ویگن دردریان؛ الویس پریسلی موسیقی ایران!
ویگن دردریان را باید یکی از نوابغ مهم در موسیقی معاصر ایران دانست که مسیر بسیاری از نوآوری‌ها را در حوزه موسیقی هموار کرد و از پس او بود که خوانندگان دیگری مانند فرهاد مهراد و... نیز جسارت پرداختن به موسیقی‌های متفاوت را پیدا کردند.
فرارو- ویگن دِردِریان، اولین هنرمند حوزه موسیقی در ایران بود که با گیتار روی صحنه حاضر شد. بسیاری او را با عنوان «سلطان جز» به یاد می‌آورند و بسیاری دیگری نیز به او لقب الویس پریسلی ایران را داده‌اند.
به گزارش فرارو، سبک خاص ویگن و صدای گرمی که داشت، او را به چهره‌ای ویژه بدل کرد. او از معدود خوانندگان موسیقی جز در ایران بود. در روزگاری که بسیاری از هنرمندان حوزه موسیقی در حال بازتولید موسیقی‌های تکراری و عوام‌پسندانه بودند، ویگن کسی بود که موسیقی را نه‌تنها به چشم یک سرگرمی صرف ندید، بلکه به‌عنوان یک هنر مهم جدی گرفت.
زندگی ویگن دردریان
در دوم آذرماه سال 1308، ویگن، در خانواده‌ای ارمنی و در شهر همدان متولد شد. پدربزرگ مادری او از اهالی همدان بود و پدرش از معدود بازماندگانِ نسل‌کشی ارمنی‌ها در دولت عثمانی به شمار می‌رفت. پدر ویگن، پس‌از فرار از ترکیه، به همدان رفته بود و در باغی که متعلق به پدربزرگ مادری او بود اقامت داشت. در طول اقامت در همدان، پدر و مادر ویگن با یکدیگر ازدواج کردند. حاصل این ازدواج هشت فرزند بود.
ویگن، خیلی زود تحصیل را رها کرد و همراه با پدرش در شرکت تاسیسات راه‌آهن مشغول به کار شد. علاقه او به موسیقی به دوران نوجوانی‌اش بازمی‌گردد. در همین دوران بود که پس‌از ورود نیروهای متفقین به ایران در نتیجه اتفاقات جنگ جهانی، ویگن اولین گیتارش را از یک سرباز آمریکایی خرید. او نواختن گیتار را به‌شکل ابتدایی نزد شوهر خواهرش یاد گرفت و رفته‌رفته علاوه‌بر نواختن گیتار، خوانندگی را نیز شروع کرد.
با اجرای موسیقی در تعدادی از کافه‌های شهر همدان، به شهرت زیادی دست یافت. در ادامه و زمانی که 22ساله بود، به تهران مهاجرت و موسیقی را به‌شکل جدی‌تری دنبال کرد. سبک خاص ویگن باعث شد که او خیلی زود در بین بسیاری از مردم شناخته شود. در همین اثنا، به‌وسیله کارو، برادر ویگن، تعداد زیادی از روشن‌فکران آن دوره به کافه‌ای که ویگن در آن آواز می‌خواند رفتند و این کافه به‌مرور تبدیل به پاتوقی برای روشن‌فکران زمانه شد.
زندگی حرفه‌ای ویگن از همین دوران شروع شد. در ادامه او اولین قطعه‌اش را با نام «سلام برغم» با شعری از برادرش کارو اجرا کرد. پس‌از این اتفاق، ویگن با آشنایی با ناصر رستگارنژاد، وارد رادیو شد و برای اولین بار قطعه‌ای به نام «رقیب» را به آهنگسازی و ترانه‌سرایی عطاالله خرم در رادیو اجرا کرد. در ادامه برای مدتی در آبادان به خدمت سربازی مشغول شد و در همین دوران نیز به‌عنوان خواننده در باشگاه افسران روی صحنه رفت.
پس‌از اتمام دوران خدمت در آبادان، فعالیت ویگن در رادیو بیشتر و بیشتر شد و شهرت او نیز افزایش یافت. بسیاری ویگن را به‌دلیل جذابیت‌های ظاهری و سبک موسیقی خاصی که داشت، با الویس پریسلی مقایسه می‌کردند. همه این مسائل دست به دست هم داد و ویگن به یکی از پرفروش‌ترین خوانندگان آن روزگار بدل شد.
ویگن در سال 1333، با اجرای ترانه مهتاب، انقلابی در موسیقی پاپ ایران به وجود آورد. مهتاب، اولین موسیقی تولیدشده در ایران بود که در آن از هیچ ساز ایرانی‌ای استفاده نشده بود.
در ادامه ویگن با همت ساموئل خاچیکیان، کارگردان ایرانی ارمنی‌تبار معروف، وارد سینما شد و برای اولین بار در فیلم «چهارراه حوادث» به ایفای نقش پرداخت. باوجوداینکه فعالیتهای ویگن در سینما چندان مانا نیستند و او هرگز در سینما به جایگاهی که در موسیقی داشت نرسید، اما نقش بسیار مهمی را از نظر تجاری در سینمای ایران ایفا کرد.
بعداز انقلاب سال 57، ویگن مانند بسیاری از هنرمندان آن دوره، جلای وطن کرد. او به آمریکا رفت و در ایالت کالیفرنیای آمریکا اقامت گزید. او در نهایت در 4 آبان سال 1382 در شهر لس‌آنجلس آمریکا از دنیا رفت.
ویگن دردریان را باید یکی از نوابغ مهم در موسیقی معاصر ایران دانست که مسیر بسیاری از نوآوری‌ها را در حوزه موسیقی هموار کرد و از پس او بود که خوانندگان دیگری مانند فرهاد مهراد و... نیز جسارت پرداختن به موسیقی‌های متفاوت را پیدا کردند.
