آنچه ضرورت پرداختن به تاریخ اجتماعی را برای گروهی از تاریخنگاران مطرح کرد، نفی انحصار بیاما و اگر عاملیت تاریخ در کار خبرگان و نخبگان تاریخنگار بود که گاه با شولای طبقه اجتماعی فرادست به روایت گذشته مینشینند و گاه در هیئت نهادهای سیاسی و یا اجتماعی.