تورج رهنما، مترجم، شاعر و پژوهشگر پیشکسوت در ۸۷ سالگی درگذشت.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۳۸ مطلب
حدود ۴ هزار جلد کتاب شامل کتاب‌های خطی و نفیس در آن کتابخانه وجود داشت. متأسفانه کتاب‌های کتابخانه از بین رفت و ساختمان کتابخانه هم که فروخته شد و به جای آن ساختمان‌های دیگری ساختند، البته بخشی که بونصر شیبانی در آن دفن شده، همچنان باقی است، اما وضعیت مناسبی ندارد.
صائب تبریزی یکی از شاعران بزرگ دوره صفویه در ایران بود. او ملک الشعرای دربار شاه عباس دوم بود و سال‌های آخر عمر خود را در اصفهان گذراند و در همان جا درگذشت. آرامگاه او که در یک باغ سرسبز و بزرگ در کنار زاینده‌رود قرار دارد، از مکان‌های تاریخی محسوب می‌شود. آلبوم را ورق بزنید و چند عکس از این آرامگاه را ببینید که در روز‌های اخیر گرفته شده است.
علیرضا بدیع شاعر و ترانه‌سرا در برنامه «برمودا»ی کامران نجف زاده شعری خواند و گفت من با شعر ازدواج کردم.
میرفزونی استرآبادی هم سرگذشت جالبی دارد و با اینکه «فزونی» تخلّص می‌کرده، یک تخته‌اش کم بوده: سرگشته به وادی مجذوبی و مجنونی، میر محمد فزونی، سیدزاده‌ای بود در کمال حسن صفا و ادراک از استرآباد. در بدایت حال به درس و بحث و کسب علوم اشتغال داشت. قضا را جذبه‌ای به وی رخ نمود.
مایکل لانگلی، شاعر برجسته‌ی ایرلند شمالی پس از سال‌ها فعالیت درخشان در عرصه‌ی شعر در سن ۸۵ سالگی درگذشت.
روستای پاژ، زادگاه ابوالقاسم فردوسی، شاعر بلندآوازه و خالق شاهنامه، در ۱۵ کیلومتری شمال شرق مشهد و در تقاطع جاده‌های منتهی به کلات و سد کارده قرار دارد. این روستا با پیشینه‌ای که به بیش از چهار قرن قبل از دوران فردوسی بازمی‌گردد، از نظر تاریخی و فرهنگی دارای جایگاهی ویژه است. پاژ نه تنها به عنوان زادگاه یکی از بزرگ‌ترین شاعران ایران، بلکه به عنوان نمادی از هویت ملی و فرهنگی ایرانیان شناخته می‌شود. با این حال، علیرغم پتانسیل بالای این روستا در جذب گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ و ادبیات،…
پدرم مردی روشن‌فکر و فرهنگ‌دوست بود. از من خواست که زبان انگلیسی بیاموزم، به مدرسه‌ی آمریکایی‌ها رفتم. در واقع من اولین ایرانی بودم که در این مدرسه به تحصیل پرداختم.
شهرت احمد شاملو نه تنها به خاطر شعر‌های نو و عامیانه‌اش است، بلکه او با الهام از نیما یوشیج و تلفیق قالب‌های سنتی با نوآوری، سبک تازه‌ای به ادبیات فارسی بخشید. شعر شاملو، تا دهه ۶۰ خورشیدی، آکنده از نیش و نقد قدرت و سرود‌های ستایش‌گر مبارزان بود؛ شعری که با هر واژه‌اش، چکشی بر دیوار‌های استبداد می‌کوبید. پس از این دهه، اگرچه این نگاه همچنان در اشعار او تداوم یافت، اما رنگی پخته‌تر و کمتر شعاری به خود گرفت.
فروغ فرخزاد، ستاره درخشانی بود که زود خاموش شد. زندگی کوتاه، اما پربار او، آینه‌ای تمام‌نما از احساسات لطیف و درد‌های عمیق انسان است. او عشق‌های پرشور و شکست‌خورده‌ای را تجربه کرد و با مشکلات اجتماعی بسیاری دست و پنجه نرم کرد. اما با همه این سختی‌ها، او هرگز از شعر گفتن دست برنداشت.
