در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۲۴۲ مطلب
جهان به شکلی فزاینده در حال فاصله‌گیری از نظم آمریکامحور است. این در حالی است که ایالات متحده از نقش سنتی خود فاصله گرفته است. این تغییر، تردیدهایی را درباره آینده نظام بین‌المللی، تأثیر بر سیاست‌های جهانی و احتمال ظهور بی‌ثباتی گسترده ایجاد کرده است. اکنون کشورهای مختلف به دنبال استقلال بیشتر از آمریکا و یافتن راهکارهایی برای شکل‌دهی نظمی جدید و متعادل‌تر هستند.
بازگشت ترامپ به کاخ سفید ضربه‌ای جدی به اتحاد فراآتلانتیک وارد کرده و اعتماد اروپا به آمریکا را در زمینه امنیت، حمایت از اوکراین و نظم جهانی متزلزل ساخته است. هم‌زمان، چرخش ترامپ به‌سوی روسیه و کاهش تمرکز اروپا بر خاورمیانه، نظم سنتی غرب را با بحران روبه‌رو کرده است. اروپا ناگزیر است در یک نظم جهانی چندقطبی، رویکردی مستقل‌تر و واقع‌گرایانه‌تر اتخاذ کند.
نظم جهانی مفهومی پویا، متکی بر توازن قدرت، مشروعیت هنجاری و ثبات نهادی است که در برابر بحران‌ها، جنگ‌ها و تحولات تکنولوژیک آسیب‌پذیر می‌ماند. اکنون در سایه بازگشت ترامپ، بی‌ثباتی ژئوپلیتیک و چرخش سیاست‌های چین و روسیه، جهان ممکن است در آستانه نقطه‌عطفی جدید باشد. اگر سال ۲۰۲۵ به لحظه‌ای تعیین‌کننده بدل شود، ریشه آن در سیاست‌های پرهزینه و خودزنی‌های آمریکا خواهد بود.
در شرایطی که آمریکا، به‌ویژه در دوران ترامپ، به‌تدریج از تعهدات امنیتی خود در قبال اروپا عقب‌نشینی کرده و به روسیه نزدیک‌تر شده، قاره سبز با تهدیدی راهبردی و خلأ دفاعی روبه‌روست. وابستگی تاریخی اروپا به واشنگتن، آن را در برابر تحولات جدید آسیب‌پذیر کرده است. اکنون، زمان آن فرا رسیده که اروپا استقلال دفاعی و تفکر راهبردی خود را بازسازی کند و مسئولیت امنیت، آزادی و آینده‌اش را به دست گیرد.
پس از فروپاشی شوروی، غرب تلاش کرد روسیه را در نظم جهانی ادغام کند، اما پوتین با رویکردی تهاجمی و جاه‌طلبانه به‌دنبال احیای امپراتوری تزاری برآمد. او با سرکوب داخلی، دخالت در کشورهای همسایه و حمله به اوکراین، علیه نظم لیبرال جهانی ایستاد. در این میان، عقب‌نشینی آمریکا در دوره ترامپ و مواضع همدلانه با کرملین، نه‌تنها وحدت غرب را تضعیف کرد، بلکه مشروعیت جهانی دموکراسی را به چالش کشید.
رهبران اروپایی با چالش انتخاب میان ایستادگی در برابر روسیه یا مصالحه مواجه‌اند. در حالی که بسیاری از کشورهای غیرغربی تحریم‌های غرب را نمی‌پذیرند، اروپا باید یک بازنگری استراتژیک انجام دهد، از وابستگی صرف به آمریکا عبور کند و به بازیگری مستقل تبدیل شود. اگر رهبران اروپا به شفافیت با مردم خود روی آورند و اجازه دهند آنها مسیر دشوار، اما منطقی‌تر را انتخاب کنند، می‌توانند به بازگشت به انرژی روسیه، تعامل مستقیم با چین و تقویت جایگاه جهانی خود بپردازند.
نخست‌وزیر مجارستان با رد ادعای اروپایی‌ها مبنی بر احتمال گسترش جنگ اوکراین در قاره سبز گفت: «این واقعیت ندارد. بروکسل می‌خواهد جنگ را ادامه دهد.»
با تضعیف تعهدات امنیتی ایالات متحده، اروپا به تدریج مسئولیت دفاعی بیشتری می‌پذیرد. بازگشت ترامپ به کاخ سفید و رویکرد‌های تحریک‌آمیز او علیه ناتو و اوکراین، رهبران اروپایی را وادار کرده تا به‌دنبال یک شورای امنیتی غیررسمی اروپایی باشند. این تغییرات نه‌تنها نهاد‌های سنتی مانند ناتو را در معرض بحران قرار داده، بلکه آزمونی جدی برای توانایی اروپا در مدیریت امنیت خود در دنیای بی‌ثبات قدرت‌های بزرگ خواهد بود.
ترامپ در میان اروپایی‌ها چندان محبوب نیست: بر اساس یک نظرسنجی در ماه مارس، تنها شش درصد از فرانسوی‌ها و هشت درصد از ایتالیایی‌ها او را «دوست اروپا» می‌دانند. این تصویر منفی، پیامدهایی برای رهبران ملی‌گرا در اروپا دارد. هرچه مواضع ترامپ بیشتر به‌عنوان تهدیدی برای اروپا تلقی شود، رأی‌دهندگان در کشور‌هایی مانند ایتالیا و فرانسه ممکن است با تردید بیشتری به سیاستمداران محلی با رویکرد‌های مشابه اعتماد کنند.
بازگشت دونالد ترامپ به قدرت و سیاست‌های غیرقابل پیش‌بینی‌اش، اروپا را به بازنگری در راهبردهای امنیتی و کاهش وابستگی به ایالات متحده واداشته است. تصویب بودجه دفاعی کلان توسط آلمان و تلاش اروپا برای ایجاد یک اتحاد آتلانتیک مستقل‌تر، نشان‌دهنده تمایل به خوداتکایی بیشتر است. با این حال، چالش‌های داخلی، تورم و خطرات ملی‌گرایی افراطی موانعی جدی بر سر راه این تحول هستند.
