فرار از مسئولیت به سبک مدیران استقلال

هواداران باشگاه استقلال، روزهای مبهمی را تجربه می‌کنند. آن‌ها برای چندمین‌بار در چندسال اخیر، تجمعات اعتراض‌آمیز برگزار کرده و خواستار سروسامان یافتن تیم‌شان پیش از شروع رقابت‌های لیگ برتر شده‌اند. عمده‌ نگرانی آن‌ها اوضاع نامساعد باشگاه در فصل نقل‌وانتقالات است. این تیم در بازار، در مقایسه با سایر مدعیان، عملکرد ضعیف‌تری داشته و حتی اگر امروز هم تخت‌گاز پیش برود، باز بعید است به قدر کافی، زمان برای هماهنگی بازیکنان جدید با دیگر اعضای این باشگاه وجود داشته باشد. هرچند که شتاب‌زدگی آن‌ها هم به مذاق این هواداران خوش نیامده چراکه؛ نتیجه‌اش شده جذب بازیکن جدیدی به اسم عیسی آل‌کثیر که این یکی، آتش عصبانیت هواداران را تندتر کرده. عیسی قراردادی یک ساله با باشگاه استقلال بسته و به زودی به اردوی این تیم در ترکیه اضافه خواهد شد. مشکل کار ولی اینجاست که او بازیکنی مسن است که فصل پیش نیمکت‌نشین دیگر مهاجمان پرسپولیس بوده. حالا پرسش هواداران استقلال این است که چرا باشگاهی مثل استقلال که فصل کابوس‌واری را از سر گذرانده باید چنین خریدهایی داشته باشد؟

پای سا پینتو و مدیرعامل در میان است

پرسش اخیر به تازگی از علی تاجرنیا، رئیس هیئت‌مدیره باشگاه استقلال، پرسیده شده و او تلاش کرده پاسخی منطقی بدهد. تاجرنیا توپ را در زمین سا پینتو، سرمربی، و علی نظری‌جویباری، مدیرعامل باشگاه، انداخته و گفته: «من هنوز هم این حرف را می‌زنم و بر سر صحبت‌های قبلی خودم هستم (که مسئول بستن تیم سرمربی و مدیرعامل هستند). من تیم را نمی‌بندم. من فقط برایتان توضیح می‌دهم». جالب آنکه خود تاجرنیا هم در صف منتقدین خرید بازیکنی مثل عیسی آل‌کثیر قرار گرفته و از دید یک هوادار، او را خرید بدی برای استقلال توصیف می‌کند؛ « به خدا نمی‌دانم چطور بگویم؛ حس من به‌عنوان یک هوادار، مثل حس شماست (که عیسی خرید خوبی نیست). ولی به‌عنوان مسئول باشگاه باید با کادر فنی همراهی و هماهنگی کنم تا مشکلی در آینده ایجاد نشود... من از شماها استقلالی‌تر هستم. درست می‌گویید، اما اگر حالا این جذب انجام نشود، خود شما نمی‌آیید چند وقت دیگر بگویید چرا مدیریت به خواسته سرمربی گوش نکرد؟»

اظهارات علی تاجرنیا تا به اینجای کار بدون ایراد است؛ او می‌گوید بر اساس فهرست سرمربی تیمش عمل می‌کند ولی؛ نکته‌ای که او حاضر به واکاوی آن نیست، ضعف مدیریتی است. عیسی آل‌کثیر در فهرست سا پینتو قرار داشته ولی نه در فهرست اول و دوم او. پرسشی که تاجرنیا باید به آن پاسخ دهد و مقابل هواداران هم چنین کند، این است که چطور آن‌ها نتوانسته‌اند گزینه‌های اول و دوم فهرست سا پینتو را جذب کنند تا مجبور شوند به گزینه انتهای فهرست او برسند؟

فرار از مسئولیت؟

علی تاجرنیا در گفت‌وگوی اخیرش ژست مدیری کارآمد گرفته که به لحاظ مالی، مشکلات را حل کرده و در جذب بازیکن هم دخالتی ندارد. او از زیر بار مسئولیت در نقل‌وانتقالات شانه خالی کرده تا احتمالا تقصیرات را به گردن مدیرعامل باشگاه بیندازد؛ اینکه چنین کاری را از روی آگاهی انجام داده یا بدون نیت قبلی است چندان اهمیتی ندارد. موضوع مهم برای هواداران استقلال این است که چرا رئیس هیئت‌مدیره خودش را از مجموعه مدیریتی استقلال جدا می‌کند؟ آیا او نگران اصابت ترکش‌های احتمالی ناکامی استقلال در بازار نقل‌وانتقالات است؟ از سوی دیگر، تاجرنیا حملات زیرپوستی متعددی هم به هواداران استقلال می‌کند که به مدیریت باشگاه فشار وارد می‌کنند و اجازه نمی‌دهند آرامش برقرار باشد؛ «شما ببینید که صبح تا شب چقدر به اعضای هیئت‌مدیره و تیم فحاشی و توهین می‌شود. در چنین فضایی، مدیران باشگاه باید برای آینده تیم تصمیم‌گیری کنند. وظیفه من این است که یک اطمینان‌بخشی به مجموعه باشگاه بدهم که باشگاه بتواند یک تیم مناسب و قوی ببندد... یکی از بخش‌های مهم این است که شما هواداران، فضاسازی‌هایی انجام می‌دهید که مدیریت را فشل می‌کنید».

رئیس هیئت‌مدیره استقلال درحالی تیغ انتقاداتش را متوجه هواداران کرده که شرایط برای هر باشگاه بزرگ دیگری مشابه است؛ اگر او جای رضا درویش در باشگاه پرسپولیس بود که باوجود پیروزی تیمش در بازی، روی سکو، بیرون از ورزشگاه و جلو در باشگاه، شعارهای انتقادی می‌شنید، چه کار می‌کرد؟ آیا مدیران دیگر تیم‌های بزرگ و مدعی توسط تماشاگران مشتاقی که دارند تحت فشار قرار نمی‌گیرند؟ آیا چنین فشارهایی فقط متوجه مدیریت باشگاه استقلال است؟ اصولا هنر مدیریتی همین‌جا مشخص می‌شود؛ اینکه تصمیم درست در شرایط سخت گرفته شود و موجب رضایت عمومی شود وگرنه ساده‌ترین کار، انداختن توپ در زمین دیگران و فرار از پذیرش مسئولیت است. موضوع وقتی بدتر می‌شود که چنین اظهارنظراتی بیش از آنکه به استقلال کمکی کند، شکاف مدیریتی را دامن می‌زند با این هدف که تقصیرات را فقط متوجه یک نفر ‌کند.