چرا اجازه دادید هر کس چهار جمله تند ردیف می‌کند، خود را صدای مردم بداند؟
در موضوع تحریم‌ها افزون بر تضادهای حقوقی یک منطق غیرانسانی هم وجود دارد؛ هدف اصلی تحریم‌ها مردم ایرانند و غربیان حکومت را از جانب در تنگنا قرار دادن مردم تحت فشار قرار می‌دهند. غربیان بدون تکلف در انواع اقدامات خود مایل به شورش مردم علیه حکومت هستند.
جعفر گلابی در اعتماد نوشت: فرآیند مکانیسم ماشه که از سوی ۳ کشور اروپایی علیه ایران آغاز شده است منطق ساده‌ای دارد؛ ما کشورهای غربی انواع ابزارها از جمله قدرت نظامی و اقتصادی را در اختیار داریم و در سازمان‌های بین‌المللی صاحب نفوذ تعیین‌کننده هستیم، لذا از این ابزار برای مزید امنیت و منافع خود و همچنین اسراییل حداکثر استفاده را می‌بریم.
در چنین منطقی دیگر اهمیتی ندارد که چه کسی ابتدا از برجام خارج شد و چه کسی نتوانست یا نخواست حتی یک تحریم از خیل تحریم‌ها را لغو کند، کدام طرف به تعهداتش پایبند ماند و… حالا اسنپ‌بک در حال اجرایی شدن است تا طرفی که برجام را پاره کرد به حداکثر خواسته‌هایش برسد و طرفی که یک‌سال بعد از خویشتنداری دلیلی برای ادامه تعهداتش نبود، مجازات شود!
اما در موضوع تحریم‌ها افزون بر تضادهای حقوقی یک منطق غیرانسانی هم وجود دارد؛ هدف اصلی تحریم‌ها مردم ایرانند و غربیان حکومت را از جانب در تنگنا قرار دادن مردم تحت فشار قرار می‌دهند. غربیان بدون تکلف در انواع اقدامات خود مایل به شورش مردم علیه حکومت هستند.
آن‌ها هزینه برخورد مستقیم با جمهوری اسلامی را بالا ارزیابی می‌کنند، لذا تلاش می‌کنند مردم را به این سو هل دهند تا گردی به دامان امنیت و منافع‌شان ننشیند. چنانچه مردم نخواهند یا نتوانند تحمیل آشکار اروپا، امریکا و اسراییل را برآورده سازند، افزایش مجازات سخت اقتصادی در انتظار آن‌هاست.
در این میان حقوق بشر یک شوخی بی‌مزه است که غرب دیگر حتی به زبان هم نمی‌آورد تا در میان ناظران تهوع ایجاد نکند. احتمال زیاد ما می‌توانستیم با غنیمت شمردن انواع فرصت‌ها و آینده‌نگری و توجه به نظرات کارشناسان در چنین زاویه‌ای قرار نگیریم و حالا هم نباید منفعل باشیم و نیازمند ابتکارات دیپلماتیک و انواع مانورهای سیاسی هستیم که متاسفانه کمتر صورت تحقق به خود می‌گیرد.
به هر حال بخواهیم یا نخواهیم، مسببان این زورگویی افراطیون یا سیاست‌های اشتباه ما باشند یا نباشند فعلا غرب به ایران رسما زور می‌گوید.
مسلما دستگاه‌های متولی تمام تلاش خود را می‌کنند که فشارهای اقتصادی و احتمال تجاوز نظامی را به حداقل برسانند بدون اینکه عزت و اعتبار و تمامیت ارضی و آرامش مردم ایران آسیب ببیند، اما اگر نشد چه؟
اگر مردم ما واقعا انگیزه و اراده مقاومت در برابر این زورگویی‌های آشکار را داشته باشند و سختی‌هایش را به جان بخرند بدون شک پیروز میدان هستند و احتمالا نفس بروز اراده مردم جلوی تعرض‌های اقتصادی و نظامی را خواهد گرفت. ولی مسلما مردم هم مایلند بدون هزینه‌های سنگین از این پیچ تند عبور کرده و استقلال خود را حفظ کنند.
