در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۹۰۸ مطلب
این جماعت کسانی هستند که مخالفان خود را با برچسب غرب‌زده و خودباخته در برابر غرب متهم می‌کنند، ولی هم‌زمان ترامپ را منجی خود می‌دانند. اتفاقاً درست هم فکر می‌کنند، ترامپ منجی آنان است. فقط باید دست‌مریزادی به اراده‌ای گفت که شر او را از سر بشریت کم کرد.
اصولگرایان نه یک اتوبوس دوطبقه بلکه درمجموع حتی دو گزینه را هم روی میز ندارند که مثلا از میان آن‌ها دست به انتخاب بزنند؛ تکلیف‌شان روشن است و همین است که هست؛ سعید جلیلی، کاندیدای اول و آخر جناح راست است برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰!
یک فعال سیاسی اصولگرا درباره ابهامات پرونده اکبر طبری گفت: اگر بخواهیم ایرادی به قوه قضاییه بگیریم، این است که با وجود اینکه فساد آقای طبری سازماندهی شده بوده و شخصا انتظار حکم اعدام برای او داشتم، چرا حکم اعدام صادر نشد. البته هنوز پرونده‌هایی علیه او باز است و به همه پرونده‌ها رسیدگی نشده است.
اصولگرایان حاکم در همه زمینه‌ها دنبال سواری مجازی هستند. در قانون‌نویسی، چون مساله خیلی روشن است با مشکل مواجه می‌شوند ولی در اقتصاد و سیاست و فرهنگ و سیاست خارجی این رفتارشان بیش از گذشته دیده می‌شود. فقط مشکل این است که پایان این سیاست هم خوردن چوب است و هم پیاز و البته باید پول آن را نیز پرداخت کنند!
این‌طور که مشخص است کسی برای مصوبات مهم اقتصادی توجهی به اقتصادخوانده عضو کمیسیون برنامه و بودجه نمی‌کند؛ تا جایی که مجلس تا اینجا دو طرح با بار مالی به تصویب رسانده بدون اینکه به منبع تأمین مالی آن توجه کند و همین صدای این اقتصادخوانده مجلس را درآورده بود.
محمد هاشمی: تجربه‌ای که بنده از مذاکره دارم این است که مقام معظم رهبری به سعید جلیلی به‌عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی، اجازه مذاکره داده بودند و استراتژی را نیز برد-برد تعیین کرده بودند به بیانی مسئله، برد-برد در مذاکره را، رهبری تعیین کردند و بعدها، دولت روحانی، آن را ادامه داد، منشأ اصلی آن جلیلی بود که می‌خواست مذاکره کند. در زمان مذاکره جلیلی حضور نداشتیم، اما براساس اخبار و رسانه‌ها، از آن مذاکرات، تقریبا هیچ حاصلی نصیب کشور نشد
با تغییر گفتمان انتخابات از اقتصاد به دیپلماسی دوباره نام چهره‌های مهم این عرصه در ایران به میان آمده است. یکی محمد‌جواد ظریف مرد شماره یک دیپلماسی در دولت حسن روحانی است که سابقه به دست آوردن برجام را در کارنامه خود دارد، دیگری سعید جلیلی چهره دیپلماتیک مخالفان دولت و البته نفر سوم، یعنی علی لاریجانی به عنوان نماینده جریان میانه‌رو و شاید حتی طیفی از اصلاح‌طلبان؛ بوده است.
اگر دولت روحانی این‌چنین بی‌حفاظ و بی سپر در برابر مخالفان مانده از آن روست که با «مردمی عاریه‌ای» روی کار آمده است؛ مردمی عاریه‌ای ساخته‌وپرداخته اصلاح‌طلبان و دیگر جناح‌های غیررسمی داخل کشور. مردم عاریه‌ای به‌هیچ‌رو به کار هیچ‌کس نمی‌آید. دولت روحانی این فرضیه را اثبات کرد که اگر دولتی باید، مردمی هم باید، و دل بستن به مردم و حامیانِ عاریه‌ای عاقبتی ندارد.
محمود صادقی نماینده اصلاح‌طلب مردم تهران در مجلس دهم: «فاجعه بزرگ این است که ساختمان قبلی مجلس در دوره مشروطه به ستاد انتخاباتی تبدیل شده است. نماینده‌ای که یک کرسی مجلس را اشغال کرده، اگر قدر آن کرسی را نداند و همه هم و غم خودش را صرف رشد و ارتقای نقش آن جایگاه کند، در درجه نخست به مجلس آسیب می‌رسد و اتفاقا نتیجه معکوس نیز خواهد داشت و تاثیری در اعتماد‌سازی برای انتخابات آتی هم ندارد.»
اینکه مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در حکم قانون است و عملا نیازی به تصویب دوباره همان‌ها در مجلس برای قانونی شدن موضوع حجاب وجود ندارد، به کنار، اما پرسش آن است که به فرض تحقق این مهم و دوباره‌کاری نمایندگان مجلس یازدهم، پارلمان چطور قرار است بر عملکرد نهادهایی، چون صداوسیما، ستاد ائمه جمعه، سپاه، نیروی انتظامی و نهادهایی از این دست که هر کدام در موضوع حجاب وظایفی را برعهده دارند، نظارت کند؟!
