در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۴۲ مطلب
استیو ویتکاف روز سه‌شنبه در اتاق بیضی کاخ سفید در حضور مقامات عالی‌رتبه آمریکا از جمله دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات متحده به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور خاورمیانه سوگند یاد کرد. ویتکاف همچنین هدایت تیم مذاکره کننده آمریکا در گفتگو‌ها با جمهوری اسلامی ایران را بر عهده دارد. او را همچنین به عنوان نماینده شخص ترامپ در رایزنی‌ها با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه می‌شناسند.
«حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه و اقیانوس هند و مذاکراتی که در جریان است، از نظر چالش‌ها یا مخاطراتی که برای امنیت ملی ما دارد، بیش از هر موضوعی شایسته بحث و گفت‌و‌گو است. البته "استقرار" یا به تعبیر بهتر "جابه‌جایی" اسکادران‌ها و ناوبر‌ها و نیرو‌ها و بمب‌افکن‌ها در نقاط مختلف جهان ضرورتاً به معنی به‌کار‌گیری نیست، بلکه شکل پیشرفته‌تری از مانور نظامی است. مانور‌های نظامی کشور‌ها ضرورتاً به جنگ منجر نمی‌شوند.»
نخست‌وزیر اسرائیل با بیان اینکه «بارها گفتم که ما چهره خاورمیانه را تغییر خواهیم داد و عملاً این کار را کردیم»، مدعی شد: «به لطف تصمیمات دولت من و پایداری‌مان توانستیم محور غزه، لبنان، سوریه و پایگاه‌های دیگر را از بین ببریم. ما دشمن خود را به خوبی می‌شناسیم. ما برای تضمین بقای اسرائیل تلاش می‌کنیم و تمام جبهه‌هایی را که از آنجا حملاتی علیه ما صورت می‌گیرد، از لبنان گرفته تا یمن هدف قرار می‌دهیم.»
مورگان اورتگاس، دیپلمات ارشد و چهره‌ای شناخته‌شده در دولت ترامپ، با ارتقاء به درجه «ناخدای دوم» در ذخیره نیروی دریایی آمریکا، بار دیگر توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. او با انتشار تصویری از مراسم سوگند رسمی‌اش در کنار دختر خردسالش، این لحظه را شگفت‌انگیز توصیف کرد.
بازگشت ترامپ به کاخ سفید ضربه‌ای جدی به اتحاد فراآتلانتیک وارد کرده و اعتماد اروپا به آمریکا را در زمینه امنیت، حمایت از اوکراین و نظم جهانی متزلزل ساخته است. همزمان، چرخش ترامپ به‌سوی روسیه و کاهش تمرکز اروپا بر خاورمیانه، نظم سنتی غرب را با بحران روبه‌رو کرده است. اروپا ناگزیر است در یک نظم جهانی چندقطبی، رویکردی مستقل‌تر و واقع‌گرایانه‌تر اتخاذ کند.
دونالد ترامپ با اعلام سفر احتمالی به خاورمیانه، در بحبوحه تشدید تنش‌های منطقه‌ای و جنگ اقتصادی جهانی، با چالش‌های جدی روبه‌روست. اختلافات عربی-اسرائیلی، رویکرد فشار حداکثری آمریکا بر ایران همزمان با سیاست تنش‌زدایی برخی کشور‌های خلیج فارس با تهران، تهدید گروه‌های تروریستی و رقابت ژئوپلیتیک میان آمریکا، روسیه و چین، همه سبب شده است تا چشم‌اندازهای جهانی مبهم به‌نظر برسند. در این شرایط، موفقیت دیپلماتیک ترامپ نیازمند راهبردی روشن است؛ اما اقدامات غیرقابل‌پیش‌بینی او، تحقق دستاوردهای ملموس وی را…
اما بزرگ‌ترین پرسش امروز خاورمیانه، درباره نقش آینده آمریکاست. نگاه‌ها به سوی دونالد ترامپ دوخته شده؛ همه خواهان حمایت آمریکا هستند و همه از این واهمه دارند که اگر رئیس‌جمهور آمریکا جانب رقیب‌شان را بگیرد، چه بر سرشان خواهد آمد.
دولت نتانیاهو با افزایش بودجه دفاعی و تشدید حملات نظامی، هدف جلب حمایت سیاسی داخلی و جلوگیری از پاسخگویی قانونی را دنبال کرده است. در این میان، اقدامات ترامپ در حمایت از سیاست‌های نظامی اسرائیل، تعهد واشنگتن به کاهش تنش‌های منطقه‌ای را زیر سؤال برده و آمریکا را به سوی درگیری‌های گسترده‌تر سوق داده است. در حالی که باید منافع ملی آمریکا اولویت داشته باشد، این رویکرد منابع و اهداف بلندمدت کشور را با خطر مواجه می‌کند.
ترامپ در پی بازآفرینی اقتصاد آمریکا به سبک دولت‌های نفت‌خیز خلیج فارس است؛ دولتی که بر توسعه انرژی، پروژه‌های بزرگ و سرمایه‌گذاری‌های جسورانه تکیه دارد. اتحاد او با عربستان سعودی، از گلف و هتل‌داری تا پروژه‌های فناورانه و سرمایه‌گذاری‌های کلان، نشان‌دهنده مدل تکنوکاپیتالیسم اقتدارگرایی است که ارزش‌های دموکراتیک را به حاشیه می‌راند. در این رویکرد، اگر چه وعده‌های اغراق‌آمیز و رفتار‌های بی‌ثبات ممکن است سودآور به نظر برسند، اما می‌توانند اعتماد سرمایه‌گذاران و زنجیره‌های تأمین را به خطر اندازند.
