ژوزف فوشه؛ در پس غبار قدرت
فوشه شدیدا با تجمل گرایی و ثروت مبارزه می کرد. از سویی وقایع مربوط به اعدام های لیون باعث شد تا عنوان جلاد لیون به فوشه اطلاق شود. او این اقدامات را همچون وظیفه ای برای خود و به نفع بشریت اعلام می کرد
وحید محمود قره باغ؛ "مرگ خواب ابدی است" جمله ای که منتسب به شخصیتی بی رحم در تاریخ فرانسه و جهان است؛ عبارتی که به دستور او روی دروازه های قبرستان ها قرار گرفت. در واقع افراد بسیاری موافق اعدام شاه بودند و در این بین برخی نیز خواستار اعدام فوری لویی شانزدهم شدند که در راس آنها شخصیتی قرار داشت که حتی کسانی را که در این خصوص ملایمت داشتند بر نمی تابید.
کسی که به شاه کش معروف شد؛ لقبی که به ژوزف فوشه سیاستمدار انقلابی و وزیر پلیس فرانسه در زمان ناپلئون بناپارت داده شد. فردی که با خشونت، شورش لیون را در طول انقلاب سرکوب کرد. فوشه استعداد خاصی در زمینه های ادبی و علمی داشت؛ او بیشتر یک شخصیت دموکرات بود. فوشه نه تنها مخالف و سرکوبگر بی رحم شورش فدرالیسم، بلکه یکی از طراحان و البته معماران کلیدی سرنگونی روبسپیر بود؛ شخصیتی که تجسم سیاست بی رحم فرانسه در دوران جمهوری به شمار می رفت.
در حقیقت مبارزه ای که آشکار و گاه نیز پنهان بین روبسپیر و فوشه به پا بود در نهایت با مرگ روبسپیر به پایان رسید. در واقع فوشه که مخفیانه در پاریس زندگی می کرد در پس پرده، نقشه نابودی روبسپیر را طراحی کرده و به اجرا درآورد. او با زیرکی از جریان پاکسازی روبسپیر نجات یافت و در نهایت روبسپیر را از میان برداشت.
فوشه همچنین با لژ های فراماسونری نیز ارتباط داشت. او شخص با احتیاطی بود و حتی زمانی که از کالج سخنوران خارج می شد، عهد و پیمان مهمی نیز با آنها نبسته بود؛ ضمن اینکه فوشه یکی از تندروهای ژاکوبین ها بود. گفتنی است جسارت و بی رحمی او، شهرت را برایش به همراه داشت.
فوشه شدیدا با تجمل گرایی و ثروت مبارزه می کرد. از سویی وقایع مربوط به اعدام های لیون باعث شد تا عنوان جلاد لیون به فوشه اطلاق شود. او این اقدامات را همچون وظیفه ای برای خود و به نفع بشریت اعلام می کرد. فوشه با کیاست خاصی که داشت یکی از قدرتمندترین مردان فرانسه شد آن هم درست زمانی که ناپلئون بناپارت از لشکرکشی مصر بازگشته بود. او چنان قدرت یافته بود که حتی با سیاست و زیرکی خاص خود، در مقابل ناپلئون می ایستاد. با این وجود شخصیت های سلطنتی غالب خدمات فوشه را بی ارزش و بیهوده معرفی کردند و از او به عنوان یک قاتل یاد شد. فوشه در ادامه و در سایه ثروت انبوه خود زندگی مرفهی را تجربه کرد؛ او در اواخر عمرش بیشتر به نویسندگی و همچنین تربیت و آموزش فرزندانش پرداخت و سرانجام در اوایل سده نوزده درگذشت.
