احمد شیرزاد نوشت: طنین سخن مقام معظم رهبری این است که ما با طرف‌های دیگری مواجهیم و نباید گفت‌وگوی داخلی قوا با زبان گزنده باشد و مجلس چاقوی دولت و نظام را تیز کند نه اینکه تیری را به سمت دولت پرتاب کند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۱۲ مطلب
احمد شیرزاد نوشت: طنین سخن مقام معظم رهبری این است که ما با طرف‌های دیگری مواجهیم و نباید گفت‌وگوی داخلی قوا با زبان گزنده باشد و مجلس چاقوی دولت و نظام را تیز کند نه اینکه تیری را به سمت دولت پرتاب کند.
از آنجا که وزارت کشور در نامه اخیر خود خطاب به احزاب تصریح کرده است که یک حزب نمی‌تواند هم‌زمان در دو ائتلاف انتخاباتی حضور داشته باشد، نهاد اجماع‌ساز تنها ائتلافی است که فعالیت اصلاح‌طلبان در انتخابات۱۴۰۰ را راهبری می‌کند.
عباس عبدی نوشت: سیاست، حرفه بی‌در و پیکر ایران است. نه تخصص می‌خواهد و نه تجربه و نه حتی مهم‌تر از این دو نه اهداف و اعمال پذیرفته شده را نیازی دارند که انجام دهند.
عباس عبدی نوشت: سیاست در ایران به مثابه اسب عصاری است که بیهوده روی دایره بسته حرکت می‌کند و چیزی هم در لابه‌لای سنگ‌های عصاری برای روغن‌گیری نیست، فقط استهلاک سنگ‌ها و اتلاف انرژی را شاهدیم. سیل خوزستان و اهواز نشانه روشن این ادعا است.
محمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: مشارکت بسیار پایین مردم در انتخابات مجلس به‌ویژه در تهران پیام خوبی به داخل و خارج نداد. اگر انتخابات ریاست‌جمهوری هم با همین درصد مشارکت باشد، واقعا می‌توانم بگویم که ایران در خطر امنیتی خواهد بود؛ چون این تصور را به خارج می‌دهد که مردم چندان طرفدار نظام نیستند.
برجسته‌ترین نکته در خاطرات هاشمی پسا ریاست‌جمهوری حضور چهره‌های سیاسی از دولت قبل یا قوای دیگر به‌ویژه از جناح راست است که حالا سمتی در دولت جدید ندارند و نگران آینده خود هستند. فراتر از آن، اما این نگرانی خودش را در بدگویی از دولت جدید به بهانه دغدغه آینده کشور نشان می‌دهد.
بعد از شکست اصولگرایان در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ آنان به‌سوی «استراتژی انبساطی» گام برداشتند. در این استراتژی ناگزیر شدند چسبندگی خود به نهاد‌های رسمی و نظامی را افزایش دهند؛ بنابراین آنان با پیروزی در انتخابات مجلس یازدهم درصدد گسترش این استراتژی برآمده و تلاش کردند پای نهاد‌های رسمی را به نهاد‌های انتخابی باز کنند.
نشانه‌های ناتوانی در حل مسئله و برنامه‌ریزی، کاملا در قوه‌های مقننه و مجریه مشهود است؛ برای مثال کافی است فقط به طرح دوفوریتی «الزام دولت به تثبیت قیمت‌ها و کنترل تورم» یا ممنوعیت افزایش قیمت‌ها که اخیرا در مجلس در دستور کار برخی نمایندگان قرار گرفته، توجه کنیم.
مسیح مهاجری نوشت: اینکه پرسیده‌اند مگر نظامیان چه کار کرده‌اند که مردم را می‌ترسانید، پاسخ اینست که، چون نظامیان خوبند، حیف است وارد کاری شوند که کار آن‌ها نیست. مخالفت با ورود نظامیان به انتخابات ریاست جمهوری، به این معنا نیست که آن‌ها کار خلافی کرده‌اند. امام خمینی که نظامیان را از ورود به سیاست منع کردند، خیر آن‌ها را می‌خواستند.
احمد زیدآبادی نوشت: به نظر می‌رسد حضور یک نظامی در پاستور اقتضای روند تطور اوضاع ایران در ۳ دهه گذشته و از منظر منطق تحول امری گریزناپذیر باشد! شاید به همین علت بسیاری از مردم از آن هراس ندارند به خصوص اینکه پاستور گرچه برای همه جناح‌ها بسیار وسوسه‌انگیز است، اما آن نقطه بیش از آنکه مولد قدرت باشد به مثابه منزلگاهی برای آزمون صلاحیت واقعی افراد در رفع یا کاهش مشکلات عینی جامعه عمل می‌کند.