چرا ادبیات پزشکیان برای برخی سیاسیون قابل هضم نیست؟

چه کسانی نسبت به سخنان اخیر رئیس‌جمهوری مناقشه کردند؟ بسیاری از این افراد عمدتاً چهره‌های ثابتی هستند که در یک سال گذشته هم نسبت به هر اقدام یا اظهارنظر دولت یا رئیس‌جمهوری، واکنش مشابهی داشتند. اما صدای بلند این عده نباید این گمان را ایجاد کند.

به گزارش ایران، کارشناسان و فعالان سیاسی و رسانه‌ای دیگری، خلاف آنان به این سخنان نگاه کردند. آنان از شفافیت، صراحت و راستگویی رئیس‌جمهوری با مردم استقبال کردند و گفتند این راستگویی، گمشده دیرینه حوزه سیاست‌ورزی ایران است. 

نگاهی واقع بینانه به سخنان رئیس‌جمهوری

حسن رسولی؛ عضو بنیاد امید ایرانیان در اینباره نوشت: برخی، سخنان رئیس‌جمهوری را از زاویه ضعف ارزیابی کرده و گفتند که او به دشمنان پیام‌های اشتباه ارسال کرده است. اگر موضوع را از منظر توسعه فناوری‌های نوین اطلاعاتی و تحولات جنگ مدرن بررسی کنیم، برداشت متفاوتی خواهیم داشت. 

امروز که کسب و تحلیل اطلاعات، رشد بی‌سابقه‌ای یافته و فناوری‌های دیجیتال و جنگ هوشمند بخش جدایی ناپذیر آن شده‌اند، بسیاری از داده‌ها که قبلاً محرمانه بودند، دیگر قابلیت طبقه‌بندی سنتی را ندارند. مثلاً قبلاً اطراف اماکن نظامی تابلوهای «عکس‌برداری ممنوع» نصب می‌شد تا از سوءاستفاده احتمالی دشمن جلوگیری شود.

اما امروز فناوری دیجیتال و دسترسی گستره به تصاویر ماهواره‌ای و اطلاعات عمومی، امکان مشاهده آنلاین بسیاری از مناطق در جهان را فراهم کرده است. لذا اطلاعاتی که در گذشته کسب آن‌ها نیازمند جاسوسی فیزیکی و پیچیده بود، با تحلیل داده‌های آزاد، الگوریتم‌های پیشرفته و دسترسی به مطالب منتشر شده قابل دستیابی است. 

این نشان می‌دهد اتهام به رئیس جمهوری مبنی بر ارسال پالس ضعف، منطبق بر واقعیت نیست. پس از شهادت فرماندهان ارشد ما در جنگ اخیر، روشن شد که جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات از سوی دشمن، صرفاً با نفوذ انسانی نبود، بلکه بیشتر بر فناوری‌های نوین استوار بود. به طور کلی، نقدهایی که در آن‌ها رئیس جمهوری را به ابراز ضعف متهم می‌کنند، بیشتر بهانه‌ای سیاسی برای رسیدن به اهداف خاص است تا بازتاب حقیقتی ملموس در امنیت ملی و دفاعی. 

امروز باید تحلیل‌ها و قضاوت‌ها در این حوزه، با درک دقیق از تحولات فناوری و شرایط جدید جنگ‌ها همراه باشد تا به نتایجی واقع بینانه و کارآمد دست یابیم. 

پزشکیان اهل انکار بحران نیست

حسین کنعانی مقدم؛ دبیرکل حزب سبز ایران نیز نوشت: آقای پزشکیان نشان داد که سیاسی حرف نمی‌زند، بلکه اعتقاد خود را می‌گوید. تلاش او ارتباط با مردم است. به همین دلیل ادبیاتی به‌کار می‌گیرد که برای برخی سیاسیون قابل هضم نیست، هرچند امکان آن وجود دارد که این مسائل شفاف‌تر، در محافل خصوصی مطرح شود. واقعیت این است که نخبگان ما از واقعیات جامعه با همه ابعادش آگاهی کامل دارند.

