سیمین دانشور یکی از مشهورترین زنان نویسنده ایرانی است که رمان معروف «سووشون» را نگاشته است؛ همچنین او همسر جلال آل احمد، نویسنده بزرگ ایرانی است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۳ مطلب
سیمین دانشور یکی از مشهورترین زنان نویسنده ایرانی است که رمان معروف «سووشون» را نگاشته است؛ همچنین او همسر جلال آل احمد، نویسنده بزرگ ایرانی است.
خانه پدری جلال آلاحمد در خیابان خیام (محله گلوبندک) و در خیابان بلند و تنگِ (شهید فاضل کارکن اساسی) قراردارد. خیابانی که پر است از کفشفروشان و موتوریهایی که کوچه برای دقیقهای از صدایشان خالی نمیشود.
در قسمتی از یادداشت محمدحسین دانایی، خواهرزاده زندهیاد جلال آل احمد، آمده است: این خانه بارها مورد تعرض و دستبرد افراد مختلف قرار گرفته، از جمله هجوم مکرر عدهای از افراد بیخانمان و معتادان و قاچاقچیان مواد مخدر و تبدیل آنجا به پاتوق و محل تجمع و تفکیک زباله و توزیع مواد مخدر. بدیهی است که در این مدت هم آنچه دزدیدنی بوده، دزدیده شده، آنچه سوزاندنی بوده، سوزانیده شده و آنچه هم که قابل تبدیل به احسن! نبوده، دودستی به طبیعت تقدیم شده تا خود طبیعت خدمتش برسد!
خواهرزاده جلال آلاحمد گفت: آنچه در این خانه دیدم، سند متقنی است از وجود یک جریان قوی برای «حذف» میراث فرهنگی کشور با عنوان فریبنده «حفظ» میراث فرهنگی. آنچه دزدیدنی است، دزدیده شده، آنچه سوزاندنی است، سوزانیده شده و آنچه هم که قابل تبدیل به احسن!
اینجا مدرسه کودکان کار جلال آل احمد است؛ یک ساختمان دوطبقه قدیمی استیجاری در خیابان شوش که خانه امید کودکان کار افغان شده است. کودکانی که هیچ مدرسهای آنها را پذیرش نمیکند، مدارک اقامتی ندارند، خیلیها اوراق هویتی هم ندارند. بعضی در ایران به دنیا آمدند و خیلیها بعد از اتفاقات اخیر افغانستان همراه خانواده خودشان را به ایران رساندند و در گوشهای از این شهر هزارتو زندگی را ادامه دادند. یکی فال فروش شد، یکی زباله گرد، یکی وردست کارگاه خیاطی، آنیکی کارگر کوره آجرپزی و... نانآور خانواده…
لیلی گلستان در جواب این که آیا هنوز هم آلاحمد را دوست دارد، گفت «عاشقش هستم» و با خنده ادامه داد: «اولین عشق زندگیام بود، اما بعد که بزرگتر شدم و توانستم کتابهایش را بخوانم، واقعا عاشق نثرش شدم.
ایرج پارسینژاد گفت: واقعیت این است که احسان طبری و حزب توده از یکسو و آلاحمد و جامعه سوسیالیستها از سوی دیگر میکوشیدند نیما و شعرش را وسیلهای برای تبلیغ مرام و مسلک سیاسی خود کنند. اما «غوغاگری» آلاحمد منحصر به تبلیغ او برای نیما نبود.
برخی از حاضران در این مستند که تجلیل از دانشور را بهانه قرار دادهاند برای ساختن اثری با رنگ و بوی تند آلاحمدستیزی، ملغمهای از نظریات و تحلیلهای مغرضانه و بدون پشتوانه علمی و اطلاعات نادرست را که در اصل باید آنها را ضداطلاعات به شمار آورد، مطرح کردهاند و بیدریغ و به فراوانی، به تحریف و حتی به قربانی کردن حقایق در پیش پای اهداف شخصی و اغراض سیاسی دست زدهاند.
به مناسبت صدمین سالروز تولد سیمین دانشور، تمبر یادبود «سیمین و جلال» هفتم اردیبهشت ۱۴۰۰ در محل خانه موزه سیمین و جلال، با حضور حناچی شهردار تهران رونمایی شد.
شاپور بهیان منتقد ادبی درباره رمان «سووشون» گفت: من فکر میکنم محور اصلی «سَووشون» بر گِرد رابطه تاریخ و اتوپیا میچرخد. منتها این رابطه از طریق ایدئولوژی برقرار میشود و این ایدئولوژی، مایههای زیباییشناختی اثر را تحت تأثیر قرار میدهد. نمیگویم آنها را از بین میبرد، ولی آنها را تا حدی تحتالشعاع قرار داده و کمرنگشان میکند. منظور من از «اتوپیا» تصورِ بهشت، تصور رهایی و آزادی و خنده و صلح و آرامش است.