کودتا در کاخ سفید!

این گمانه در بین برخی از فعالان سیاسی مطرح شده است که میتوان ترامپ، رئیسجمهوری آمریکا را از طریق بند چهارم متمم ۲۵ قانوناساسی آمریکا، استیضاح کرد. براساس این بند قانونی، چنانچه معاون رئیسجمهوری و اکثریت دولت، به این نتیجه برسند که رئیسجمهوری آمریکا فاقد توانایی اداره کردن کشور است، میتوانند طی یک نامه آن را به کنگره اعلام کنند و کنگره نیز موظف است ظرف ۲۱ روز استیضاح را به جریان بیندازد.

درحالیکه حدس و گمانهای بسیاری درباره هویت نویسنده انتقادی مقاله نیویورکتایمز علیه رئیسجمهوری این کشور مطرح است، مایک پنس معاون رئیسجمهوری در کنار عدهای دیگر از مقامهای ارشد کاخسفید دست داشتن در نگارش این مقاله را انکار کردهاند.
در همین حال سخنگوی استیو منوچین، وزیر دارایی آمریکا این مقاله را «غیرمسوولانه» خواند و سخنگوی وزیر امنیت داخلی آمریکا نیز گفته است اینگونه حملات سیاسی دور از شأن وزیر و ماموریت این وزارتخانه است. با این حال در این فهرست نام افراد زیادی مطرح است که گفته میشود مقاله منتشر شده اثر آنها است. از بین این نامها میتوان به خود منوچین اشاره کرد. دیگر نامها از این قرارند: دن کوتز مدیر آژانس اطلاعات ملی، جیمز متیس وزیر دفاع، کریستن نیلسن وزیر امنیت داخلی، بن کارسون وزیر مسکن، جف سشنز وزیر دادگستری و دادستان کل کشور، نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان مللمتحد، مایک مولوانی مدیر دفتر بودجه و مدیریت، رابرت ویلکی وزیر امور کهنهسربازان آمریکایی، آلکس کوستا وزیر کار، جینا هسپل مدیر سازمان اطلاعات مرکزی، ریک پری وزیر انرژی، کلیان کانوی مشاور رئیسجمهوری ایالاتمتحده، سانی پردو وزیر کشاورزی، لیندا مکموهان رئیس اداره تجارتهای کوچک و ویلبر راس وزیر بازرگانی.
درحالیکه نامهای مختلفی درباره نویسنده این مطلب مطرح شده، اما اینکه در این تیم مقاومت چه کسانی قرار دارند، حدس و گمانی زده نشده است. در این شرایط کتاب باب وودوارد که خود جزو روزنامهنگاران و افشاگران رسوایی واترگیت بوده تا حدودی به ادعای نویسنده مقاله صحه میگذارد.
در این کتاب آمده است که مقامهای ارشد دولت ترامپ دست بهکار یک کودتای اداری برای حفاظت از مردم در برابر رئیسجمهوری آمریکا شدهاند. از جمله اینکه آنها برخی از اسناد را پیش از اینکه او امضا کند از روی میزش برمیدارند. آنها همچنین سعی میکنند در ظاهر مقابل ترامپ مطیع باشند، اما در خفا کار دیگر میکنند.
جان برنان، رئیس سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا که او هم از منتقدان صریح رئیسجمهوری است این مقاله را سرپیچی فعالانه خوانده، اما گفته عامل آن وفادار به کشور بوده است. برخی دیگر این سوال را مطرح کردهاند که آیا ممکن است این مقاله تلاشی برای فاصله گرفتن جمهوریخواهان دولت از رئیسجمهوری در آستانه انتخابات میاندورهای باشد؟
مجله آتلانتیک روز پنجشنبه به نقل از نیویورکتایمز نوشت: این گمانه در بین برخی از فعالان سیاسی مطرح شده است که میتوان ترامپ، رئیسجمهوری آمریکا را از طریق بند چهارم متمم ۲۵ قانوناساسی آمریکا، استیضاح کرد. براساس این بند قانونی، چنانچه معاون رئیسجمهوری و اکثریت دولت، به این نتیجه برسند که رئیسجمهوری آمریکا فاقد توانایی اداره کردن کشور است، میتوانند طی یک نامه آن را به کنگره اعلام کنند و کنگره نیز موظف است ظرف ۲۱ روز استیضاح را به جریان بیندازد. برای برکناری رئیسجمهوری نیز نیاز به رای دو سوم کنگره وجود دارد. پس از این مرحله تا پایان دوره، معاون اول رئیسجمهوری آمریکا عهدهدار وظایف ریاستجمهوری خواهد شد.
