در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۹ مطلب
اینجا مدرسه کودکان کار جلال آل احمد است؛ یک ساختمان دوطبقه قدیمی استیجاری در خیابان شوش که خانه امید کودکان کار افغان شده است. کودکانی که هیچ مدرسه‌ای آن‌ها را پذیرش نمی‌کند، مدارک اقامتی ندارند، خیلی‌ها اوراق هویتی هم ندارند. بعضی در ایران به دنیا آمدند و خیلی‌ها بعد از اتفاقات اخیر افغانستان همراه خانواده خودشان را به ایران رساندند و در گوشه‌ای از این شهر هزارتو زندگی را ادامه دادند. یکی فال فروش شد، یکی زباله گرد، یکی وردست کارگاه خیاطی، آن‌یکی کارگر کوره آجرپزی و... نان‌آور خانواده…
لیلی گلستان در جواب این که آیا هنوز هم آل‌احمد را دوست دارد، گفت «عاشقش هستم» و با خنده ادامه داد: «اولین عشق زندگی‌ام بود، اما بعد که بزرگ‌تر شدم و توانستم کتاب‌هایش را بخوانم، واقعا عاشق نثرش شدم.
ایرج پارسی‌نژاد گفت: واقعیت این است که احسان طبری و حزب توده از یک‌سو و آل‌احمد و جامعه سوسیالیست‌ها از سوی دیگر می‌کوشیدند نیما و شعرش را وسیله‌ای برای تبلیغ مرام و مسلک سیاسی خود کنند. اما «غوغاگری» آل‌احمد منحصر به تبلیغ او برای نیما نبود.
برخی از حاضران در این مستند که تجلیل از دانشور را بهانه قرار داده‌اند برای ساختن اثری با رنگ و بوی تند آل‌احمدستیزی، ملغمه‌ای از نظریات و تحلیل‌های مغرضانه و بدون پشتوانه علمی و اطلاعات نادرست را که در اصل باید آن‌ها را ضداطلاعات به شمار آورد، مطرح کرده‌اند و بی‌دریغ و به فراوانی، به تحریف و حتی به قربانی کردن حقایق در پیش پای اهداف شخصی و اغراض سیاسی دست زده‌اند.
به مناسبت صدمین سالروز تولد سیمین دانشور، تمبر یادبود «سیمین و جلال» هفتم اردیبهشت ۱۴۰۰ در محل خانه موزه سیمین و جلال، با حضور حناچی شهردار تهران رونمایی شد.
شاپور بهیان منتقد ادبی درباره رمان «سووشون» گفت: من فکر می‌کنم محور اصلی «سَووشون» بر گِرد رابطه تاریخ و اتوپیا می‌چرخد. منتها این رابطه از طریق ایدئولوژی برقرار می‌شود و این ایدئولوژی، مایه‌های زیبایی‌شناختی اثر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نمی‌گویم آن‌ها را از بین می‌برد، ولی آن‌ها را تا حدی تحت‌الشعاع قرار داده و کم‌رنگشان می‌کند. منظور من از «اتوپیا» تصورِ بهشت، تصور رهایی و آزادی و خنده و صلح و آرامش است.
با جریانی از روشنفکری مواجه هستیم که چهره‌های آن هر چند به غایت مشهور و حتی محبوب هستند، اما این مشهوریت و محبوبیت فاقد کمترین اثرگذاری جدی در صحنه واقعی جامعه است. واقعیت این است که این نوع از شهرت و محبوبیت که در شماری از چهره‌های امروز جریان روشنفکری می‌بینیم بیشتر از جنس شهرت و محبوبیت سلبریتی‌هاست که حداکثر نقش زینت‌المجالس را ایفا می‌کنند. چهره‌هایی که بیشتر از آنکه به کار «روشن‌نگری» جامعه بیایند، با حضورشان به گرم کردن محافل، مراسم، جشن تولدها، تشییع جنازه‌ها، به صف ایستادن روی سن‌ها…
هشتم اردیبهشت، زادروز نویسنده فرهیخته ایران زمین، سیمین دانشور است. به این مناسب در این ویدئو مروری کوتاه بر زندگی هنری وی شده است.
جلال در سال ۱۳۴۳ خورشیدی به روسیه سفر کرد. این سفر، در پی دعوت «انجمن فرهنگی ایران و شوروی» برای شرکت در «هفتمین کنگره مردم‌شناسی مسکو»، صورت گرفت. این کتاب شرح این سفر و حاصل یادداشت‌ها و دست‌نوشته‌های جلال در طول سفر است.
«یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های خانه سیمین و جلال سادگی وسایل و تزئیناتش بوده، این در حالی‌ست که شما کافی‌ست سرویس بهداشتی خانه را ببنید تا با وسایلی طلایی و تجملاتی روبه‌رو شوید. تأکید من بر این است که مسئولان شهرداری باید حواسشان باشد در شیوه نگهداری خانه به طریقی عمل نکنند که ماهیت آن دچار دگرگونی شود.»
