در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۹۰۶ مطلب
هریک از طیف‌های اصولگرایی به استثنای برخی از چهره‌های سنتی، اما فاصله‌دارِ آن‌ها با شاکلۀ اصلی قدرت، هر کدام می‌کوشند تا خود را نسبت به رقبای جدیدشان، نامنعطف‌تر و با «خلوص انقلابی» بیشتر نشان دهند و بدین‌وسیله دلِ نیرو‌های اصطلاحاً «پا به رکاب» و «سوپرانقلابی» را به دست آورند.
اتاق فکر انحرافی، فراتر از وزارت کشور است و بخش‌های وسیعی از دولت، مجلس و فضای مدیریتی را شامل می‌شود. جریان انحرافی قصد داشته و دارد که با مدیریت رخداد‌ها به تخریب نمایندگان و مجلس بپردازند تا مجلس بعدی به مجلسی کاملا وکیل الدوله بدل شود. غلامرضا در شرایطی که قانونا زیر دست وزیر کشور است، حتی خودش را ملزم به تمکین از مقام مافوق خود نمی‌دانست و با محافلی خارج از وزارت کشور هماهنگ بود.
در تاریخ معاصر ایران هم نسل‌های قبل به خاطر ندارند برای مجالس فرمایشی عصر پهلوی دوم بعد از ۲۸ مرداد تبلیغ خاصی صورت پذیرفته باشد و اساسا بسیاری از مردم نمایندگان خود را نمی‌شناختند. امام خمینی در نطق ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ به این موضوع اشاره کرد و گفت اگر دست این نماینده‌ها را بگیریم و به حوزه‌های انتخابیه شان ببریم مردم آن‌ها را نمی‌شناسند.
اگر فردا روزی جوانی ساده دل تحت تاثیر حرف‌های شما برداشت و گلوله‌ای خالی کرد توی سر فلان کسی که شما او را متهم به اخلال در اقتصاد انقلابی می‌دانید هیچ کس مقصر نیست جز شما. اگر فردا روزی جمعی جوان ساده لوح حرف‌های شما را جدی گرفتند و خواستند در این مملکت ترور و مبارزه مسلحانه راه بیندازند فقط و فقط باید گریبان شما را گرفت.
محمد مهاجری نوشت: سال ۸۸ برای بسیاری از نخبگان حتی در جریان اصولگرا مشهود بود که دولت احمدی‌نژاد دچار سوءتدبیر و ضعف عملکرد است و با وجود پول‌پاشی‌هایی که انجام داده ممکن است، سقوط کند. این تحلیل البته در رسانه‌ها فرصت بازتاب پیدا نکرد، اما در محافل مطرح می‌شد.
محمد مهاجری گفت: اتفاقات ۱۴۰۱ آتش زیر خاکستر را شعله‌ور کرد. آن آتش اصلا مهسا امینی و اغتشاشات خیابانی نیست، بلکه موضوع اصلی بی‌اعتمادی مردم است. آن آتش با موضوع مهسا «گُر» و به قولی «الو» گرفت. بخش بزرگی از جامعه ما به هیچ یک از قوا اعتمادی ندارد. در واقع مردم اعتماد خودشان را به بیشتر دستگاه‌های حکومتی از دست داده اند. این بی‌اعتمادی حضور مردم در انتخابات را کمرنگ می‌کند.
در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری دوره سیزدهم به‌رغم اینکه‌عدم احراز صلاحیت‌ها به‌صورت گسترده‌ای صورت گرفته بود، نقش تعدادی از بزرگان و شخصیت‌های برجسته اصولگرا در اجماع روی ابراهیم رئیسی و رسیدن او به ریاست دولت تاثیرگذار بوده است اما نگاهی به مواضع این روزهای آن‌ها نشان می‌دهد که یا در مقام انتقاد از دولت برآمده‌اند و یا سیاست سکوت را انتخاب کرده‌اند.
تهدید چهار سال پیش رائفی‌پور حالا به عرصه ظهور و بروز رسیده است. تهدیدی که می‌تواند مقدمه راهی باشد تا چهره‌ای مثل رائفی‌پور در جایگاهی قرار بگیرد که روزگاری محمدرضا باهنر و غلامعلی حدادعادل در آن بودند و دور از ذهن نیست گروه‌هایی که شرکت در انتخابات را همواره در دستورکار دارند، لیست مورد تایید رائفی‌پور برای انتخابات را روی برگه‌های رای بنویسند.
کوشکی اظهار کرد: متاسفانه فضای مجازی مانند اینستاگرام در کشور ما قانون‌مند نیست و مکانی برای یافتن نیرو‌هایی شده که تبدیل به تروریست می‌شوند، در واقع به راحتی می‌توانند افراد مورد نظر خود را پیدا کرده و با آن‌ها ارتباط بگیرند و دیگر نیازی نیست با افسران اطلاعاتی صهیونیستی و اروپایی دیدار حضوری داشته باشند.
این رویکرد رسانه‌ای دست‌اندرکاران فتنه قبل از هر چیز نشانگر یک واقعیت مهم است و آن ورشکستی و تهیدستی سران طیف متبوع‌شان پس از ارتکاب خیانت‌های پیاپی است وگرنه دلیلی ندارد که یک جریان سیاسی حضور افراد متفاوت در مراسم تشییع یک شخصیت را حمل بر همنشینی تدبیرگران و کنار گذاشتن رقابت و درپیش گرفتن رفاقت (؟!) تعبیر کنند.
