ستون طنز «عینک دودی»؛ ای بیچاره مردم...

فرارو – محسن صالحی‌خواه؛ مردم، یکی از بیچاره‌ترین مفاهیم در ادبیات سیاسی و غیرسیاسی ایران است. هر کسی با هر جهانبینی که دارد، معتقد است مردم را نمایندگی می‌کند. این اصل ثابت است و اصولگرا، اصلاح‌طلب، انقلابی، سوپرانقلابی، سلطنت‌طلب و برانداز هم ندارد. مردم آن‌هایی هستند که مثل من فکر می‌کنند. بقیه هم گمراه هستند و بهترین کار این است که آن‌ها را به دریا بریزیم. اگر هم قول می‌دهند حرفی نزنند و خیلی فکر نکنند، به زندگی‌شان مشغول باشند.

اما قضیه مردم و مردمی بودن از کجا اهمیت پیدا می‌کند؟ مردم جایی استفاده می‌شود که کسی بخواهد دستاویزی برای به کرسی نشاندن حرفش پیدا کند. مثلاً سانسورچی وقتی بخواهد نگاتیو یک فیلم یا سریال شبکه نمایش خانگی و البته سینما را قیچی بزند، می‌گوید مردم از ما انتظار دارند. بخواهند یک فیلم و سریال را توقیف کنند، مردم از ما انتظار دارند. صداوسیما را تبدیل کنند به چیزی که امروز هست، مردم انتظار دارند. هر کاری دلمان بخواهد انجام می‌دهیم و نتیجه‌اش مهم نیست؛ چون مدعی هستیم که مردم از ما انتظار دارند.

نماینده سوپرتندرو اگر بخواهد در مجلس کاری کند، می‌گوید مردم از ما انتظار دارند. بنده خدا در یک انتخابات حداقلی که در دور اولش ۴۰ درصد و در دور دومش ۸ درصد مردم شرکت کردند هم نماینده شده باشد، اهمیتی ندارد. مهم این است که اعتقاد دارد می‌داند مردم چه می‌خواهند. آن امام جمعه مشهور در فلان شهر شرق کشور که مرکز استان خراسان رضوی هم هست و از آن نام نمی‌بریم، معتقد است یک سری کارها باید انجام شود چون به زعم او، مردم می‌خواهند. البته از حق نگذریم. مجموع ائمه جمعه و بعضی نمایندگان محبوب پارلمان مثل محمدتقی نقدعلی و مرتضی آقاتهرانی چند وقتی‌ست تعارف را کنار گذاشتند و از مردم مومن و متدین صحبت می‌کنند. گویی هر کسی خارج از این دایره قرار می‌گیرد، باید به همان دو سناریوی پاراگراف اول این طنزنوشت دچار شود. به طور خلاصه، مردم یعنی ما! حتی اگر کم باشیم.

القصه؛ سلطنت‌طلب می‌گوید مردم سلطنت می‌خواهند. سوپرانقلابی می‌گوید مردم قانون حجاب می‌خواهند. آن یکی سوپرانقلابی می‌گوید مردم نابودی اسرائیل و آمریکا را می‌خواهند. اصلاح‌طلب می‌گوید مردم دموکراسی می‌خواهند. طرفداران جلیلی می‌گویند مردم جلیلی را می‌خواهند. اصولگرا می‌گوید مردم اصول می‌خواهند. هر کسی مردم را گرفته و سمت خود می‌کشد غافل از این که هیچ کدام از ما نمی‌دانیم این مردم چه می‌خواهند. هیچ کس از این جماعت مدعی نمی‌گوید مردم زندگی می‌خواهند. آرامش می‌خواهند. صدایشان را کجا شنیدیم که بدانیم؟ احتمالاً آن‌ها صرفاً دارند برای بقای خود تلاش می‌کنند. ضمن این که خیلی‌ها در ایران به زندگی خود مشغول هستند و با این قرتی‌بازی‌های سیاسی اصلاً کاری ندارند. ولی خب، خودشان نیستند، عنوان‌شان که هست.

ای بیچاره مردم... .