در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۰۰ مطلب
«شما را به خدا احتیاط و حزم بیدلیل را کنار بگذارید و در نخستین فرصت، سوار هواپیما شوید و به سوی وطن پرواز کنید. این سرزمین سهم شماست. اینجا خانهٔ پدری شماست. نیاکان شما در این خاک خفتهاند. غم غربت را رها کنید و بیبیم، بیهراس به خانهٔ خود پا بگذارید. ایران و مردمش مشتاق و منتظر شمایند.»
زیدآبادی نوشت: پرسش این است که چرا اظهارنظر فردی مثل علی مطهری که ادعایش مورد استناد ترامپ قرار گرفته است، از سوی رسانههای امنیتی تقبیح و سزاوار تعقیب قضایی شمرده میشود اما تهدید کیهان علیه گروسی که بهترین سوژه را در اختیار کارزار تبلیغاتی محافل غربی قرار داده است، به عنوان امری عادی مورد بیاعتنایی قرار میگیرد؟
زیدآبادی نوشت: دولت چپ میانۀ استرالیا در حالی روابط کشورش با تهران را دستخوش تلاطمی بیسابقه کرده که طی هفتههای اخیر، روابطش با دولت بنیامین نتانیاهو نخستوزیر اسرائیل به طرز فزایندهای رو به تشنج گذاشته است.
آزادی بیان فقط برای گفتن حرف «حق» یا «درست» نیست، زیرا حرف حق و درست، مورد اجماع نوع بشر نیست. باید همواره به یاد داشت که هیچ امر خیر و مثبتی در این جهان بدون هزینه نیست. هزینۀ آزادی بیان نیز، نشر حرفهای سخیف و مشمئزکننده است، جامعهای که ظرفیت و تاب تحمل آن را نداشته باشد، آزادی بیان در آن از شعاری سطحی فراتر نمیرود!
زیدآبادی نوشت: آقای رسایی به عنوان یک منتقد دولت، بدون تردید از حق بیان آزادانۀ نظرات خود را برخوردار است و دیگران هم برای پاسخ به او به همان اندازه حق دارند. فراخوان به دستگاه امنیتی و قضایی برای منکوب و سرکوب کردن امثال او از جانب هر نیرویی و تحت هر عنوانی که باشد عین رفتار کیهان، نهایتِ بزدلی است!
پیش از این هم نوشته بودم که در عصر ملت-دولت، تمامیت سرزمینی یک کشور به منزلۀ حیثیت و ناموس آن کشور است. هیچ آدم عاقلی بلندگو به دست نمیگیرد که شبانه روز، فریاد بزند فلانیها قصد هتک ناموس مرا دارند! تکرار این حرف سخیف خودش نوعی عادیسازی بیحرمتی است!
روزنامه نگاری به امید ایران برای کمک گرفتن از چین در برابر غرب، واکنش نشان داد.
ماجرای اصرار مأمون بر پذیرش خلافت و یا ولایتعهدی خود از جانب علیبنموسیالرضا و دلایل رد خلافت و قبول ولایتعهدی به صورت مشروط از طرف امام، قضیهی بسیار پیچیدهای است که به جای بازشکافی عمیق، از طریق نادیدهانگاری بسیاری از روایات و تکیه به دو سه روایت، سادهسازی شده است. فرار رفتن از این سادهسازیها کار پژوهشگران تاریخ اسلام است اما اغلب آنان گویی عملاً مغلوب فضای غالب شدهاند و کار را به مداحان و منبریها و وعاظ قشری مدعی انقلابیگری واگذار کردهاند!
فعال رسانه در واکنش به طرح «قیام قانونی و ملی» محمد توسلی نوشت: «من معنی دقیق کلام او بخصوص "قیام قانونی و ملی" را درنمییابم. این نوع سخنان بدون تعارف برای جامعه فقط هزینهزا و بدون دستاورد است!»
فعال رسانه در واکنش به اظهارات اخیر عباس میلانی درباره بیحجابی بانوان و مخالفتشان با رژیم نوشت: وقتی حکومت با این سطح از پوشش بانوان عملاً کنار آمده است و برخوردی بین طرفین صورت نمیگیرد، دیگر چطور میتوان آن را «مخالفت با رژیم» دانست آن هم از نوع قدرتمندترین آن استاد! اینجا دعواها سر چیزهای دیگری است.
