مسابقه‌ای بدون پیچ خطرناک؛ نگاهی به فیلم «فرمول یک: فیلم»

فرارو- فیلم سینمایی «فرمول یک: فیلم» در ابتدای تیرماه در سینماهای جهان اکران شده و در روزهای اخیر نمایش آن در شبکه‌های آنلاین شروع شده است. این فیلم به کارگردانی «جوزف کوشینسکی» درباره راننده‌ای به نام «سانی‌ هیز» است.

 به گزارش فرارو، مسابقات اتومیبل‌رانی ورزشی است که در آن اعضای یک تیم، به همان اندازه که با تیم‌های رقیب در حال مسابقه‌اند، با یک‌دیگرنیز در حال رقابت‌اند. بنابراین این موضوع می‌تواند یک سوژه جذاب برای ساخت فیلم باشد. «فرمول یک: فیلم» از این سوژه استفاده کرده تا فیلمی درباره دنیای اتومبیل و مسابقه بسازد. «برد پیت» در نقش یک راننده ظاهر می‌شود که پس از 30 سال دوباره در مسابقات فرمول یک حاضر می‌شود تا همه قواعد را به هم بریزد.

داستان «فرمول یک:فیلم»(F1: The Movie)   بی‌شباهت به انیمیشن «ماشین‌ها» محصول 2006 استودیو پیکسار نیست. در عین حال این فیلم مانند اثر قبلی کارگردان به نام «تاپ‌گان: ماوریک» درباره یک ستاره در قالب یک درام هیجانی است. تفاوت در اینجاست که «برد پیت» برخلاف «تام کروز» کاراکتری افسانه‌ای نیست و کارهای عجیب و غریب انجام نمی‌دهد.

راننده‌ای با گذشته تاریک؛ کلیشه‌ای نوستالژیک در دنیای ماشین‌ها

 «برد پیت» نقش «سانی هیز» را بازی می‌کند. راننده‌ای فوق‌العاده که پس از تصادف مرگبار در گذشته از دنیای مسابقات کنار رفته بود. او بعد از مدتی سرگردانی و فعالیت به عنوان قمارباز و راننده تاکسی دوباره به دنیای مسابقات برگشته است. «سانی هیز» با ون قدیمی‌اش به این طرف و آن طرف می‌رود و در هر مسابقه‌ای که بتواند شرکت می‌کند.

داستان از جایی شروع می‌شود که دوست قدیمی‌اش «روبن» با بازی «خاویر باردم» با او تماس می‌گیرد تا یکی از اعضای تیم جدیدش باشد. پیشنهادی که «روبن» می‌دهد با نارضایتی اعضای تیم، به خصوص ستاره جوان «جاشوا پیرس» همراه است. «جاشوا» این نارضایتی را علنا اعلام می‌کند و به «سانی هیز» لقب پیرمرد می‌دهد.

بیننده همراه با «سانی هیز» و تیمش از لندن تا ابوظبی سفر می‌کند تا در مسابقات مختلف فرمول یک شرکت کنند.«سانی هیز» با رفتار خود سریع با دیگران ارتباط برقرار می‌کند، به خصوص با مدیر فنی تیم «کیت مک‌کانا» که با بازی خوب «کری کاندون» همراه بوده است. در حقیقت «برد پیت» بدون همراهی «کری کاندون» نمی‌توانست به خوبی از عهده ایفای نقش برآید.

تصویر پر زرق و برق از مسابقات فرمول یک

همچنین «فرمول یک: فیلم» ترکیبی از جذابیت‌های بصری، شبیه‌سازی‌های اغراق‌آمیز و توجه به جزئیات  است. این فیلم در پیست‌های واقعی و بهترین امکانات فیلمبرداری شده و «لوئیس همیلتون»، قهرمان انگلیسی مسابقات فرمول یک به عنوان تهیه کننده در این اثر حضور دارد. در عین حال در «فرمول یک: فیلم» انبوهی از تبلیغات شرکت‌های مسابقه‌ای دیده‌ می‌شود. این فیلم آنقدر به جنبه‌های مثبت مسابقات فرمول یک پایبند است که هیج نقدی درباره دنیای پشت‌ پرده این رقابت‌ها مانند شرط‌بندی و فشار روانی دیده نمی‌شود. پس تنشی زیادی در داستان وجود ندارد و فقط داستان از نقطه‌ای در جهان به گوشه‌ای دیگر می‌رود.

ترکیب درام و اکشن؛ تجربه‌ای متفاوت

هرچند شخصیت «سانی هیز» به عنوان یک بازنده به تصویر کشیده می‌شود؛ اما همچنان شبیه به کسی است که به تازگی یک پروژه عکاسی مد را به اتمام رسانده باشد. پیراهن جین با چند دکمه باز که گردنبندهای سبک بوهمیایی‌اش دیده می‌شود و عینک آفتابی‌اش زیر نور خورشید برق می‌زند.

در حقیقت او شباهتی به آدم‌ها شکست خورده ندارد. «فرمول یک: فیلم» سن بالای «برد پیت» برای مسابقات را یک امتیاز نشان می‌دهد تا تقابل جذابی میان «سانی هیز» و «جاشوا» به وجود آید.  همچنین موسیقی «هانس زیمر» به درستی با تدوین و فیلم همراه شده تا مخاطب را به تماشا وادار کند.

«فرمول یک: فیلم» تا حدودی موفق می‌شود، حس درونی راننده‌ را زمانی که با سرعت در پیست می‌تازد را منتقل کند. همین‌طوربه درستی حس تماشای یک مسابقه از زاویه دید بیننده را نشان می‌دهد.

این در حالی است که نمی‌تواند پیوندی عاطفی با مخاطب ایجاد کند. در مجموع «فرمول یک: فیلم» تلاشی چشم‌گیر برای ترکیب درام با دنیای مسابقات است. هرچند که فیلم از لحاظ بصری تماشایی است و بازی «برد پیت» نقطه قوت آن است اما در پرداخت عمیقتر به داستان و ایجاد تنش یا پیوند عاطفی با مخاطب ناتوان است.