در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۲۴۲ مطلب
دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش، سیاست خارجی را به ابزار خودنمایی شخصی تبدیل کرده است. او با تصمیماتی مانند خرید گرینلند و توقف کمک نظامی به اوکراین، سیاست خارجی را به شوی تبلیغاتی بدل ساخته است. این اقدامات، اصول سیاست خارجی آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم را تضعیف کرده و نمایانگر تمرکز ترامپ بر منافع شخصی بوده است. رهبران دیگر کشور‌ها نیز برای پیشبرد اهداف خود ناچارند با غرور ترامپ سازگار شوند.
با این حال، در واکنش اروپا به بحران، نوعی تنش و دوگانگی پنهان به چشم می‌خورد. از یک سو، اروپا در تلاش است با تقویت اوکراین و حفظ توانایی این کشور برای ادامه مبارزه، پایبندی خود را به این درگیری نشان دهد. از سوی دیگر، دونالد ترامپ به دنبال آن است که اروپا را تحت فشار قرار دهد و جنگ را به پایان برساند. این اختلاف رویکرد میان اروپا و آمریکا، به‌جای ترمیم، ممکن است شکاف میان این دو را عمیق‌تر کند.
«ولودیمیر زلنسکی» در دیدار با ترامپ و معاونش در کاخ سفید با اختلافاتی جدی مواجه شد. این جلسه که قرار بود به توافقی تاریخی منجر شود، به مناقشه‌ای تلخ بر سر شرایط صلح با روسیه بدل شد و در نهایت بدون امضای توافق پایان یافت. در اوکراین، این رویداد باعث واکنش‌های متناقضی شد؛ عده‌ای زلنسکی را برای ایستادگی تحسین کردند و برخی دیگر، او را به نبود دیپلماسی کافی متهم کردند. این بحران روابط آمریکا و اوکراین را با ابهام مواجه کرد.
سخنگوی کاخ سفید در کنفرانس مطبوعاتی خود از توقف و بازبینی کمک‌ها به اوکراین سخن گفت.
روابط روسیه و ایران در زمینه نظامی، اقتصادی و مالی با تقویت همکاری‌ها از جمله توافقات بانکی، حذف دلار از مبادلات و ادغام سیستم‌های پرداخت، به‌شدت گسترش یافته است. اما نزدیکی مسکو به ایران ناشی از تحریم‌های غرب و نیاز روسیه به جایگزین‌های تجاری است و ممکن است با تغییرات در سیاست‌های تحریمی آمریکا یا توافقات احتمالی روسیه و واشنگتن متزلزل شود.
اوکراین به شدت به حمایت نظامی و اطلاعاتی آمریکا وابسته است. در صورت قطع کمک‌ها، تولید تسلیحات بومی و پهپاد‌های اوکراینی تا حدی می‌توانند جایگزین شوند، اما جایگزینی موشک‌های پاتریوت و اطلاعات پیشرفته آمریکا دشوار خواهد بود. اوکراین به دلیل تولیدات نظامی محلی و پیشرفت‌های عملیاتی اخیر، نسبت به ادامه مقاومت امیدوار است. با این حال، کاهش کمک‌ها خطر کاهش توان دفاعی، افزایش تلفات و عقب‌نشینی خط مقدم را به همراه خواهد داشت.
دیدار دونالد ترامپ و ولودیمیر زلنسکی در کاخ سفید، بیش از آنکه فرصتی برای تقویت جایگاه عمومی ترامپ باشد، شیوه مدیریت سیاست خارجی او را آشکار کرد. از توهم برتری شخصی و تأکید بر معامله‌گری به‌جای اصول اخلاقی، تا استفاده از قدرت نظامی و مالی به‌عنوان اهرم فشار و بی‌توجهی به ارزش‌های تاریخی و اخلاقی، این دیدار نشان داد که ترامپ روابط بین‌المللی را به بازاری برای چانه‌زنی مالی و قدرت‌طلبی تبدیل کرده است.
جلسه اخیر ترامپ و زلنسکی در کاخ سفید به بن‌بست رسید و شکاف میان دولت آمریکا و اروپا را آشکارتر کرد. ترامپ زلنسکی را بابت ضعف در مذاکرات سرزنش کرد، اما درخواست او برای تضمین‌های امنیتی را رد کرد. نتیجه این اختلاف، حمایت محدودتر آمریکا از اوکراین و احتمال کاهش حضور نظامی ایالات متحده در اروپا بود. در عین حال، روسیه و چین از این وضعیت بهره‌برداری کرده و اروپا به دنبال تقویت استقلال نظامی و سیاسی خود است.
طی هفته‌های اخیر، ترامپ با تغییرات جنجالی در سیاست خارجی آمریکا و برخورد‌های عجیب با متحدان، دیپلماسی سنتی این کشور را دگرگون کرده است. او از حمایت آشکار از اوکراین در برابر حمله روسیه خودداری کرده و رفتار تحقیرآمیزی با رئیس‌جمهور زلنسکی نشان داده است. با فشار بر کانادا، دانمارک و پاناما و توقف کمک به فقیرترین مردم جهان، ترامپ در حال تغییر جهت‌گیری اخلاقی و سیاست دیرینه‌ای است که برای تقویت آزادی و دموکراسی به‌وجود آمده بود.
در کنفرانس امنیتی مونیخ، جی‌دی ونس بر همراهی اروپا با سیاست‌های ترامپ تأکید کرد، اما نتیجه آن دگرگونی توازن سیاسی در آلمان و تقویت چپ‌گرایان رادیکال بود. در همین حال، ترامپ با پیشنهاد یک «معامله بزرگ» به پوتین، به دنبال بازآرایی نظم جهانی و کاهش وابستگی روسیه به چین است. این تحولات اروپا را در برابر چالش‌های استراتژیک جدیدی قرار داده و نیازمند تخیل سیاسی برای استفاده از فرصت‌های پیش‌رو و تعریف نقش خود در نظم نوین جهانی است.
