میگویند مظفرالدین شاه وقتی سبیلش چرب میشد و خود را در آیینه میدید، بسیار سر کیف میآمد و در آن لحظه از سر سرمستی خواسته هرکسی را که کنارش بود، اجابت میکرد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۰۷ مطلب
میگویند مظفرالدین شاه وقتی سبیلش چرب میشد و خود را در آیینه میدید، بسیار سر کیف میآمد و در آن لحظه از سر سرمستی خواسته هرکسی را که کنارش بود، اجابت میکرد.
این عکسها مثل دریچهای برای نگاه کردن به دورانی کاملا متفاوت هستند؛ زمانی که نخستین مظاهر تکنولوژی و فرهنگ غربی در حال ورود به ایران بود، اما زندگی مردم هنوز همان سبک و سیاق قدیمی را داشت.
عکسی که در زیر ملاحظه میکنید، صحنهای از مراسم سوگواری برای ناصرالدینشاه در تکیه دولت تهران را به تصویر کشیده است.
در این عکس که احتمالا در اواخر دورۀ قاجار یا اوایل دورۀ پهلوی ثبت شده است، تصویری از چند کارمند ادارۀ پست را ملاحظه میکنید.
عمارت زیبای انیسالدوله که مجموعهای دلانگیز از گچبریهای مرسوم عهد قجر است در حیاطی قرار دارد که پیشتر محوطه باغ بوده است. در وسط حیاط حوضی گرد قرار دارد که به رنگ آبی رنگآمیزی شده از نمونه حوضهای مرسوم
عمارت تاریخی "هتل قو" اهواز در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی ساخته شده و در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است. این عمارت در دهه ۲۰ شمسی در اجاره بانک شاهنشاهی ایران و انگلستان قرار گرفت و در دهه ۳۰ به عنوان نخستین هتل اهواز محلی برای اقامت مسافران و برگزاری مراسم فرهنگی و تفریحی شد. در دهه ۴۰ شمسی اداره بهداشت اهواز در این عمارت مستقر شد، اما پس از آسیبهایی که بر اثر سیلاب سال ۱۳۴۷ به این بنا وارد شد، این عمارت تخلیه شد. بنا بر گفته کارشناسان حوزه میراث فرهنگی، عمارت تاریخی هتل…
میرزا احمدخان مشیرالسلطنه این بنا را ساخت و سال ۱۳۱۸ ه. ق آن را وقف کرد. این بنا دارای صحن کوچکی با هشت حجره در سه طرف آن است و شبستانی ستوندار در جبهه شمالی و در مقابل جبهه قبله قرار دارد.
از دوران امیرکبیر نهاد از یاد رفته احتسابیه دوباره شکل گرفت. درواقع تا پیش از شکلگیری اولین بلدیه تهران بعد از دوران مشروطه شده «میرزا محمود خان آقاسی» که بعدها لقب «احتساب الملک» را میگیرد بهعنوان کلانتر تهران مسئولیت اداره دارالخلافه قاجاریان شهر تهران را بر عهده میگیرد.
کاخ سلیمانیه در سال ۱۳۲۷ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست و در سال ۱۳۸۹ به کاخ موزه سلیمانیه تبدیل شده است.
انسانها به ذات میل جاودانگی دارند. میل مانا بودن و میراثی را برای نیاکان خود به یادگار گزاردن. این میل به جاودانگی در گذشتههای بسیار دور با نوشتن مشخصات ظاهری؛ در گذشتههای دور با چهره نگاری و در گذشته با ثبت چهره و عکس برداری صورت میگرفته و در واقع به واسطه همین امیال انسانی است که نسلها بعد میتوانند به سبک زندگی و مردم نگاری دههها و صدههای گذشته پی ببرند و به لایههای زیرین زندگی مردم در سالهای گذشته دست یابند. این امر در ایران، از دوران قاجار و با ورود دوربین عکاسی در دوران…