مثلاً در جلسه مشترک دبیران کل احزاب با رئیس‌جمهوری، مباحث بسیار تندتری نسبت به جلسه مدیران رسانه‌ها مطرح شد. جمع دبیران کل احزاب شامل اصلاح‌طلبان و اصولگرایان بود که قاعدتاً محل تضارب آرا بود و باوجود طرح سخنان تندتر، حاشیه نداشت. درباره واکنش‌های مثبت و منفی نسبت به جلسه رسانه‌ای، باید توجه داشت که از یک سو مقام معظم رهبری همواره به مسئولان توصیه کرده‌اند نباید پالس ضعف بفرستیم.

از سوی دیگر توصیه اکید رهبر انقلاب بر نقد منصفانه و پرهیز از سیاسی‌کاری است. لذا، اینکه بعضی به دلیل رقابت سیاسی یا تلاش برای مطرح شدن، رئیس‌جمهوری را هدف حملات قرار دهند، درست نیست. زیرا نباید در زمین دشمن بازی کنیم. پزشکیان بارها نشان داده که نقد منصفانه و مشفقانه را به‌خوبی پذیراست.

کما اینکه در جلساتش با نخبگان، حرف‌های تندی زده می‌شود اما رئیس‌جمهوری با روی گشاده حرف‌های مخالف را می‌شنود. لذا درست نیست یک جمله یا حرفی که معتقدیم نباید رسانه‌ای شود را به ابزار تسویه حساب تبدیل کنیم. آنچه پزشکیان در نشست مدیران رسانه گفت، واقعیاتی است که باید در جمع نخبگان و مسئولان گفته شود تا راهکاری پیدا شود. زیرا در مواجهه با هر بحران سه رویه ممکن است؛ عبور از بحرانی به بحران دیگر، یافتن راه‌حل یا اصلاً انکار وجود بحران.

براساس شناخت از پزشکیان، می‌دانم که او اهل انکار مسأله و پاک کردن صورت مسأله نیست، به دنبال عبور صرف از بحران هم نیست. پزشکیان به دنبال حل بحران و پیداکردن راهکار است. برای همین آن سخنان باید در جمع نخبگان مطرح می‌شد. نباید این رویه درست مواجهه با معضلات را به مسأله کشور و مردم تبدیل کنیم. یکی از ثمرات شیرین جنگ اخیر وحدت و انسجام بود که نباید به هیچ وجه خدشه‌دار شود. 

سیاست‌ها باید مطابق با خواست اکثریت مردم باشد

فیض‌الله عرب سرخی؛ عضو شورای مرکزی حزب توسعه ملی ایران اسلامی  گفت: متأسفانه نگاه برخی جریان‌ها در کشور که صدای بلند و ادعای بیشتری دارند، عمدتاً منبعث از اندیشه‌ای است که اکثریت جامعه با آن توافق ندارد، به گونه‌ای که اکثریت جامعه حاضر به همراهی با این نگاه این جریان‌ها نیست. البته که هرکسی حق دارد باورهای شخصی خود را داشته باشد، یا آن را ترویج و ابراز کند.

اما آنچه قرار است در کشور اجرا شود، باید مبتنی بر حمایت و مطابق رویکرد اکثریت جامعه باشد. این مشکل درباره برخی از رویه‌های موجود در کشور مصداق دارد. یعنی رویه‌هایی دنبال یا سیاست‌هایی اجرا می‌شود که موافقت اکثریت جامعه را با خود ندارد، با اینکه فارغ از این مسأله، حتی درباره درستی آن رویه‌ها در نسبت با منافع ملی هم مسائلی مطرح است.

از جمله این رویه‌های مورد بحث، واردکردن کشور به عرصه‌های نظامی یا انتقال شرایط به سمتی است که به رقیب یا دشمن بهانه انجام تجاوز را می‌دهد. به این ترتیب، نه تنها این رویه‌ها مورد قبول اکثریت جامعه نیست، بلکه بالاتر از آن، در نفس اجرایی بودن و بعد از اجرایی بودن، در ثمربخش بودن درازمدت آن برای کشور هم دفاع چندانی وجود ندارد. بنا به همه این ملاحظات، با رئیس‌جمهوری هم رأی هستم که ما در برخی عرصه‌ها دارای مزیت نیستیم و ابتدا باید بکوشیم تا دارای مزیت شویم. تا قبل از آن زمان، باید فضا را به سمت مذاکره سوق دهیم.