فیلم خوب تمام ماجراست

ایران نوشت: واقعیت این است که اگر سینما رفتن را به‌مثابه یک کنش اجتماعی که در فضای شهری رخ می‌دهد لحاظ کنیم، هرگونه معضل و چالش عمومی مثل اختلال در شبکه‌های اینترنتی، آلودگی هوا، حتی برف و باران و ترافیک‌های سنگین برساخته آن باید به‌عنوان متغیرهای بازدارنده، نقش منفی در آمار مخاطبان سینما بگذارد! عقل حکم می‌کند که مخاطب به قیمت تهدید سلامتی خود به سینما نرود.

ضمن اینکه روحیه عمومی جامعه به‌دلیل اتفاقات اخیر با نوعی کرختی و بی‌انگیزگی برای حضور در محافل هنری همراه بوده و به‌اصطلاح دل و دماغی برای سینما و تئاتر رفتن وجود ندارد، گرمای هوا و قطع برق در نهایت ریسک سینما رفتن را بالا برده و مخاطب با احتمال اینکه ممکن است در حین تماشای فیلم، برق برود وقت و پول خود را هدر داده است ممکن است کمتر به تماشای فیلم برود.

اما به نظر می‌رسد فیلم خوب زورش بیشتر است و می‌تواند به عنوان یک عاملیت درون متنی، قدرت جذب مخاطب را حفظ کند و بر همه این عوامل اجتماعی مؤثر بر کاهش مخاطب غلبه کند. استقبال از فیلم «پیر پسر» گواه بر همین مدعاست و نشان می‌دهد فیلم خوب همه ماجراست. درواقع سینمای ایران نه‌فقط با بحران مخاطب از منظر سینمایی یا سیاسی و اجتماعی که حتی از منظر محیط‌زیستی هم قرار دارد. اما گاهی سینما در این شرایط می‌تواند خود به یک راه‌حل بدل شود. مثلاً یکی از مکان‌های خوب برای گریز از گرما، نشستن در سالن خنک سینماست که هم فال است و هم تماشا.

ساختن سینما باز؛ یعنی سینماهایی بدون سقف برای اکران فیلم در شب‌های تابستان هم می‌تواند یکی از راهکارها برای جلب مخاطب در گرمای تابستان باشد. در واقع در اینجا سینما رفتن به عنوان یک راه‌حل اجتماعی برای گرمای هوا کارکردی فراسینمایی پیدا می‌کند. به شرطی که با معضل قطعی برق مواجه نباشیم. همه این مؤلفه‌ها و شرایط سینما و سینما رفتن را از امری تفریحی به کنشی رهایی بخش تبدیل کرده و می‌تواند فضای عمومی جامعه را در دل بحران‌های بیرونی، تلطیف کند به شرطی که فیلم خوب تولید و اکران شود. این نشان می‌دهد همه چیز درسینما با فیلم خوب سامان می‌یابد و سینمای ایران از هر منظری نیازمند تولید فیلم خوب است.

نویسنده:نژلا پیکانیان