در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۴۴ مطلب
وقتی طبقه محروم افزایش پیدا کند، میزان تقاضا در جامعه کاهش پیدا می‌کند؛ چرا که طبقه محروم نمی‌تواند خرید کند و تقاضا‌ها محدود به نیاز‌های اساسی می‌شود. این نیاز‌های اساسی معمولا تعداد کمی از کالا‌ها را شامل می‌شود؛ بنابراین تقاضا کاهش پیدا می‌کند و همین موضوع هم زمینه ساز رشد رکود در کشور می‌شود. به اعتقاد من مسئولان باید این شکاف طبقاتی را بسیار جدی گرفته و برای تامین کسری بودجه از مخارج کشور بکاهند و برای کسب درآمد‌ها، منابع متفاوتی را نسبت به منابع سنتی همیشگی انتخاب کنند؛ چرا که اولین…
یک اقتصاددان، گفت: در این چرخه رکودی، به موازات هر شوک نرخ ارزی که وارد می‌شود شاهد افزایش قیمت‌ها می‌شویم، بنابراین با افزایش قیمت کالا‌ها و خدمات مورد نیاز جامعه، بخش‌هایی از جمعیت قادر به خرید نخواهند بود.
«اغنیا برای کمک به جامعه راه‌های زیادی دارند که اتفاقاً رفع فقر لزوماً جزء آن نیست. اغنیا با سرمایه‌گذاری و تولید و رشد اقتصادی و پرداخت مالیات باید به رفع فقر از جامعه بپردازند و نه با صدقه دادن و گداپروری. البته که اگر جایی فقیر باشد، باید کمک کرد؛ ولی از اساس و مطابق قانون اساسی این وظیفه دولت است که فقر را از طریق شیوه‌های مذکور در دو اصل فوق رفع کند و نه وظیفه اخلاقی اغنیا. عزت‌نفس مردم را آویزان اخلاق صدقه دادن اغنیا نمی‌کنند.»
سرپرست مرکز مطالعات و اطلاعات رفاه ایرانیان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، گفت: ما داده‌های خود را به هوش مصنوعی نیز عرضه کردیم و در این حوزه با سازمان برنامه و بودجه و بانک مرکزی نیز همکاری داریم.
یک اقثتصاددان، گفت: اکنون شرایطی را تجربه می‌کنیم که حتی در درون ساختار قدرت هم نارضایتی بسیار شدید وجود دارد، اما مهم این است که ما قادر باشیم کانون‌های اصلی مشکلمان را شناسایی کنیم.
اگر هزینه‌های درمانی یک خانوار بیش از ۴۰درصد از توان پرداخت آن باشد، این هزینه‌ها به‌عنوان هزینه کمرشکن محسوب می‌شوند. در این راستا سه روش مختلف برای محاسبه این هزینه‌ها تعریف شده است. مهم‌ترین معیار این است که اگر یک خانوار بیش از ۴۰درصد از ظرفیت پرداخت خود را برای سلامت هزینه کند، به‌عنوان خانواری که تحت فشار هزینه‌های کمرشکن قرار دارد، شناخته می‌شود.
به گفته یرواند آبراهامیان، کارگران ساختمانی، دستفروشان و کارکنان کارخانه‌های کوچک نه تنها از برنامه‌های رفاهی محروم بودند، بلکه فقر آنان در دل شهر‌ها شکلی مدرن به خود گرفته بود. این توده‌های میلیونی، که بیشترشان از روستا‌ها به شهر رانده شده بودند، در زاغه‌ها و حلبی‌آباد‌های حاشیه‌ای ساکن شدند و به پرولتاریای بی‌ریشه بدل گشتند.
«مسئله مرکزی فیلم نسبت فقر و اخلاق است، اما فیلمساز نه آدم‌های فقیر را لگدمال کرده و نه به ورطه شعار و نصیحت افتاده است. شروع فیلم چندان امیدوارکننده نیست. صحنه افتتاحیه اضافی است و نما‌های بسته اولیه به‌شدت تو ذوق می‌زند. اما هر چه فیلم جلوتر می‌رود بهتر می‌شود و جان می‌گیرد به‌ویژه وقتی شب اول می‌گذرد و با برآمدن روز، نما‌ها بازتر می‌شوند و قاب‌های مناسب‌تری برای یک فیلم جاده‌ای بسته می‌شود.»
در گفتگوی فرماندار سابق خرمشهر و جانباز جنگ تحمیلی در یک برنامه تلویزیونی آمده است: «وقتی که ماجرای دانش‌آموزی را که در یک طرحی در مدرسه که آنان را مهمان کباب کوبیده کردیم و دیدیم او یکی را می‌خورد و دیگری را در جیبش می‌گذارد. وقتی دلیل کارش را پرسیدند او گفت که خواهری دارم که تابه‌حال کباب نخورده است، برای آقای دکتر الهام تعریف کردم، وی مثل ابر بهاری گریه کرد. گفتم آقای دکتر به اندازه کافی گریه‌کن داریم، مردم کار می‌خواهند.»
براساس آمارهای تماس‌های مردمی ساماندهی «خانواده‌های بی‌خانمان» یکی از موضوعات پرتکرار شهروندان تهرانی بوده است. پیش از این ساماندهی «کارتن خواب‌ها و افراد بی‌خانمان» موضوع پیام‌های مردمی دراین حوزه بود که نشان می‌دهد تعداد تماس‌های مردمی برای رسیدگی به وضعیت خانواده‌های بی‌خانمان بیشتر شده است. این گزارش‌ها از تیرماه به روز نشده و نمی‌توان در خصوص ادامه این روند اظهارنظر کرد.
