در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۹۶۵ مطلب
«برای مدت زمانی طولانی، آمریکا به دنبال تغییر جهان بود و از این رهگذر، برخی از بازیگران جهانی را آزار می‌داد و موجب الهام بخشی برخی دیگر بود. آن روزها به نقطه پایان خود رسیده اند با این حال، اکنون شرایط خوبی حاکم نیست. آمریکا تغییر کرده است. این کشور شبیه به کشورها و حکومتهایی شده که سال ها از آن ها انتقاد می کرد. این موضوع، هم تراژیک و هم مضحک است!»
«رژیم سابق لیبی تحت رهبری معمر قذافی به هیچ عنوان از عمق راهبردی برخوردار نبود. این در حالی است که نظام سیاسی ایران هم در داخل و هم در محیط منطقه ای و بین المللی، از عمق راهبردی قابل توجهی برخوردار است و این مساله برای این کشور قدرت‌ساز است. این موضوع بروندادهای متفاوتی را با محوریت پرونده هسته ای ایران تولید می کند.»
دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود به نیروی تعیین‌کننده‌ای در سیاست جهانی تبدیل شده است. دیدارهای ژوئن ۲۰۲۵ با رهبران جهانی از جمله فریدریش مرتس و اعضای ناتو، چالش‌های جدیدی مانند تعرفه‌ها، روابط با پوتین و هزینه‌های دفاعی را به همراه دارد. ترامپ با رویکرد «اول آمریکا»، اتحادهای جهانی را دستخوش تغییر کرده و برخی منتقدان نگرانی‌هایی درباره تأثیر آن بر روابط متقابل دارند.
با این حال، دستیابی به توافقی که تمامی طرف‌ها از آن راضی باشند، کار آسانی نخواهد بود. چالش اصلی این است که ایران باید به‌طور موقت سطح غنی‌سازی خود را به ۳ درصد کاهش دهد و این کاهش باید در مدت‌زمانی معین صورت گیرد که هنوز در جریان مذاکرات باقی‌مانده است.
فریدریش مرتز، صدراعظم آلمان در دیدار رسمی روز پنجشنبه، ۱۵ خردادماه در کاخ سفید، در حرکتی کنایه‌آمیز، گواهی تولد پدربزرگ ترامپ را جلوی دوربین‌ها به او تقدیم کرد؛ پیامی نمادین که یادآور ریشه‌های آلمانی ترامپ بود. پدربزرگ دونالد ترامپ، فردریش، در سال ۱۸۶۹ در منطقه کالشتات در ایالت راینلاند-فالتس آلمان متولد شد. او در دهه ۱۸۸۰ میلادی، در دوران امپراتوری آلمان، به ایالات متحده مهاجرت کرد.
اسرائیل تحت رهبری نتانیاهو بارها ایران را به حمله به تأسیسات هسته‌ای تهدید کرده، اما هیچ‌گاه این تهدیدها به واقعیت تبدیل نشده‌اند. این تهدیدات بیشتر برای آماده‌سازی افکار عمومی و فشار به ایالات متحده بوده‌اند. نتانیاهو به‌دلیل عدم حمایت نظامی از سوی آمریکا، توانایی اجرای حمله واقعی را ندارد. در عمل، این اقدامات تنها به تقویت بودجه نظامی اسرائیل و بهبود تمرینات خلبانان منتهی شده است، بدون آنکه حمله‌ای صورت گیرد.
در ادامه دعوای ترامپ با دانشگاه هاروارد، دولت آمریکا باز هم محدودیت جدیدی برای این دانشگاه وضع کرد.
یک مهاجر گواتمالایی که از آمریکا اخراج شده بود، بار دیگر به آمریکا بازگشت.
سیاست خارجی ترامپ ترکیبی از واقع‌گرایی و آرمان‌گرایی گزینشی است. در حالی که ترامپ بر منافع اقتصادی و امنیتی ایالات متحده تأکید دارد، در مواقعی به‌ویژه در قبال اروپا، آرمان‌گرایی را به‌صورت ابزاری برای فشار بر دیگر کشورها به‌کار می‌گیرد. این رویکرد به‌ویژه در مواجهه با کشورهایی مانند آفریقای جنوبی و اروپا که مسائل حقوق بشری در آن‌ها مطرح است، خود را نشان می‌دهد. در نهایت، سیاست خارجی ترامپ به نوعی بین‌الملل‌گرایی با رویکرد ضد «بیدارگری» و لیبرالیسم فرهنگی است.
«ترامپ به شکل بی‌سابقه‌ای در حال تصفیه سازوکارهای امنیتی، نظامی و قضایی آمریکا از مخالفان سیاسی‌اش است. او در مسیر انتخاب مقامات کلیدی، معیار اصلی را «وفاداری شخصی» به خود قرار داده است نه توانمندی حرفه‌ای. چنین رفتاری می‌تواند استقلال نهادهای حیاتی را به خطر بیندازد و آمریکا را به سمت تمرکزی بی‌قاعده قدرت سوق دهد. اقدامی که از نظر بسیاری از تحلیلگران، نشانه‌ای از تمایل ترامپ به مدل‌های شبه‌اقتدارگرا است.»
