شرایط بدن انسانها در دهه ۵۰ سالگی نسبت به دهه سنی ۲۰ سالگی واقعا متفاوت است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸۴ مطلب
شرایط بدن انسانها در دهه ۵۰ سالگی نسبت به دهه سنی ۲۰ سالگی واقعا متفاوت است.
پوکی استخوان یا استئوپروز (Osteoporosis)، یک بیماری خاموش است که علائم مشخص و بارزی ندارد و مختص دوره سالمندی است.
چاقی، دیابت، چربی خون، بیماریهای تیروئید و پوکی استخوان از شایعترین بیماریهای حوزه غدد درون ریز و متابولیسم در کشور به حساب میآیند.
رییس گروه تغذیه و دارویی معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، گفت: مصرفکنندگان نوشابههای گازدار بیشتر درمعرض کمبود کلسیم و پوکی استخوان هستند.
مدیرکل دفتر مدیریت بیماریهای غیرواگیر وزارت بهداشت خاطرنشان کرد: غربالگری پوکی استخوان در زنان بالای ۵۰ سال بعد از مطالعات مقدماتی در حال اجراست. این کار در سال جاری در دانشگاه علوم پزشکی همدان با غربالگری حدود ۲ هزار خانم بالای ۵۰ سال شروع شده است.
مقدار کلسیم مورد نیاز روزانه برای بزرگسالان حداقل ۱۰۰۰ میلیگرم است که هر لیوان شیر حدود ۳۰۰ میلیگرم از این نیاز را تامین میکند. سبزیجات برگ سبز تیره (شاهی، جعفری، ریواس)، انواع حبوبات (نخود، لوبیا سفید، لوبیا قرمز، عدس، لپه، ماش)، مغزیجات (کنجد، بادام، لوبیای سویا) و پرتقال نیز از منابع حاوی کلسیم هستند و باید به مقدار کافی از این منابع استفاده کرد.
یکی دیگر از عوامل مهمی که میتواند در ابتلا به پوکی استخوان نقش داشته باشد، وراثت است، درواقع داشتن حداکثر تودهی استخوانی تا حدود ۷۰ درصد به عامل وراثت بستگی دارد. در خانوادهای که پدر یا مادر به پوکی استخوان مبتلا هستند، احتمال اینکه فرزندان در سنین بالا به پوکی استخوان مبتلا شوند، نسبتاً بالاست.
پوکی استخوان یکی از شایعترین بیماری هاست که در آن استخوانها پوک میشوند و قدرت خود را از دست میدهند. این موضوع میتواند منجر به شکستگی استخوان شود که باعث درد و ناتوانی میشود.
پوکی استخوان یکی از شایعترین مشکلات در همه جوامع است. روند ابتلا به این بیماری معمولا بعد از ۳۵ سالگی آغاز شده و در حدود نیمی از زنان ۴۵ ساله و ۹۰ درصد زنان بالای ۷۵ سال را درگیر میکند. مردان نیز از این قاعده مستثنا نیستند؛ هر چند آمار ابتلا به پوکی استخوان در مردها پایینتر است.
هورمون درمانی به طور گسترده ای برای پیشگیری و مدیریت پوکی استخوان استفاده می شود. با این حال، مطالعات با تمرکز بر اثرات ترک درمان هورمونی بر تراکم مواد معدنی استخوان نتایج متناقضی را به همراه داشته است.