اگر ۳۶۶ ماراتن بدوید چه بر سر قلب‌تان می‌آید؟
در سال ۲۰۲۳، هوگو فاریاس با دویدن ۳۶۶ ماراتن پیاپی توانست رکورد جهانی به‌دست آورد.
او بیش از یک سال، هر روز بدون وقفه بیش از ۴۲ کیلومتر دوید؛ چه در باران، چه در آفتاب، حتی در زمان بیماری یا آسیب‌دیدگی.
به گزارش بی بی سی فارسی، در این تلاش خارق‌العاده، هوگو که ۴۵ ساله و تاجر برزیلی است، در یک مطالعه پزشکی شرکت کرد که هدفش بررسی واکنش قلب او به دویدن ۱۵۰۰۰ کیلومتر در مدت ۱۲ ماه بود.
او می‌گوید: «من ورزشکار نبودم. فقط یک بار در زندگی‌ام ماراتن دویده بودم».
«اما میل به نوشتن داستانی تازه و تأثیرگذاری از طریق ورزش درونم رشد کرد».
فاریاس امیدوار بود که سفرش الهامبخش دیگران باشد
تصمیم او برای ترک کار و تمرکز بر یک چالش ورزشی، از نارضایتی فزاینده‌اش از زندگی روزمره ناشی شد.
هوگو به بی‌بی‌سی برزیل می‌گوید: «به جایی رسیدم که از خودم پرسیدم آیا فقط برای این متولد شده‌ام که همین روال را ۳۵ یا ۴۰ سال دیگر ادامه دهم؟»
«ما از نوجوانی یاد می‌گیریم که پیش از ۱۸ سالگی شغلی انتخاب کنیم، ثبات پیدا کنیم، خانواده تشکیل دهیم و برای بازنشستگی آماده شویم».
«احساس کردم می‌توانم کاری متفاوت انجام دهم و الهامبخش باشم».
مشارکت پزشکی
متخصصان قلب در موسسه قلب سائوپائولو، فعالیت قلب فاریاس را زیر نظر داشتند
او الهام خود را از آمیر کلینک، ملوان برزیلی که در سال ۱۹۸۴ از جنوب اقیانوس اطلس پارو زد، گرفت. اما هوگو با خود گفت: «به جای قایقرانی، می‌دوم».
او به دنبال چالشی بی‌سابقه بود تا اثری از خود به‌جا بگذارد. وقتی متوجه شد استفان انجلز، ورزشکار بلژیکی، ۳۶۵ ماراتن در یک سال دویده، تصمیم گرفت یک روز بیشتر بدود.
او طی هشت ماه برنامه‌ای دقیق شامل تدارکات، آموزش و تیم پشتیبانی طراحی کرد.
می‌گوید: «می‌دانستم به تنهایی نمی‌توانم این کار را انجام دهم. یک تیم از پزشکان، مربیان، فیزیوتراپیست‌ها و روان‌شناس‌ها جمع کردم».
«شغل موفق و پردرآمدم را برای چیزی کاملاً نامطمئن رها کردم. این تصمیم اضطراب‌آور بود، بنابراین وجود افراد متخصص با دیدگاه مستقل برای حفظ تمرکز حیاتی بود».
یکی از نهادهایی که دعوت به همکاری کرد، مؤسسه قلب سائو پائولو بود.
«از آن‌ها خواستم بررسی کنند قلبم در جریان این چالش چگونه واکنش نشان می‌دهد: آیا بزرگ یا کوچک می‌شود، دچار بی‌نظمی ضربان یا تغییرات دیگر می‌شود؟»
«مایل بودم این چالش مشارکت علمی هم داشته باشد».
دکتر ماریا آلوس، متخصص قلب، در این پژوهش شرکت داشت. او می‌گوید: «این کاری بود که تا آن زمان هیچ‌کس انجام نداده بود و ممکن بود اثر قابل‌توجهی بر قلب بگذارد».
دانشمندان محدودیت‌هایی برای حجم (نه شدت) فعالیت تعیین کردند تا چالش بدون ریسک قلبی ادامه یابد.
هوگو هر ماه تست ارگو اسپیرومتری (برای بررسی تنفس و متابولیسم حین ورزش) و هر سه ماه یک بار اکوکاردیوگرافی انجام داد.
دکتر آلوس می‌گوید: «هدف بررسی سازگاری‌های قلبی بود، هم در سطح کلان و هم میکروسکوپی، برای تشخیص هرگونه بی‌نظمی یا سازگاری نامطلوب».
«محدوده امن»
هوگو در ۲۸ اوت ۲۰۲۳ چالش را به پایان رساند.
