در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۲۷ مطلب
عبدالملکیان درباره آغاز علاقه‌اش به شعر نیز توضیح داد: «از هشت، نه سالگی با شعر مواجه شدم. بیش از آنکه محتوای مشخصی در یادم بماند، احساس کردم دلم لرزیده و تعادلم بشه‌هم خورده است. بعدها به این نتیجه رسیدم که شعر معشوقه‌ای است حسود؛ به این معنا که اگر شاعر آن را برای چیز دیگری بخواهد –جایگاه، شهرت، یا منفعت– شعر او را ترک می‌کند. شعر، یکسره توجه و انرژی شاعر را می‌طلبد.»
گزارش‌ها حاکی از آن است که وضعیت سلامت ایرج جنتی عطایی در شرایط مطلوبی نیست.
ملک الشعرای بهار شش دوره نمایندهٔ مجلس شد و سال‌ها استاد دورهٔ دکتری ادبیات دانشسرای عالی و دانشکدهٔ ادبیات بود. به علت پیوستن به مشروطه‌طلبان و آزادی‌خواهان چند بار تبعید و زندانی شد.
تورج نگهبان شاعر «ای ایران ایران» از علاقه خود به وطن می گوید. او تا سال ۷۲ در ایران زندگی کرد و مرداد ۸۷ دور از وطن، بدرود حیات گفت.
«این خانه رنگ و بوی شعر و ادبیات دارد بنابراین شایسته است در همین مسیر و برای رونق ادبیات ایران استفاده شود. آغاز به‌کار خانه ادبیات بهار با همین رویکرد است، این گشایش را به دوستداران شعر و ادبیات و به خصوص به دانشجویان جوان این رشته تبریک می‌گویم.»
راضی فیصلی، شاعر برجسته شعر آیینی عربی اهل‌بیت (ع) در جنوب کشور استان خوزستان دارفانی را وداع گفت.
مریم حیدرزاده، شاعر و ترانه‌سرا، از رد پیشنهاد بازی در فیلمی از ایرج قادری به‌دلیل حفظ احساسات شریک زندگی‌اش خبر داد؛ نقشی که قرار بود در آن مقابل محمدرضا گلزار بازی کند.
احمدی زمانی اولین کتاب خود را منتشر کرد که شعر نیمایی و سنتی تبدیل به یک وسیله برای بیان مخالفت‌ها و موافقت‌های سیاسی در جامعه شده بود.
این نظریه در فلسفه نوافلاطونی اعصار نخست اسلامی تحول بیشتری می‌یابد. در این فلسفه، عالم و موجوداتش از یک اتصال وجودی برخوردار هستند. هر موجودی در طول موجود دیگر است و کمال آن محسوب می‌شود. بنابراین، هر موجودی در یک «سفر وجودی» از طریق تعقل یا تهذیب از پایین‌ترین مراتب عالم به مراتب بالاتر عالم بازگشته و این سیر را ادامه می‌دهد تا در نهایت به مبداء عالم وصل شود.
در شب ۲۵ اردیبهشت ماه، آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی در توس با نورپردازی ویژه روشن شد. ۲۵ اردیبهشت، روز بزرگداشت ابوالقاسم منصور بن حسن طوسی متخلص به فردوسی، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سراینده شاهنامه است. شاهنامه بزرگ‌ترین منظومه حماسی فارسی و نماد شکوه و هویت ملی ایران است. او را «حکیم سخن» و «حکیم توس» نیز خوانده‌اند و نامش در تاریخ ادب پارسی به‌عنوان شاعری که هویت ملی ایران را پاس داشت، می‌درخشد.
