«به نظر میرسید مهمترین ساحت فقه معاصر را باید «فقه حکمرانی» بدانیم. حکمرانی فرایند تصمیمگیری در ساحتهای سیاستگذاری، قانونگذاری، تقنین، روابط و نظارت و ارزیابی برای تغییر وضع موجود را شامل میشود.»
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۹ مطلب
«به نظر میرسید مهمترین ساحت فقه معاصر را باید «فقه حکمرانی» بدانیم. حکمرانی فرایند تصمیمگیری در ساحتهای سیاستگذاری، قانونگذاری، تقنین، روابط و نظارت و ارزیابی برای تغییر وضع موجود را شامل میشود.»
سراج ضمن اینکه تاکید دارد که موافق رفع فیلترینگ است، معتقد است اگر فیلترینگ قانون است باید همه تمکین کنند، نکتهای که رشیدی کوچی نمیپذیرد و معتقد است فیلترینگ اساسا تصمیم شورایعالی فضای مجازی و شورایعالی امنیت ملی بوده و قانونی وجود ندارد. جلال رشیدی کوچی بر این باور بود یک جناح در مقابل رفع فیلترینگ ایستادگی کرده و زور پزشکیان به حل و فصل آن نمیرسد، سراج اما میگوید عقلا تصمیم گرفتند که فضای مجازی فیلتر باشد.
خسرو نوشیروان یا انوشیروان، بیستوسومین پادشاه ساسانی در بین ۴۱ پادشاه این سلسله بود. در مجموع اهالی موسیقی جایگاه در خوری در عصر ساسانیان داشتند و در دوران هفت پادشاه نیز رفعت جایگاه ویژهای پیدا کردند.
تکیه بر آمار و ارقام و ترسیم چشم انداز، تنها زمانی میسر است که برنامهای روشن و مشخص و به ویژه گفتمانی عینی مطرح باشد و اغلب افراد، چه افکار عمومی و چه کارشناسان و متخصصان امر، از کلیت آن مطلع باشند.
خانیکی گفت: ظرفیتهای معنوی جامعه در سطوح رسمی رو به کاهش، ولی در لایههای زیرین جامعه رو به افزایش است؛ جامعه ایران، به لحاظ اجتماعی، «همپذیرتر» از گذشته شده است. البته مداخلههای سیاسی نه تنها این همپذیری را به رسمیت نشناخته و تقویت نکرده، بلکه شاهد پولاریزاسیون و قطببندی کردنهای بیشتر در حوزه سیاست هستیم.
برخی ناظران و تحلیلگران معتقدند که غرب در شرایط کنونی، به دنبال تکرار راهبردهای تقابلی پیشینِ خود در رابطه با شوروری، این مرتبه علیه ایران است. در واقع، جهان غرب با شناسایی این نکته که ایران نیز همچون شوروی از چالش "توسعه نامتوازن" رنج میبرد، سعی در تکرار یک تجربه تاریخی در زمینه مواجهه خود با یک نظام سیاسی مخالف با هژمونی غرب و به طور خاص آمریکا دارد. رویکردی که البته اکنون نمودهای عینی و عملیاتی خود را نیز علیه تهران به نمایش میگذارد.
در جنگ ترکیبی پیاده نظام قدرت نرم، توئیتزن و نویسنده و گوینده و شاعر و توپخانه رسانه ماست که به فضل الهی در این بخش هم موفق خواهیم شد.
نگاهی به نقدهایی که علیه دولت روحانی میکردید و وعدههایی که میدادید، بیندازید، ماجرا روشن خواهد شد. کافی است سری به توییتر بزنید؛ تازه در آن زمان از مصونیت هم برخوردار بودید و کسی نمیتوانست بگوید بالای چشم شما ابروست و فراتر از نقد، چوب هم لای چرخ میگذاشتید، آنهم چه چوبی! حالا که خوشبختانه به هر دلیلی کسی یا جرات چنین کارهایی را ندارد یا آنقدر انصاف دارند که چنین رفتاری را پیشه نکنند. با این مقدمه بد نیست که به برخی از آن رفتارها اشاره شود. اول مساله ارزپاشی و فروش ارز فردایی و تثبیت…
از ضرورت اجرایی سازی جراحی در اقتصاد ایران سخن گفته شده و یا ایجاد نظم در بازارهای مالی کشور مورد تاکید قرار گرفته و در عین حال طرحهایی نظیر مولدسازی داراییهای دولتی مطرح شده است. وقتی به اغلب این ابتکارها مینگریم یک نکته کاملا روشن میشود و آن این است که عمده حرکتها در قالب طرحهای مذکور، واکنشی و نه فعالانه، و صرفا در پاسخ به چالشها و بحرانهای اقتصادی جاری کشور ارائه شدهاند.
عباس عبدی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا دولت اصرار بر گرفتن تصمیماتی دارد که به باور متخصصان نه تنها فایدهای برای حل بحرانها ندارد بلکه بر انباشت نارضایتیها میافزاید، گفت: «به نظرم این شیوه مواجهه با مشکلات جامعه ریشه در نگرش مدیریت سنتی و غیر علمی دارد. آنان همیشه گمان میکنند که با محدودیت میتوان مشکلات را حل کرد. این ذهنیت در جامعه هم هست مثلا خیلیها گمان دارند که با افزایش مجازات و اعدام میتوان جرم را کاهش داد. در حالی که راه اصلی در جای دیگری است.»