کشف شاخه گمشده در درخت خانوادگی انسان با دی‌ان‌ای ۴۳۰,۰۰۰ ساله

فرارو- دانشمندان  از کشف قدیمی‌ترین دی‌ان‌ای انسانی با قدمت ۴۳۰,۰۰۰ سال در غار سیما د لوس هوئسوس اسپانیا خبر دادند. این دی‌ان‌ای، استخراج‌شده از فسیل‌های هومو هایدلبرگنسیس، شواهدی از یک شاخه گمشده در درخت خانوادگی انسان و نئاندرتال‌ها ارائه می‌دهد، که نشان‌دهنده جدایی زودهنگام این دو گونه است. این یافته، که در مجله Nature منتشر شد، درک ما از تکامل انسان را عمیق‌تر کرده و سرنخ‌هایی درباره تبادل ژنتیکی بین گونه‌ها فراهم می‌کند. 

کشف در غار سیما د لوس هوئسوس

به گزارش فرارو به نقل از earth، غار سیما د لوس هوئسوس (گودال استخوان‌ها) در کوه‌های آتاپوئرکا اسپانیا، که از دهه ۱۹۷۰ محل کاوش است، حاوی فسیل‌های ۲۸ فرد از گونه هومو هایدلبرگنسیس است. این فسیل‌ها، که به ۴۳۰,۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردند، شامل جمجمه‌ها، استخوان‌های ران، و دندان‌هایی هستند که دی‌ان‌ای میتوکندریایی و هسته‌ای از آن‌ها استخراج شد. Nature گزارش داد که تیم بین‌المللی به رهبری ماتیاس مایر از موسسه ماکس پلانک، با استفاده از فناوری‌های پیشرفته توالی‌یابی، موفق به بازسازی این دی‌ان‌ای شدند، که قدیمی‌ترین نمونه انسانی تا به امروز است.

یافته‌ها: شاخه گمشده و تبادل ژنتیکی

دی‌ان‌ای استخراج‌شده نشان داد که هومو هایدلبرگنسیس نه‌تنها نیای مشترک نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس بود، بلکه به شاخه‌ای گمشده از نئاندرتال‌ها نیز مرتبط است که حدود ۴۰۰,۰۰۰ سال پیش از نئاندرتال‌های کلاسیک جدا شد:

• جدایی زودهنگام: این شاخه، که The Guardian آن را «نئاندرتال‌های اولیه» نامید، نشان‌دهنده تنوع ژنتیکی بیشتری در نئاندرتال‌هاست تا آنچه پیش‌تر تصور می‌شد.
• تبادل ژنتیکی: شواهدی از آمیختگی بین هومو هایدلبرگنسیس و هومو دنیسووا (گونه‌ای دیگر از انسان‌تباران) یافت شد، که نشان می‌دهد تبادل ژنتیکی در اروپا بسیار زودتر از تصور رخ داده است (ScienceDaily).
• مقایسه با انسان مدرن: دی‌ان‌ای میتوکندریایی شباهت‌هایی با هومو ساپینس مدرن داشت، که BBC News آن را نشانه‌ای از یک نیای مشترک قدیمی‌تر می‌داند.

اهمیت علمی

این کشف چندین پیامد کلیدی دارد:

• تکامل انسان: Earth.com تأکید کرد که این یافته، جدایی نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس را به ۶۰۰,۰۰۰ تا ۷۰۰,۰۰۰ سال پیش عقب می‌برد، زودتر از تخمین‌های قبلی.
• روش‌شناسی: فناوری توالی‌یابی دی‌ان‌ای باستانی، که در Nature شرح داده شد، امکان مطالعه فسیل‌های قدیمی‌تر را فراهم کرده و مرزهای ژنتیک باستانی را جابه‌جا می‌کند.
• آمیختگی گونه‌ها: شواهد آمیختگی با دنیسوواها، درک ما از تعاملات بین گونه‌های انسانی را پیچیده‌تر می‌کند (ScienceDaily).

چالش‌ها و سؤالات باز

با وجود این پیشرفت، برخی پرسش‌ها باقی مانده‌اند:

• کیفیت دی‌ان‌ای: دی‌ان‌ای ۴۳۰,۰۰۰ ساله بسیار تخریب‌شده بود، و The Guardian هشدار داد که تحلیل‌های بیشتر برای تأیید یافته‌ها لازم است.
• محل دقیق آمیختگی: مشخص نیست که تبادل ژنتیکی با دنیسوواها در کجا رخ داده، زیرا فسیل‌های دنیسووا عمدتاً در سیبری یافت شده‌اند (BBC News).
• شاخه گمشده: هویت دقیق این نئاندرتال‌های اولیه هنوز نامشخص است و نیاز به فسیل‌های بیشتری دارد.