نویسنده مقالهای که در نیویورکتایمز خواستار استفاده از این بند قانونی شده، رئیسجمهوری آمریکا را به خاطر رفتارهای بچگانه مناسب این منصب ندیده و خواستار استفاده از این بند قانونی شده است. در این میان نفرات دیگری همچون یان تاتل از نشنال ریویو، جاناتان برنستاین از بلومبرگ و جان دنیل دیویدسون از فدرالیست به شیوههای مختلف خواستار استفاده از این بند قانونی شدهاند. اما استفاده قانونی از این بند بیشتر مربوط به روسای جمهوری است که مریض احوال هستند. برخی، اما معضل روحی و روانی ترامپ را مطرح میکنند که میتواند بحث بند چهارم متمم ۲۵ قانوناساسی آمریکا را برای استیضاح ممکن سازد.
فاکس نیوز و دوستان
درحالیکه رسانههای مخالف بهشدت بر موضوع مقاله ناشناس نیویورکتایمز مانور میدهند، سایت محافظهکار فاکس نیوز در گزارشی تحلیلی نوشت که ترامپ اهمیتی به این نامه نمیدهد. آنها با ذکر خاطرهای از حضور ترامپ در برنامه فاکس نیوز و دوستان، نوشتند که رئیسجمهوری آمریکا به چنین افراد ناسازگاری که در کاخ سفید حضور مرموزی دارند اهمیتی نمیدهد و آنها را یک نفر در میان دهها نفر دیگر میداند که در کاخ سفید مشغول بهکار هستند. ترامپ، اما در این مصاحبه گله کرده است که برخی اطلاعات نادرستی به نویسندگان برخی کتابها میدهند و اعتبار کتابهایی از این دست را زیر سوال میبرند. بهنظر میرسد رسانههای دست راستی قصد دارند تا با این عبارات ارزش این نامه را زیر سوال ببرند.
من بخشی از گروه مقاومت درون دولت ترامپ هستم
من برای رئیسجمهوری کار میکنم، اما من و همکاران همفکرم تعهد داریم تا بخشهایی از دستور کار و تمایلات فاجعهبار او را خنثی کنیم. ترامپ درحال مواجهه با آزمونی است که هیچ یک از روسایجمهور دوره معاصر ایالاتمتحده با آن روبهرو نبوده است.
شاید این امر را بدانید، چراکه خودم یکی از این مقامها هستم. روشن بگویم که مواضع ما مقاومت و ایستادگی برآمده از چپگرایی نیست و ما خواهان توفیق دولت هستیم و فکر میکنیم که بسیاری از سیاستهایش همین حالا هم آمریکا را امنتر و مرفهتر کرده است. اما باور داریم مسوولیت اولیه ما در قبال این کشور است و رئیسجمهوری کارهایی میکند که برای سلامت و زندگی جمهوری ما زیانآور است. بهخاطر همین است که بسیاری از ما منتصبان و گماشتگان ترامپ متعهد شدهایم که هر کاری بتوانیم برای حفاظت از نهادهای دموکراتیک آمریکا انجام دهیم و تا زمانی که ترامپ از منصب کنار نرفته، اقدامات لحظهای و فاقد منطق او را خنثی کنیم.
از کاخ سفید گرفته تا شاخههای اجرایی وزارتخانهها و آژانسها و مقامات ارشد در خفا به ناکارآمدی دستورات و فرامین ترامپ ایمان دارند. اکثر آنها کاری میکنند تا خود را از خطرات دستور ترامپ دور نگه دارند. در جلسات با او موضوعات را عوض میکنند، درحالیکه او مکرر یاوهسرایی میکند و تصمیمات ناپخته و گاه بیپروا میگیرد. یک مقام ارشد که اخیرا در دفتر کار ترامپ در کاخ سفید با وی جلسه داشته است، به من شکایت کرد که ترامپ در کسری از ثانیه تصمیم خود را عوض میکند.
نتیجه، اما یک ریاستجمهوری با دوریلگذاری متفاوت است. کافی است به سیاست خارجی یک نظری بیندازید: اولویت رئیسجمهور ترامپ در محافل عمومی و خصوصی، افراد خودکامه و دیکتاتور از قبیل: ولادیمیر پوتین رئیسجمهور روسیه و کیمجونگاون رهبر کرهشمالی و افرادی شبیه به آنها است. اما آنچه ناظران نیز اذعان کردهاند، باقی نفرات دولت در مسیر عکس ترامپ حرکت میکنند و روسیه را مداخلهگر در سیاست داخلی آمریکا میدانند و این کشور را متناسب با اقداماتش تنبیه میکنند و به متحدان بهای بیشتری میدهند تا اینکه آنها را رقیبی مضحک بپندارند. برای مثال در مورد روسیه، رئیسجمهوری تمایلی به اخراج جاسوسان پوتین (دپیلماتهای روسی) بهعنوان یک مورد تنبیهی در قبال مسموم کردن جاسوس دوجانبه سابق روسیه-بریتانیا نداشت. او هفتهها بهدلیل اینکه مقامات ارشد دولتش سعی داشتند تا مواجهه بیشتری با روسیه داشته باشند گله و شکایت داشت و میگفت که اقدامات تنبیهی بیشتر علیه روسیه میتواند اثرات مخرب و فرسایشی داشته باشد.