او در مجموع ۱۵۵۶۹ کیلومتر را در حدود ۱۵۹۰ ساعت دوید و رکورد جهانی گینس را به‌دست آورد.
او که پدر دو فرزند است، هر روز صبح می‌دوید تا بتواند بقیه روز را به خانواده، استراحت و تمرین عضلانی اختصاص دهد.
او تقریباً همیشه در مسیری ثابت در شهر امریکانا در ایالت سائو پائولو می‌دوید.
مطالعه‌ای که در مجله علمی قلب و عروق برزیل منتشر شد، نشان داد با وجود حجم و دفعات زیاد فعالیت بدنی، هیچ نشانه‌ای از آسیب به عضله قلب (میوکارد) وجود نداشت.
تغییرات قلبی عروقی مشاهده شده بیشتر طبیعی و سالم بودند و نشانه‌ای از هیچ بیماری خاصی نداشتند.
به گفته دکتر آلوس از همه مهمتر، این پژوهش نشان داد که می‌توان قلب را با فعالین ورزشی سنگین سازگار کرد به شرطی که شدت تمرین ها متوسط باشد.
فیلیپو ساویولی، متخصص قلب ورزشی که در این پژوهش شرکت نداشت، می‌گوید: «قلب ورزشکار آموزش‌دیده می‌تواند استرس بالا را در محدوده شدت ایمن تحمل کند، به‌شرط استراحت کافی بین جلسات».
کارشناسان میگویند فاریاس توانست این چالش را بدون آسیب به قلبش به پایان برساند
او می‌گوید: «شدت دویدن هوگو متعادل و متوسط و با ضربان قلب ۱۴۰ در هر دقیقه بود که حدود ۷۰ تا ۸۰٪ حداکثر میزان ضربان قلب برای این سن بود».
«این میزان او را در محدوده امن نگه می‌داشت، محدوده‌ای که هنوز اکسیژن در بدن به طور متعادل وجود دارد و انرژی تولید می‌شود».
به نظر دکتر ساویولی «دویدن در این محدوده باعث کاهش آسیب به قلب مانند التهاب، آسیب یا بی‌نظمی می‌شود».
او اشاره می‌کند که اگر هوگو این چالش را با شدت بیشتری انجام می‌داد اثرات آن ممکن بود اثرات مضر باشد و هشدار می‌دهد که انجام چنین چالش‌هایی بدون آموزش و تمرین و نظارت پزشکی خطرناک است.
او می‌گوید: «خطرات آن قابل‌توجه و جبران‌ناپذیر است. بدون آمادگی و تمرین خطر آسیب‌های شدید مانند بی‌نظمی ضربان قلب یا التهابات قلبی یا حتی مرگ ناگهانی وجود دارد».
«به توانایی خود باور داشته باشید»
برای هوگو، نتیجه پژوهش غافلگیرکننده و دلگرم‌کننده بود.
«به آمادگی بدنی رسیدم که هرگز تصور نمی‌کردم در زندگی داشته باشم. و اینکه هیچ عارضه‌ای نداشتم، بسیار ارزشمند بود».
اما این چالش بی‌خطر هم نبود.
«با همه‌چیز مواجه شدم: سرما، گرما، باران، ترافیک و آسیب بدنی».
او سه بار دچار اسهال شد که بدترین آن پنج روز طول کشید.
«چهار کیلو وزن کم کردم. مجبور شدم رژیم و آب‌رسانی را تنظیم کنم ولی دویدن را ادامه دادم».
در حدود دوی صدم، دچار پلانتار فاشئیت یا التهاب کف پا شد؛ مشکلی رایج در میان دوندگان مسافت‌های طولانی.
فاریاس به همراه خانوادهاش از خط پایان سیصد و شصت و ششمین ماراتن خود عبور کرد
در دوی چهلم، دچار فتق ورزشی شد؛ عارضه‌ای که کشاله ران، تاندون‌ها و عضلات زیر شکم را درگیر می‌کند.
هوگو اکنون در حال نوشتن کتابی درباره این تجربه است و همچنان به دویدن ادامه می‌دهد.
چالش بعدی‌اش این است که نخستین انسانی باشد که کل قاره آمریکا را، از خلیج پرودو در آلاسکا تا اوشوآیا در آرژانتین، بدود.
او می‌گوید: «هدفم آگاه‌سازی جهانی درباره فواید فعالیت بدنی است و اینکه انسان‌ها توان انجام کارهای شگفت‌انگیزی را دارند».
«لازم نیست همه هر روز ماراتن بدوند، اما هر فرد باید به توانایی‌های خود ایمان داشته باشد».
