود و به همسایگان گسترش می‌یابد.»
او این تغییر را از منظر منافع ملی ایران «ضروری» دانست و گفت: «ایران می‌تواند از رویکرد مبتنی بر مقابله دائمی با تهدیدات به رویکردی متمرکز بر بهره‌گیری از فرصت‌ها گذر کند.»
وزیر خارجه دولت روحانی «بزرگ‌ترین سرمایه» ایران را مردم دانست و مدعی شد که «تاب‌آوری» ایرانیان «دشمنان به ظاهر برتر را ناکام گذاشته است.» او افزود که مردم ایران با وجود تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی «به‌صورت بومی پیشرفت‌های علمی و فناوری را، به‌ویژه در حوزه‌های دفاعی و انرژی هسته‌ای به پیش برده‌اند.»
تغییر برای ایران از داخل آغاز می‌شود و به همسایگان گسترش می‌یابد
ظریف «دومین رکن حیاتی فرصت برای ایران» را همسایگان دانست. او با این حال، گفت که به علت رویکرد آغشته به «سوء‌ظن و تهدید» کشورهای منطقه «همکاری واقعی منطقه‌ای» همچنان «دست‌نیافتنی» مانده است و افزود: «اما اقدامات اخیر اسرائیل آگاهی تازه‌ای از آسیب‌پذیری مشترک در منطقه ایجاد کرده است. اکنون فرصتی حیاتی پیش روی ماست. ایران به همراه بحرین، مصر، عراق، اردن، کویت، عمان، قطر، عربستان سعودی، سوریه، ترکیه، امارات متحده عربی و یمن و شاید در آینده با گسترش به پاکستان، آسیای مرکزی و قفقاز باید از این لحظه استفاده کنند.»
او خواستار ایجاد پیمان منطقه‌ای بر پایه تغییر راهبردی «از تفرقه به هم‌افزایی» تحت سازمان ملل متحد شد و گفت: «کریدورهای مشترک انرژی، چارچوب‌های قوی همکاری هسته‌ای و منع اشاعه، همکاری اقتصادی و وحدت فرهنگی می‌توانند موتورهای شکوفایی مشترک باشند.»
احیای دیپلماسی
محمدجواد ظریف با اشاره به حملات آمریکا و اسرائیل به ایران و تهدید اروپا به فعال‌سازی مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران، گفت: «جلب اعتماد مردم و دولت ایران به کارآمدی دیپلماسی دشوار خواهد بود. اما جایگزین آن ادامه جنگ‌های بی‌پایان، بی‌تردید به تجزیه منطقه، رشد افراط‌گرایی و آشوبی که غرب آسیا و فراتر از آن را فراگیرد، منجر می‌شود و خطر فروبردن ایالات متحده و غرب در باتلاقی تاریخی را به همراه دارد.»
به باور ظریف حملات به ایران در زمانی که مذاکرات خسته‌ای میان تهران و واشنگتن در جریان بود «عملا در دیپلماسی» را بست. او مسئولیت تغییر این رویه و بازگرداندن مسیر به دیپلماسی را متوجه غرب دانست و افزود: «ایران نیز با ورود به گفت‌وگویی چندبعدی، آینده‌نگر و نتیجه‌محور، می‌تواند منافع بزرگی به دست آورد و از سختی‌های عظیم جلوگیری کند. مسیر پیش‌رو می‌تواند شامل ایجاد شبکه‌ای منطقه‌ای برای منع اشاعه و همکاری هسته‌ای صلح‌آمیز، همراه با احتمال انعقاد پیمان‌عدم تجاوز میان ایران و آمریکا باشد.»
مسیر پیش‌رو می‌تواند شامل ایجاد شبکه‌ای منطقه‌ای برای منع اشاعه و همکاری هسته‌ای صلح‌آمیز، همراه با احتمال انعقاد پیمان‌عدم تجاوز میان ایران و آمریکا باشد.
ظریف همچنین گفت: «ما نمی‌توانیم گذشته را نادیده بگیریم و نباید از آن دست برداریم، اما نباید خود را اسیر شکست‌های گذشته کنیم؛ وگرنه خود را به چرخه‌ای بی‌پایان از فاجعه‌ها محکوم کرده‌ایم.»
او افزود: «اکنون در چهارراه قرار داریم. انتخاب برای ایران، منطقه و قدرت‌های جهانی روشن است؛ ادامه گذشته فاجعه‌بار یا شجاعت برای ساختن آینده‌ای مشترک. زمان تغییر پارادایم، همین حالا است.»