اگر حاکمیت با مردم سخن بگوید و در عمل منطق استواری به خرج دهد و مردم احساس کنند که همه راه‌های مسالمت‌جویانه طی شده و بیگانگان عمدا و برخلاف ظاهر رفتار خود راه‌های گفت‌وگو و تفاهم جدی را مسدود کرده‌اند، اوضاع متفاوت خواهد شد. این هنر حاکمیت است که اکثریت قاطع مردم احساس کنند کشور مال خودشان است، اراده آن‌ها مبنای تصمیم‌گیری‌هاست، نتیجه صلاح و فساد جامعه به خودشان باز می‌گردد و دخالت بیگانگان در امور داخلی خسارت‌های وحشتناک به بار می‌آورد.
تعامل با مردم و ایجاد یا گسترش اعتماد متقابل میان حاکمیت و متن جامعه اصلی‌ترین عامل تعیین‌کننده خصوصا در معادلات جاری است. صبر، اراده و نجابت و میهن‌دوستی که مردم در جریان تجاوز اسراییل به خاک ایران از خود بروز دادند، می‌تواند در برابر مکانیسم ظالمانه و زورگویانه و هر فشار دیگری هم بروز کند به شرط آنکه تمایلات و خواسته‌های اقشار مختلف برآورده شود.
حکومت می‌تواند بسته‌های مختلف خدمت بدون منت را به جامعه ارایه کند بدون اینکه عقب‌نشینی تلقی شود. اتفاقا با همین معضل نگرانی از عوارض عقب‌نشینی هم می‌توان عقلانی و صادقانه برخورد کرد. چه اشکالی دارد مقامات بلندپایه در تلویزیون حاضر شوند و از هر عملکردی که نادرستی‌اش ثابت شده از مردم عذر بخواهند. چه زیانی دارد که تصمیم‌گیران کشور به صراحت و با تواضع نیاز ایران به ایرانیان را اعلام کنند. ارتباط مستقیم با مردم کوچه و بازار مخالفان پرسروصدا و ویرانی‌طلبان همراستا با بیگانگان را در انفعال بی‌سابقه قرار خواهد داد.
چرا اجازه می‌دهید هر کس بلد شده چهار جمله تند را پشت هم ردیف کند خود را صدای مردم بداند و اصیل‌ترین آرمان‌ها را زیر سوال ببرد؟ مسلما این عارضه از ناحیه عملکردهای نادرست و بی‌اعتنایی به داوری مردم حاصل شده است و با هزار تبلیغات بدون پشتوانه مرتفع نمی‌شود. برای نمونه اگر تلاش رییس‌جمهور برای قطع بودجه‌های یامفت به مراکز غیرمسوول قطع شود.
خواهید دید در صبر مردم برای عبور از سختی‌های اقتصادی چقدر موثر خواهد افتاد؟ ریخت و پاش‌های دولتی و حکومتی واقعا روح و روان محرومان جامعه را خراش می‌دهد. رویکردهای خشک و ثابت صداوسیما مدام خسارت به بار می‌آورد و ظرفیت مرجعیت رسانه‌ای را زایل می‌کند، در این شرایط سخت و نفسگیر چرا باید همه روزه سمینار و همایش و کنگره و…داشته باشیم؟ چرا هنوز سقف مشخصی برای حقوق‌های نجومی در نظر گرفته نشده و چرا محدودیت‌های شدید برای سفرهای خارجی و پرهزینه مدیران دولتی وضع نشده و به عنوان یک دستاورد تقدیم مردم نمی‌شود؟
مجلس می‌تواند برای صرفه‌جویی جلسات کمتری برگزار کند که اتفاقا تنش‌های بی‌مورد را کمتر می‌کند…اینها که عقب‌نشینی هم محسوب نمی‌شود و از خیلی از خواسته‌های سیاسی که در صدر خواسته‌های سیاست‌ورزان قرار دارد و دایما در بوق و کرنا می‌شود، اثربخش‌تر است.
توزیع کالابرگ برای دهک‌های پایین جامعه کاری بزرگ و شایسته تقدیر است و می‌بینیم که مدعیان مردم‌سالاری کلمه‌ای استقبال به آن نشان نمی‌دهند! چون دغدغه آن‌ها نیست! اما دولت باید با تمام توان روی معیشت مردم تمرکز کند و مشکلات آب و برق و گاز را به حداقل برساند و تحت تاثیر فضای مجازی از این مهمات حیاتی غفلت نکند و با هوشمندی به هر اولویتی توجه به موقع داشته باشد. در مقابل چکاندن ماشه غرب علیه ایران مردم اصلند.
