نقد فیلم «مرد پشت بامی» (Roofman)
فیلم سینمایی «مرد پشت بامی» به جای ارائه روایتی عمیق از ماجرای دردناک واقعی، تبدیل به اثری سطحی شده که نه جذاب است و نه مخاطب را به فکر کردن وادار می‌کند.
فرارو- فیلم سینمایی «مرد پشت بامی» اولین بار در جشنواره فیلم تورنتو به نمایش درآمد. همچنین اکران آن اخیرا در سینماهای جهان آغاز شده است.
به گزارش فرارو، این فیلم درباره یک سارق شعبه‌های «مک دونالد» که در ظاهر باید داستانی پرتنش را به تصویر بکشد، در حالی که «مرد پشت بام» اثری کمدی که تلاش می‌کند با لحنی طنز روایتی متفاوت ارائه دهد. روایتی شکست خورده که به جای نگاه انسانی به ماجرا تلاشی برای توجیه‌دزدی‌ها است.
«جفری» افسر پیشین بازنشسته ارتش آمریکا در اواخر دهه 90 میلادی راه جدیدی را برای درآمد بیشتر پیدا کرده بود. او به مدت دو سال از طریق دریچه‌های کولر به شعبه‌های مختلف فست‌فودهای بزرگ نفوذ می‌کرد و آنجا را با اسلحه و تهدید غارت می‌کرد. در یکی از دزدی‌هایش بازداشت و به 45 سال زندان محکوم می‌شود.
«جفری» که از زندان خسته شده، با استفاده از مشاهدات غیبی‌اش نقشه فراری پیچیده از زندان طراحی می‌کند. او پس از گریختن به مدت 6 ماه درون یک فروشگاه پنهان می‌شود، جایی که خیلی زود عاشق یکی از کارکنانش به نام «لی» می‌شود. زنی که به تازگی از همسرش جدا شده و به تنهایی با فرزندانش زندگی می‌کند. رابطه «جفری» و «لی» ماجراهایی را رقم می‌زند که همه چیز را به هم می‌ریزد.
روایتی سطحی از در ژانر طنز از یک ماجرای واقعی
«مرد پشت بامی» با استفاده از لحن طنز و کمدی قصه را روایت می‌کند در حالی مخاطب دلیل بسیاری از اتفاقات و سرقت‌های «جفری» را نمی‌فهمد، چرا که به ظاهر او وضعیت مالی مناسبی برای زندگی داشته است. در حقیقت فیلم به جای پرداختن به لایه‌های عمیق داستان یک روایت سطحی از ماجرای واقعی نشان می‌دهد. همچنین فیلم با ظاهری زیبا و زبان طنز تلاش می‌کند اقدامات مجرمانه «جفری» را توجیه کند، چیزی که مخاطب انتظار آن را ندارد. چرا که به او حق نمی‌دهد برای حضور در جامعه و کسب ثروت بیشتر دزدی کند.
«مرد پشت بامی» در دورانی روایت می‌شود که آمریکا درگیر با افغانستان بود، جنگی که «جفری» یکی از آسیب دیدگانش بود و مجبور به بازنشستگی شده بود. با این حال او به جای اینکه نماینده این گروه از آسیب‌دیدگان جنگ باشد به یک ضد قهرمان تبدیل می‌شود که بیشتر شبیه به فیلم‌های کودکانه است.
در واقع فیلم از نمایش پرسش‌های جدی درباره فقر، عدالت و جنگ طفره می‌رود و حتی در همان نگاه سطحی که از خود ارائه می‌دهد، مخاطب را با خود همراه نمی‌کند. در نهایت «مرد پشت بامی» نه به دغدغه‌های اجتماعی می‌پردازد و نه مخاطب را می‌خنداند.
