فعال رسانهای با بیان اینکه «قایقهای توپدار اسرائیلی یک نیروگاه برق در صنعا پایتخت یمن را که در کنترل حوثیهاست، هدف قرار داده و منفجر کردهاند»، نوشت: «یمن کشوری فقیر با زیرساختهای ضعیف است. مردم آن در نهایت عسرت و فشار زندگی میکنند.»
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۱۵ مطلب
فعال رسانهای با بیان اینکه «قایقهای توپدار اسرائیلی یک نیروگاه برق در صنعا پایتخت یمن را که در کنترل حوثیهاست، هدف قرار داده و منفجر کردهاند»، نوشت: «یمن کشوری فقیر با زیرساختهای ضعیف است. مردم آن در نهایت عسرت و فشار زندگی میکنند.»
یک فعال رسانهای به جای پیشنهاد خیرخواهانه شریعتمداری به رئیس دولت چهاردهم، وی را به پرهیز درگیر کردن کشور به کینه و نفرت و عداوت و خشونت و جنگ فراخواند.
آقای لاریجانی تا کنون مشخص نکرده است که آیا در صدد اعادهٔ نوع نظمی است که عملاً فروپاشیده و یا حفظ امنیت و منافع ایران در نظم در حال ظهور است.
«این همه تابوهای ممنوعه چرا ساخته شده است؟ تا زمانی که بحث امن و آزاد در بارۀ یک پدیده ممکن نباشد، خسارت پشت خسارت یک امر طبیعی است!»
«به نظر من، نتانیاهو در صدد به پا کردن آتش تازهای است. خود او به همراه نفتالی بنت، ابعاد و اهداف این آتش را تشریح کردهاند. به جای دعوا به هوش باشید!»
یک فعال رسانه کمبود منابع آبی در کشور را مادر تمام شرارتهای انسانی دانست و نوشت: «نگذارید این کشور در شرارت غرق شود!»
«مگر ستون «کیهان و خوانندگان» واقعاً تریبونی باز و آزاد برای اظهارنظر شهروندان است؟ حتی به فرض اینکه محتویات این ستون کاملاً ساختگی و خودنویس نباشد، واضح است که تا آنها از فیلتر سفت و سخت گردانندگان کیهان عبور نکنند، محال است امکانی برای نشر در آن ستون پیدا کنند! میگویید نه؟ امتحانش ساده است!»
قوۀ قضائیه و سازمان زندانها، میتواند ادعا کند که انتقال زندانیان سیاسی به زندان بزرگ تهران به دلیل حملۀ اسرائیل به زندان اوین، از روی ضرورت و اجبارِ شرایط بوده است. این ادعا قابل انکار نیست اما آیا دستگاه قضا به جای این انتقال سخت و طاقتفرسا، نمیتوانست به زندانیان مرخصی دهد؟ قاعدتاً میتوانست، اما نداد! چرا؟ با مرخصی آنها چه مشکل خاص سیاسی و امنیتی برای کشور پیش میآمد؟
احمد زیدآبادی درباره دگرگونی های پیرامون ایران هشدار داد.
فعال رسانه نوشت: «عباس عراقچی از بهبود روابط ایران و مصر تا مرز ازسرگیری روابط دیپلماتیک خبر داده است. برقراری رابطه با مصر در دهۀ نخست انقلاب «تابو» و «حرام» تلقی میشد، اما پس از آن تمایل به عادیسازی رابطه با قاهره در بین سران کشور ظاهر شد.»