دولت وحدت ملی و همایش مجلس و چند نکته قابل توجه

در حالی که طرح وحدت ملی حاشیه های بسیاری داشته است محمد علی ابطحی در وبسایت شخصی اش یادداشتی در این خصوص نوشته است:

مسأله­ی دولت وحدت ملی و همایش مجلس شورای اسلامی که در آن همه­ی نمایندگان ادوار دعوت شده بودند، جبهه­ی اصول­گرایان یک دست سابق را حسابی درهم ریخته است. در این مورد چند نکته­ی بامزه وجود دارد:

۱. دوستان آقای احمدی نژاد در رقابت با تیم آقای لاریجانی کلی مصاحبه کرده­اند و مطلب نوشته­اند که در این جلسه مخالفین نظام و انقلاب شرکت داشته­اند و رییس جمهور به این دلیل شرکت نکرده است.

خانم رجبی همسر معروف آقای الهام هم طبق رویه و سنت همیشگی فحش نامه­ی مفصلی مرقوم فرموده­اند و کلی در فضایل این کار معجزه­ی هزاره­ی سوم قلم فرسایی فرموده­اند. این در حالی است که بنا به گفته­ی منابع موثق در مجلس، آقای احمدی­نژاد نه تنها قرار بوده در جلسه شرکت کنند بلکه قصد سخنرانی هم داشته­اند.

صبح همان روز هم رادیو چند بار اعلام کرد که رییس جمهور در این نشست سخنرانی می­کند. بعضی­ها را هم می­شناسم که به همین دلیل شرکت نکردند. ظاهراً مجلس که تصمیم داشته فقط رؤسای مجلس سخنران باشند، با این پیشنهاد مخالفت کرده و به این دلیل رییس جمهور شرکت نکرده است.

باید این روایت درستی باشد؛ چون وقتی رییس دفتر مقام معظم رهبری که معمولاً به نمایندگی از ایشان در جلسات شرکت می­کند در جلسه بوده­اند و اعضای همراه آقای رییس جمهور مثل آقای الهام نیز در جلسه بوده­اند دلایل سیاسی که خانم الهام بر شمرده­اند درست نیست و بحث شرکت مخالفان دلیل عدم شرکت نبوده است. اگر اجازه­ی سخنرانی به آقای احمدی­نژاد می­دادند حتماً شرکت می­کردند و لابد کلی هم از این کار تعریف می­کردند.

۲. وقتی اصلاح طلبان کاندیدا برای ریاست جمهوری دارند و امکان رأی­آوری هم بنا به نظرسنجی­های متعدد دارند، طبیعی است که راه حل سوم یعنی رییس جمهوری غیر آقای احمدی نژاد و غیر اصلاح­طلب از سوی اصول­گرایان برای نیامدن کاندیدای اصلاح­طلب مطرح می­شود.

مبتکر این طرح هم در ابتدا آقای ناطق نوری بودند که حداقل من در جریانم که مستقیماً آن را با آقای خاتمی در میان گذاشته­اند و خبر آن هم به نوعی اعلام شد. این که بعداً از این طرح کنار کشیده­اند هم دلایل خاص خودش را دارد.

کاش کارگزاران هم در جلسه­ی حزبی خود این طرح را مورد قبول قرار نمی­دادند تا اصول­گرایان یا همه یک­پارچه پشت سر آقای احمدی­نژاد قرار گیرند و یا در برابر افکار عمومی که به نظر می­رسد خواستار تغییر در ریاست جمهوری آینده هستند، فرد دیگری را معرفی نمایند که در هر دو صورت شانس اصلاح­طلبان را برای پیروزی افزایش می­دهد.

۳. این که همیشه اصول­گرایان از وحدت حرف می­زدند و یک­دست بودن حاکمیت در سطوح اجرایی و قضایی و تقنینی را بزرگ­ترین دستاورد خود می­دانستند، امروز این طور از هم پاشیده و در برابر یکدیگر قرار گرفته­اند، از یک سو نشان می­دهد که باید همه­ی نیروها در کار اداره­ی کشور باشند و از سوی دیگر این که واقعاً بسیاری از اصول­گرایان نمی­توانند از عملکرد این دولت حمایت کنند و می­خواهند خود اپوزسیون احمدی­نژادی باشد که همه­شان در ابتدا با او همراه بودند.

این را جامعه نیز درک می­کند و به همین دلیل می­شود تأیید کرد که همایش مجلس هم یک کار انتخاباتی اصول­گرایان بوده است و اثری در به نفع آنان نخواهد داشت. چه خوب است که صادقانه همه­ی اصول­گرایان در انتخابات آینده پشت سر آقای احمدی­نژاد قرار گیرند تا با دو قطبی شدن انتخابات آینده نظر واقعی مردم مشخص شود.