نقد و بررسی کمدی‌های این روزهای سینما؛ کمدی‌های شانه تخم‌مرغی!
کمدی از محبوب‌ترین ژانرهای ایران است، با این حال آنچه مخاطب در سال‌های اخیر روی پرده اکران دیده به شوخی‌های جنسی و تیپ‌سازی محدود شده است. آثاری که به راحتی فراموش می‌شوند و حتی در حد کالای مصرفی هم نیستند.
فرارو- در لیست اکران فیلم‌های سینمایی، همچنان آثار کمدی سهم بسزایی دارند. از میان فیلم‌های در حال اکران، نام پنج فیلم کمدی به چشم می‌خورد که «کج پیله» جدیدترین آن‌هاست.
به گزارش فرارو، نگاهی به تاریخچه سینمای ایران بیانگر این نکته که عمر سینمای کمدی نزدیک به یک قرن می‌رسد، مسیری که «آبی و رابی» و «ممل آمریکایی» آغاز شد تا فیلم‌هایی، مانند «آدم برفی» و «اجاره نشین‌ها» که بعد از انقلاب ساخته شدند و به خوبی مخاطبان را جذب کردند. در واقع به اندازه قدمت سینمای کمدی در ایران آثار شاخصی هم ساخته شده اما پرسشی که مطرح، چرا این سینما با قدمت ۱۰۰ساله به جایگاهی رسیده که برخی با دیده حقارت به آن می‌نگرند؟
محتوا قربانی سود بیشتر
یکی از ریشه‌های وضع موجود را می‌توان در منفعت‌انگاری فارغ از کیفیت آثار، بسیاری از تهیه کنندگان سینما دانست. سال‌هاست که بحران مخاطب به یکی از معضلات جدی اکران در سینماها تبدیل شده است. از همین رو بسیاری از تهیه کننده‌ها با بهره‌گیری از موضوعات پیش پا افتاده و دیالوگ‌پردازی‌های سخیف که معمولا ایهامی بر معنای جنسی دارند تلاش شده تا پای تماشاگرها را به سینما باز کنند. گویی هر چه سخیف‌تر بگویند، فضیلتی بیشتری دارد.
در واقع آنچه به عنوان کارکرد سینمای کمدی در حال حاضر شکل گرفته و از مخاطب خنده می‌گیرد، خنده‌ای از سر لذت بردن تماشای فیلم نیست، بلکه خنده‌ای شکل می‌گیرد از سر ناآگاهی که هیچ تدبیر و تفکری در پس آن وجود ندارد و بعد از تماشای فیلم تنها چیزی که باقی می‌ماند پشیمانی از حضور در سینماست.
از سویی نباید این نکته را فراموش کرد آثاری در سینمای کمدی کشور در سال‌های اخیر وجود داشته که هم از کیفیت بالایی برخوردار بودند و هم مخاطب را به سینما کشانده‌اند. از سوی دیگر با نگاه کردن به فهرست فیلم‌های اکران شده در سال‌های اخیر می‌توان بخش زیادی از سینمای کمدی را پس زد و آن‌ها را آثار «شانه تخم مرغی» دانست که نمایش آن‌ها درشان سینما نبوده و فقط به درد سوپرمارکت‌ها و در کنار شانه‌های تخم مرغ می‌خورد.
در یک سال اخیر تلاش شده با اکران فیلم‌های اجتماعی وضعیت سینما را تغییر داد اما شواهد اکران‌ها و آمارها نشان می‌دهد همچنان فیلم‌های کمدی سخیف فروش قابل توجهی دارند. در واقع به نظر می‌رسد اینگونه فیلم‌ها هدفی جز تغییر اجباری ذائقه مخاطب سینمای کمدی در ایران ندارند. در عین حال گویا کارگردان و عوامل این آثار مجوز ورود به مسائلی را دارند که در سایر ژانرهای سینمایی به راحتی ممکن نیست. چرا که پرداختن به مسائل سیاسی، رقص و شوخی‌های مستقیم و غیر مستقیم جنسی در اینگونه فیلم‌ها آزاد است. در واقع هر آنچه در ساحت ساختار رسمی کشور مصداق بارز فسق وفجور شناخته می‌شود، در این آثار قابل مشاهده است. در نهایت کمدی‌هایی سطح پایینی که امروز خوب می‌فروشند، خیلی زود فراموش می‌شوند، آثاری که نه در ذهن مخاطب می‌ماند و نه ماندگار می‌شوند و حتی سرگرمی لحظه‌ای هم ندارند.
