در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳۱۵ مطلب
جنگ اوکراین در بنبستی فرسایشی فرو رفته است؛ سقوط پوکروفسک، کاهش حمایت غرب و رسواییهای فساد، موقعیت زلنسکی را تضعیف کرده است. در مقابل، ترامپ با طرح صلحی پر سروصدا تلاش می کند مسیر جنگ را تغییر دهد، اما ابتکار او با انتقاد شدید اروپا و بیاعتمادی اوکراین مواجه شده است. روسیه نیز ترجیح میدهد در حال جنگ مذاکره کند تا امتیاز بیشتری بگیرد. در مجموع، روند صلح بیجان مانده و ادامه جنگ محتملترین سناریو است مگر آنکه واشنگتن مسیر منسجمتری پیش گیرد.
طرح صلح ۲۸بندی ترامپ، با وجود ضعفها، تنها ابتکار موجود برای توقف جنگ اوکراین است، اما اروپا با ظاهری همراه و باطنی بازدارنده آن را بیاعتبار میکند و گزینهای جز تداوم جنگ نمیگذارد. منتقدان اروپایی طرح را «تسلیم اوکراین» میخوانند، درحالیکه بخشهایی از آن از جمله ارتش ۶۰۰هزار نفری، مکانیزم داراییهای بلوکهشده و چارچوب حقوق اقلیتها ظرفیت مذاکره دارد. مسکو نیز آمادگی بررسی آن را نشان داده است. با ادامه مخالفت اروپا، خطر حذف از روند صلح و تداوم جنگ فرسایشی افزایش مییابد.
این مقاله طرح صلح ۲۸بندی آمریکا را سندی سست و بهشدت یکطرفه میداند که امتیازهای گستردهای به روسیه میدهد و اوکراین را در موقعیتی شکننده، بیدفاع و وابسته قرار میدهد. نویسنده هشدار میدهد که این توافق عملاً اولتیماتومی است که با فشار ترامپ تحمیل میشود، ضمانتهای امنیتی واقعی ندارد، پوتین را جسورتر میکند و اروپا را بیثباتتر.
این مقاله تصویری از بحران چندلایه اوکراین ارائه میدهد: سقوط احتمالی پُکروفسک بهعنوان ستون فقرات دفاعی دونتسک، فرسایش شدید نیروی انسانی، کمبود مهمات و توقف حمایت نظامی آمریکا و اروپا و فشار مالی سنگین که بقای جنگی کشور را تهدید میکند. همزمان، طرح ترامپ برای واداشتن کییف به امتیازدهی بیشتر با مخالفت داخلی و خطر تقویت راهبرد بلندمدت روسیه همراه است؛ راهبردی که بر خستگی و تفرقه غرب بنا شده است.
یک نماینده پارلمان اوکراین خواهان بازداشت زلنسکی به منظور پایان جنگ در این کشور شد.
طرح صلح ۲۸ بندی دولت ترامپ با واگذاری سرزمینهای شرقی اوکراین، محدودسازی ارتش کییف و کنار گذاشتن نیروی حافظ صلح، با مخالفت جدی اوکراین و اروپا روبهرو شده است. اروپاییها که در این طرح نقشی نداشتهاند، آن را به سود کرملین و تهدیدی برای امنیت قاره میدانند و بر ضرورت حمایت کییف تأکید دارند. همزمان، اوکراین هشدار میدهد چنین امتیازدهی راه را برای تهاجم دوباره روسیه باز میکند، در حالیکه اروپا بار مالی جنگ را بر دوش میکشد.
در مقاله، چشمانداز جنگ اوکراین تیرهتر از هر زمان توصیف میشود: سقوط قریبالوقوع پوکروفسک نماد بنبست راهبردی است که نه مسکو حاضر به عقبنشینی در آن است و نه کییف توان توقفش را دارد. اروپا از پایان جنگ هراس دارد، زیرا آغاز مسئولیتهای سنگین پساجنگ است. دولت ترامپ نیز بدون طرح روشن، میان انتظار و سردرگمی مانده است. در این میانه، تنها مسیر ممکن، تغییر محاسبات پوتین با ارائه مشوقهای محدود و زمانمند است؛ راهبردی کمخطر که میتواند پنجرهای کوچک برای صلح بگشاید.
نظرسنجی مؤسسه امور جهانی اوراسیا نشان میدهد سیاست خارجی ایالات متحده بهشدت دوقطبی شده است. جمهوریخواهان از رویکرد تهاجمی و مداخلهگرای ترامپ حمایت میکنند، در حالیکه دموکراتها بر دیپلماسی، حقوق بشر و کنترل کنگره تأکید دارند. اختلافات عمیق در موضوعاتی چون جنگ غزه، روابط با چین و ایران، هزینههای نظامی و نقش جهانی آمریکا آشکار است. در عین حال، پیام «اول آمریکا» همچنان برای بخشی از جامعه جذاب مانده و محور ارزیابی عملکرد ترامپ است.
این مقاله نشان میدهد که دولت ترامپ در دوره دوم، سیاست خارجی تهاجمیتری را دنبال میکند که بر «نمایش قدرت و ایجاد شوک راهبردی» استوار است. بحران ونزوئلا بهعنوان صحنهای برای ترکیب سیاست داخلی و رقابت ژئوپلیتیک با چین و روسیه به کار گرفته میشود. ترامپ با افزایش حضور نظامی، تهدید و فشار، میکوشد تصویر رهبری قاطع را بازسازی کرده و اعتماد داخلی را احیا کند. هدف اصلی، بازتعریف نقش آمریکا و بازگرداندن هژمونی از مسیر قدرت سخت است.
«"زمستان"، در طول تاریخ در قامتی ژنرالی وفادار به روسیه در نبرد علیه دشمنانی نظیر ناپلئون و هیتلر ظاهر شده است. در جنگ اوکراین نیز زمستان به نفع روسیه ایفای نقش می کند. البته نه فقط علیه اوکراین بلکه علیه کل اروپا شاهد عملکرد آن هستیم.»
