در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۷۳۲ مطلب
دونالد ترامپ وعده پایان جنگ اوکراین را می‌دهد، اما رویکردش در قبال روسیه تفاوتی با سیاست‌های شکست‌خورده پیشینیان ندارد: تکرار تحریم‌های تدریجی که بیشتر به مردم عادی آسیب می‌زند تا نخبگان. پوتین، دیدار با ترامپ را نمایش پیروزی می‌داند. شروط صلح مسکو شامل الحاق سرزمین، توقف کمک‌های غرب و تغییر رهبری اوکراین است؛ شروطی که زلنسکی رد می‌کند. هر آتش‌بس موقت می‌تواند فرصتی برای تجدید قوای روسیه باشد. بدون تهدید شکست نظامی، پوتین جنگ را بی‌پایان ادامه می‌دهد؛ جنگی که ممکن است مانند جنگ پتر کبیر دهه‌ها…
به دستور دونالد ترامپ، ۸۰۰ نیروی گارد ملی برای مقابله با آنچه او جرائم خارج از کنترل در واشنگتن می‌خواند، به خیابان‌های پایتخت اعزام و کنترل موقت اداره پلیس شهر به دولت فدرال واگذار شد.
پس از ماه‌ها بن‌بست تجاری، ترامپ تعرفه واردات از هند را ابتدا ۲۵ و سپس ۵۰ درصد اعلام کرد و هم‌زمان توافقی با پاکستان بست؛ اقدامی که تنش را تشدید کرد. بهانه رسمی، روابط نفتی و تسلیحاتی هند با روسیه بود، اما دلخوری شخصی ترامپ و فشار جناح‌های ضد مهاجرت و مخالف حمایت‌گرایی نیز مؤثر بود. مودی میان حفظ بازار آمریکا و پایگاه کشاورزان داخلی گرفتار است و احتمالاً خرید نفت روسیه را کاهش می‌دهد. این بحران، روابط استراتژیک واشنگتن و دهلی‌نو را در معرض آسیب جدی قرار داده است.
تصمیم ترامپ برای اعزام مجدد نیروهای گارد ملی بار دیگر موجی از اعتراض‌ها را در پی داشته است.
دونالد ترامپ از توافق صلح تاریخی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر قره‌باغ خبر داد؛ توافقی که با حمایت آمریکا و ترکیه، نفوذ واشنگتن را در قفقاز جنوبی تقویت و نقش روسیه و ایران را تضعیف می‌کند. محور اصلی آن «کریدور زنگزور» است که با اتصال باکو به نخجوان، مسیر ایران به ارمنستان و روسیه را قطع می‌کند. این طرح پیامدهای ژئوپلیتیکی گسترده برای تهران، مسکو و حتی پکن دارد و بخشی از راهبرد آمریکا برای نفوذ به آسیای میانه است.
حمله هوایی ۲۰۲۵ آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، که با ادعای مهار تهدید انجام شد، نه‌تنها ثبات نیاورد بلکه تنش‌ها و بی‌اعتمادی را تشدید کرد. این اقدام، دیپلماسی را به حاشیه راند، گروه‌های مقاومت را تقویت کرد و رقابت تسلیحاتی را برانگیخت. منتقدان آن را بخشی از الگوی «صلح از مسیر جنگ» می‌دانند که به سود صنایع نظامی و به زیان صلح پایدار است. تداوم این رویکرد، ریسک تشدید درگیری و فرسایش نظم جهانی را افزایش می‌دهد.
نشست آتی ترامپ و پوتین در آلاسکا یادآور توافق مونیخ است؛ جایی که بدون حضور ذی‌نفع اصلی، سرنوشتش رقم خورد. نگرانی‌ها درباره «معاوضه سرزمینی» اوکراین با روسیه بالا گرفته و بدترین سناریو، تحمیل توافقی به کی‌یف است که آن را تضعیف و منزوی کند. تحلیل‌ها نشان می‌دهد اوکراین در میدان در حال فرسایش است و حفظ استقلال و دموکراسی، حتی با واگذاری عملی بخشی از خاک، شاید تنها راه‌حل واقع‌بینانه باشد.
گزارش فارن‌پالیسی هشدار می‌دهد که اسرائیل احتمالاً پیش از دسامبر، حتی در اواخر اوت، دور دوم نبرد مستقیم با ایران را آغاز کند. تل‌آویو در جنگ ژوئن نتوانست اهداف اصلی خود شامل کشاندن آمریکا به جنگ تمام‌عیار و تبدیل ایران به «سوریه دوم» را محقق کند. حملات، به‌جای فروپاشی، انسجام داخلی ایران را تقویت کرد. اسرائیل نگران بازسازی سریع توان موشکی و دفاعی تهران است اما ورود آمریکا به انتخابات و تردید ترامپ میان مشارکت کامل یا عقب‌نشینی، محاسبات تل‌آویو را پیچیده کرده است.
دونالد ترامپ پس از ضرب‌الاجل بی‌نتیجه به پوتین، نشست ۱۵ اوت در آلاسکا را اعلام کرد. پوتین پیش از آن آتش‌بس محدود هوایی و دریایی را پیشنهاد داد، اما در مذاکرات با نماینده ترامپ، توقف جنگ را به عقب‌نشینی اوکراین از دونتسک و لوهانسک مشروط کرد؛ پیشنهادی که زلنسکی رد کرد. اختلافات داخلی در دولت ترامپ، پیشروی کند روسیه، بحران مالی کرملین و تنش‌های داخلی اوکراین، چشم‌انداز صلح را مبهم کرده است
