همه ما کمتر و بیشتر به یک درد مبتلاییم. حداقل به بهانه فوتبال دشمنیهای جدید نسازید. این لعنتی آمده بود که رنگی به زندگی کسالتبارمان بپاشد و دو ساعت از رنجهای روزمره فارغمان کند. کاری نکنید که خودش به یک مصیبت بزرگتر تبدیل شود. عذابهای واقعی، به اندازه کافی روحمان را خراش میدهند. اگر قرار نیست فوتبال مرهم این مردم دردمند باشد، حداقل اجازه ندهید مثل نمک روی زخم آنها بپاشد