۷۶۶ مطلب
آمریکا با اینکه میگوید رییس دستگاه دیپلماسی احتمالا در تحریم قرار میگیرد تحریم را اعمال نکرده و به تعویق میاندازند تا راه دیپلماسی باز باشد. این نکته ممکن است یک رویداد گفتاری باشد. آمریکاییها با اعلام تحریم از یکسو جهان را متوجه میکنند که میخواهند برخورد بسیار محدود کنندهای علیه ایران داشته باشند، اما بعد با عقبنشینی به افکار عمومی جهان میگویند ما خواهان صلح و راه حل دیپلماتیک برای پایان این بحران هستیم؛ که اگر ایران در وضعیت تقابلی قرار گیرد، مردم جهان اینطور قضاوت کنند که آمریکا…
به گفته السلمی، در حمله همهجانبه آمریکایی باید «تمام مواضع حیاتی، پایگاهها، فرودگاههای نظامی، سامانههای راداری، آشیانههای جنگندهها و اتاقهای عملیات نظامی» نابود شوند تا ایران نتواند پاسخ واقعی دهد. چنین حمله خطرناکی، به زعم السلمی، توانمندی پاسخدهی جمهوری اسلامی ایران را از بین میبرد، آن را فلج میکند و باعث تسلیم آن خواهد شد. امری که نهایتا، طبق ادعای این کارشناس، باعث وقوع ناآرامی در ایران و براندازی خواهد شد.
فرانکن، در سال ۱۹۸۷ در یک کشتی جنگی پشت سر ابرنفتکش «اساس بریجتون» در خلیج فارس حرکت میکرد که یک مین بخشهایی از آن را منفجر کرد. فرانکن ابراز نگرانی کرده است که اگر این اتفاق الآن تکرار شود، ممکن است ایران و آمریکا را وارد نزاع کند. به همین دلیل، او به پنتاگون هشدار داد: «مراقب باشید پایتان را کجا میگذارید، چون در تنگه هرمز هیچ چیز خوبی اتفاق نمیافتد.»
بنابراین، شاید بتوان گفت فقدان تسلیحات استراتژیک و آسیبپذیری داخلی ایران، مقامات آمریکا را به این نتیجه رسانده است که قبل از هرگونه توافق با ایران، گزینه تغییر رژیم را امتحان کنند. گزینهای که در کره شمالی امکان تحقق ندارد.
نباید تصور کرد که بهبودی روابط آمریکا و ویتنام به سادگی به دست آمد. برخی از رهبران حزب کمونیست ویتنام از مقاصد آمریکا برای براندازی رژیمشان از طریق «تحول مسالمتآمیز» ابراز نگرانی میکردند. به این معنی که آمریکا از اقتصاد لیبرال و اصلاحات اقتصادی در ویتنام حمایت میکند. امری که نهایتا حکمرانی حزب کمونیست را تضعیف میکرد. اما برای رفع این نگرانی، آمریکا و ویتنام در بیانیه دوجانبهای در سال ۲۰۱۳ تعهد کردند که به نظام سیاسی یکدیگر احترام بگذارند.
ایران باید کمک کند دستاوردی به نام دولت ترامپ ثبت نشود. نباید کاری کنیم که دیگر بازیگران جهانی از جمله روسیه و اروپا به آمریکاییها نزدیک شوند. استراتژی ایران باید بر مبنای فشار حداکثری روس ها، چینی و اروپاییها به آمریکا به نحوههای مختلف و در لایههای مختلف باشد.
چین، هند، ژاپن، کره جنوبی و کشورهای اروپایی از رویکرد دولت ترامپ در برابر ایران ناراضی هستند. اما همگی در یک مسئله مشترک هستند و آن نگرانی از به هم خوردن امنیت مسیرهای انتقال نفت در تنگه هرمز است. آمریکا میخواهد از همین نگرانی مشترک، مبنایی برای تاسیس یک ائتلاف بین المللی علیه ایران بسازد.
پمپئو، بارها در سخنرانیهایش نشان داد که به میراث ریگان و سیاست او در برابر شوروی، که به فروپاشی این کشور منجر شد، سخت علاقمند است. در بحبوحه ماجرای ترور جمال خاشقجی، روزنامه نگار سعودی، پمپئو مقالهای تحت عنوان «مقابله با ایران: استراتژی دولت ترامپ» در مجله فارین آفرز نوشت که این علاقه را نشان داد، اما به دلیل ماجرای خاشقجی آنطور که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفت.
مقامات دولت ترامپ، مکررا این پیام را ارسال میکنند که کشته شدن حتی یک سرباز آمریکایی توسط ایران، همه چیز را عوض خواهد کرد. در همین رابطه، یک مقام دیگر آمریکایی به واشنگتنپست گفت: «اگر آمریکاییها کشته شوند، چه اتفاقی میافتد؟ این، همه چیز را عوض میکند.»
هر روز که میگذرد بیشتر مشخص میشود که اقدام امریکا در خروج از برجام تا چه حد برهمزننده صلح و ثبات جهانی است و چگونه همه اعتمادهای حداقلی میان دولتها را از بین میبرد و نطفه کینهتوزیها و منفعتپرستیها بسته و دنیا از گذشته خود نا امنتر میشود.
